GENETIKA, Vol. 12, broj 1 (1980)
F.J. AYALA i G. CORNEO
ULOGA SATELITNIH EMMA SEKVENCIJU SPECIJACIJI [Izvod]
Mary BOWNES
SINTEZA PROTEINA ŽUMANCETA U OVARIJUMIMA DROSOPHILA MELANOGASTER [Izvod]
J. SILBER
METABOLIZAM VESTIGIAL MUTANATA U DROSOPHILA MELANOG ASTER. I. OTPORNOST Vg MUŠICA NA INHIBITORE METABOLIZMA NUKLEOTIDA [Izvod]
P. HOLMGREN
VARIJACIJE U KARAKTERISTIKAMA HISTONA MEDU RAZLIČITIM TIPOVIMA HROMATINA DROSOPHILA [Izvod]
G. YANNOPOULOS, M. PELECANOSI, A. ZACHAROPOULOU
KOMBINOVANO DELOVANJE DIETILSULFATA (DES) I REKOMBINACIONOG FAKTORA MUŽJAKA: 31.1 MRF U DROSOPHILA MELANOGASTER [Izvod]
M.M. ASLANIAN i V.A. SMIRNOVA
HEMIJSKI IZAZVANE U REPLIKACIJI NESTABILNE MUTACIJE [Izvod]
P. GIRARD
ODSTUPANJE OD MENDELOVSKE SEGREGACIJE ENZIMATSKOG POLIMORFIZMA KOD DROSOPHILA MELANOGASTER [Izvod]
G. TRIPPA, A. LOVERRE i R. CICCHETTI
PROUČAVANJE ODSTUPANJA U RAZDVAJANJU POLOVA (SEGREGATION DISTORTION - SD) U PRIRODNIM POPULACIJAMA DROSOPHILA MELANOGASTER IZ ITALIJE [Izvod]
G. ALVAREZ, C. ZAPATA i A. FONTDEVILA
MODIFIKATOR VARIJABILNOSTI U PRIRODNIM POPULACIJAMA DROSOPHILA SUBOBSCURA [Izvod]
D. SPERLICH, W. PINSKER i P. PFRIEM
FREKVENCE INVERZIJA, ALOZIMA I LETALA U PRIRODNIM POPULACIJAMA DROSOPHILA SUBOBSCURA [Izvod]
G. PERIQUET
SISTEM OD DVA LOKUSA U EVOLUCIJI: SELEKCIJA U DROSOPHILA MELANOGASTER ZA WHITE-APRICOT I SUPRESOR WHITE - APRICOT LOKUS [Izvod]
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 12, broj 1 (1980),
str: 1-12
© 1980 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
UDC 575.852.113
Originalni naučni rad
ULOGA SATELITNIH EMMA SEKVENCIJU SPECIJACIJI
F.J. AYALA i G. CORNEO
Odeljenje za genetiku, Kalifornijski univerzitet, Devis, Kalifornija, SAD
Izvod
U radu je testirana pretpostavka da satelitna DNA ima ulogu u specijaciji tako što sprečava sparivanje homologih hromozoma tokom mejoze interspecijskih hibrida. Analize su vršene u vrsta iz grupe Drosophila willistoni, u kojih je poznato nekoliko stupnjeva evolucione divergencije. Satelitne DNA upoređene su između: (1) lokalnih populacija koje daju normalne i fertilne hibride; (2) podvrsta medu kojima ne postoji seksualna izolacija, ali daju sterilne hibridne mužjake; (3) poluvrsta koje daju sterilne hibride mužjake i imaju izraženu seksualnu izolaciju; i (4) sestrinskih vrsta, sa potpunom reproduktivnom izolovanošću. Hipoteza je predviđala da će satelitne DNA različitih podvrsta i poluvrsta (a, naravno, i različitih vrsta) biti znatno više različite nego one uzete od predstavnika različitih lokalnih populacija iste podvrste ili poluvrste. Učinjena posmatranja, međutim, nisu u saglasnosti sa ovom pretpostavkom: populacije koje pripadaju različitim podvrstama ili poluvrstama imaju u nekim slučajevima satelitne DNA koje su međusobno sličnije od onih koje vode poreklo od populacija iste podvrste ili poluvrste.
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 12, broj 1 (1980),
str: 13-20
© 1980 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
UDC 575.852.112
Originalni naučni rad
SINTEZA PROTEINA ŽUMANCETA U OVARIJUMIMA DROSOPHILA MELANOGASTER
Mary BOWNES
Odeljenje za molekularnu biologiju, King's Buildings, Edinburg, Skotska
Izvod
Ranija proučavanja ukazivala su na mogućnost da su ovarijumi Drosophila melanogaster drugo mesto gde se kod adultnih ženki vrši sintetisanje proteina žumanceta. Kako je masno tkivo dobro poznato mesto za sintezu proteina žumanceta u svih insekata, čini se verovatnim da masno tkivo koje se nalazi na ovarijumima, u svim prethodnim eksperimentima, može biti izvor tih proteina. U ovom radu prikazani su rezultati dobijeni transplantacijom ovarijuma iz larvi ženskog pola u larve muškog pola D. melanogaster i D. pseudoobscura, radi utvrđivanja postojanja sinteze proteina žumanceta od strane ovarijuma u izleženih adulta. Jajne komore su prilikom disekcije očišćene od mezoderma i masnog tkiva, a zatim kultivisane in vitro i bile su sposobne da sintetišu proteine žumanceta. Dobijeni rezultati ukazuju da se ćelije hranilice, oocite ili folikularne ćelije sposobne da sintetišu proteine žumanceta kod D. melanogaster.
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 12, broj 1 (1980),
str: 21-29
© 1980 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
UDC 575.224.2
Originalni naučni rad
METABOLIZAM VESTIGIAL MUTANATA U DROSOPHILA MELANOG ASTER. I. OTPORNOST Vg MUŠICA NA INHIBITORE METABOLIZMA NUKLEOTIDA
J. SILBER
Laboratorija za genetiku populacija, Univerzitet u Parizu VII, Pariz, Francuska
Izvod
U radu je pokazana veza između fenotipskog efekta aminopterina u linija divljeg tipa i vestigial lokusa D. melanogaster. Nekoliko inhibitora metabolizma nukleotida (azaserin, 6-azauridin, FUdR i aminoopterin) je testirano na linijama divljeg tipa i mutanata. Otkrivena je otpornost vestigial mutanata na aminopterin i FUdR. Mogući mehanizmi ove otpornosti nalaze se u promeni dehidrofolatne reduktaze ili timidilatne sintetaze.
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 12, broj 1 (1980),
str: 31-39
© 1980 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
UDC 575.852: 577.112.823
Originalni naučni rad
VARIJACIJE U KARAKTERISTIKAMA HISTONA MEDU RAZLIČITIM TIPOVIMA HROMATINA DROSOPHILA
P. HOLMGREN
Odeljenje za genetiku, Univerzitet u Umeu, Umea, Švedska
Izvod
Sastav histona proučavanje u različitih tipova hromatina Drosophila, koji se razlikuju prema strukturi i biohemijskoj aktivnosti. Kvantitativne varijacije u glavnim tipovima histona uočene su samo u slučaju H1 histona koji je veoma bogat lizinom. Nađeno je da relativna zastupljenost H1 raste sa starošću embriona i u vezi sa politenizacijom. Ove promene bile su povezane sa karakterističnim promenama u relativnoj zastupljenošću H1 subfrakcija. U D. melanogaster je utvrđeno da se samo elektroforetski sporije subfrakcija H1 histona fosforiliše. Kvantitativne i kvalitativne varijacije u H1 mogu se povezati sa razlikama u strukturi i/ili opštoj aktivnosti gena među proučavanih tkiva. Kod ispitivanih vrsta Drosophila histon H2A pokazuje dve elektroforetski uočljive subfrakcije koje, međutim, ne pokazuju značajne varijacije u relativnom odnosu u većini tkiva. Jasan izuzetak od toga je hromatin pljuvačnih žlezda, gde je zastupljenost elektroforetskih sporije subrakcije (potsintetički fosforilizovane) redukovana ispod 20% na stupnju poslednje faze treće larve u poređenju sa oko 50% u drugim tkivima. Smanjenje u fosforilovanom H2A izgleda da je paralelno sa simultanom redukcijom u odnosu heterohromatin/euhromatin koji je uslovljen nejednakom replikacijom ova dva tipa hromatina.
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 12, broj 1 (1980),
str: 41-48
© 1980 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
UDC 575.224.46.044
Originalni naučni rad
KOMBINOVANO DELOVANJE DIETILSULFATA (DES) I REKOMBINACIONOG FAKTORA MUŽJAKA: 31.1 MRF U DROSOPHILA MELANOGASTER
G. YANNOPOULOS, M. PELECANOSI, A. ZACHAROPOULOU
Odeljenje za genetiku, Patras Univerzitet, Patras, Grčka
Izvod
U radu se sumiraju, sa jedne strane, naša ranija istraživanja, a sa druge u njemu se razvija nov pristup objašnjavanju mehanizama indukcije krosingovera koju vrši rekombinacioni faktor mužjaka, 31.1 MRF. U cilju otkrivanja kombinovanog efekta dva induktora rekombinacija u mužjaka D. melanogaster, u ovom radu je praćen uticaj monofunkcionalnog alkilirajućeg agensa dietilsulfata (DES), za koga je utvrđeno da povećava krosingover u mužjaka D. melanogaster, na linije koje su nosile 31.1 MRF. Naši podaci jasno pokazuju da DES utiče na stepen rekombinacione sposobnosti 31.1 MRF mužjaka, ali na različite načine u zavisnosti od stupnja speramtogeneze; u mejotičkim i postmejotičkim stupnjevima DES deluje antagonistički, dok u promejotičkim stupnjevima spermatogeneze on deluje sinergistički sa 31.1 MRF.
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 12, broj 1 (1980),
str: 49-55
© 1980 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
UDC 575.224.46.044
Originalni naučni rad
HEMIJSKI IZAZVANE U REPLIKACIJI NESTABILNE MUTACIJE
M.M. ASLANIAN i V.A. SMIRNOVA
Odeljenje za oplemenjavanje i genetiku, Moskovski državni univerzitet, Moskva, SSSR
Izvod
Mužjaci Domodedov-32 (D-32) linije D. melanogaster izlagani su delovanju mutagena ENU, EMS i 1,4-bis DAB. Na X. hromozomu su pored "stabilizovanih" mutacija otkrivene i "nestabilne" mutacije. Nestabilnost (segregacija mutiranog gena među potomstvom pojedinačno testiranog mužjaka) mutantnog ili normalnog oblika gena uočavana je u toku 18 generacija. U nekim slučajevima nestabilnost nastala u toku replikacije naslednog materijala, uočavana među potomstvom pojedinačno testiranih mužjaka, iskazivala se u vidu alelnih mutacija lociranih na istim ili različitim mestima jednog gena. U drugim slučajevima, među potomstvom pojedinačno testiranih mužjaka dolazilo je do pojava mutacija u drugim genima. Eksperimenti sa markiranim II i III parom autozomnih hromozoma D.melanogaster pokazali su da su efekti ,,nestabilnosti" uslovljeni genima mutatorima koji se nalaze na autozomima.
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 12, broj 1 (1980),
str: 57-59
© 1980 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
UDC 575.222
Originalni naučni rad
ODSTUPANJE OD MENDELOVSKE SEGREGACIJE ENZIMATSKOG POLIMORFIZMA KOD DROSOPHILA MELANOGASTER
P. GIRARD
Laboratorija za genetiku populacija, Pariz, Francuska
Izvod
F1 generacija velikog broja parova Drosophila melanogaster merkiranih za različite polimorfne lokuse, analizirana je sa ciljem da se utvrdi:
(1) Moguće odstupanje od mendelovskih proporcija.
(2) Postojanost različitih genotipskih proporcija u zavisnosti od vremena izleganja.
Dobijeni su sledeći rezultati:
(1) U mnogim slučajevima segregacije se razlikuju od mendelovskih proporcija; u slucčjevima u kojima su nađena odstupanja, heterozigoti su najčešće u višku, a nikada se ne javljaju u manjem broju od očekivanog.
(2) Genotipske proporcije se menjaju u zavisnosti od duzine razvića, ali na njih ne utiče starost majke.
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 12, broj 1 (1980),
str: 71-80
© 1980 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
UDC 575.222
Originalni naučni rad
PROUČAVANJE ODSTUPANJA U RAZDVAJANJU POLOVA (SEGREGATION DISTORTION - SD) U PRIRODNIM POPULACIJAMA DROSOPHILA MELANOGASTER IZ ITALIJE
G. TRIPPA, A. LOVERRE i R. CICCHETTI
Institut za genetiku, Fakultet prirodnih nauka, Rim, Italija
Izvod
Fenomen odstupanja u razdvajanju polova (Segregation Distortion - SD) u Drosophila melanogaster je jedan od najviše proučavanih primera nemendelističkog razdvajanja u životinja. Međutim, problem njegove prisutnosti i održavanja u polimorfnom obliku do sada je bio proučavan na nivou populacija samo sa teorijskog stanovišta.
U ovom radu se iznose podaci o proučavanju učestalosti SD - hromozoma, drugog para hromozoma osetljivih na Sd, kao i faktora koji modifikuju delovanje Sd, a nalaze se na trećem paru hromozoma, u nizu prirodnih populacija D. melanogaster iz različitih predela Italije.
Naši rezultati, upoređeni sa rezultatima dobijenim analizom prirodnih i laboratorijskih populacija u SAD i Japanu, sugerišu da se svaka od populacija odlikuje različitom učestalošću različitih genetičkih komponenti SD sistema i da ima genetičku strukturu koja je nastala delovanjem sličnih, ali ne i identičnih činilaca.
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 12, broj 1 (1980),
str: 81-89
© 1980 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
UDC 575.113.39: 17
Originalni naučni rad
MODIFIKATOR VARIJABILNOSTI U PRIRODNIM POPULACIJAMA DROSOPHILA SUBOBSCURA
G. ALVAREZ, C. ZAPATA i A. FONTDEVILA
Odeljenje za genetiku, Fakultet za biologiju, Univerzitet Santiago de Compostela, Španija
Izvod
U radu su izneseni eksperimentalni dokazi o postojanju u prirodnim populacijama D. subobscura gena koji modifikuju dominantni morfološki mutant Bare (Ba). Efekat toga gena je modifikacija ekspresije Ba gena, u Ba/+ heterozigota u pravcu "divljeg" fenotipa. Pokazano je, takođe, da je ovaj modifikator lociran na 0 hromozomu. Takođe, uočena je velika varijabilnost u modifikacionom efektu medu 0 hromozomima jedinki prirodne populacije koja je proučavana. U radu je diskutovana evoluciona uloga modifikatora u vezi sa evolucijom dominantnosti, kanalizacijom i varijabilnošću strukturnih gena u prirodnim populacijama.
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 12, broj 1 (1980),
str: 91-101
© 1980 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
UDC 575.224.232.4
Originalni naučni rad
FREKVENCE INVERZIJA, ALOZIMA I LETALA U PRIRODNIM POPULACIJAMA DROSOPHILA SUBOBSCURA
D. SPERLICH, W. PINSKER i P. PFRIEM
Univerzitet u Tübingenu, Institut za Biologiju II, Katedra za populacionu genetiku, Savezna Republika Nemačka
Izvod
Inverzioni polimorfizam, alozimski polimorfizarn i polimorfizam gena koji određuju vijabilitet, proučavani su u sedam populacija Drosophila subobscura. Klinalni tip rasprostiranja nađen je kako za frekvence genskih aranžmana, tako i za alelske frekvence enzimskih lokusa duž pravca sever-jug. Takođe su nađene razlike između centralnih i marginalnih populacija u odnosu na prosečni vijabilitet, učestalosti letala i prosečnu heterozigotnost hromozoma. Interakcija između različitih genetičkih sistema mogla se uočiti u neslučajnih asocijacija inverzija i alela enzimskog lokusa. Učinjen je pokušaj da se, na bazi eksperimentalnih podataka, da model za poreklo takvih asocijacija.
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 12, broj 1 (1980),
str: 103-110
© 1980 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
UDC 575.827
Originalni naučni rad
SISTEM OD DVA LOKUSA U EVOLUCIJI: SELEKCIJA U DROSOPHILA MELANOGASTER ZA WHITE-APRICOT I SUPRESOR WHITE - APRICOT LOKUS
G. PERIQUET
Laboratorija za genetiku populacija, Univerzitet u Parizu VII, Pariz, Francuska
Izvod
U vezi sa testiranjem hipoteze i modela uloge fitnes-interakcije u evoluciji, obrađen je rezultat dobijen za populacije Drosophila melanogaster polimorfne za dva lokusa (sa poznatom fiziološkom interakcijom), smeštenih na X hromozomu. U eksperimentima gde je bio prisutan samo polimorfizam na w lokus, allel wα je brzo eliminisan. Nasuprot ovome, kada je polimorfan bio samo lokus su(wα), ali u prisustvu wα homozigotnog genoma, populacije su brzo dostizale stabilnu polimorfnu ravnotežu sa alelskom frekvencijom su(wα) lokusa oko 0,5 u oba pola. Kada su oba lokusa bila polimorfna, gen wα i gen su(wα) su uvek bili prisutni zajedno i posle 70 generacija, ali je teško odrediti da li je to stabilan polimorfizam, ili privremen. Simulacija valjanosti rezultata dobijenog za monomorfne populacije dobra je, i dozvoljava procenu marginalnog fitnesa u modelu za dva lokusa vezana za X hromozom. Sem toga, simulacija izvršena sa multiplikativnim neepistazis-modelom ne potvrđuje se u populacijama polimorfnim za oba lokusa. Ovi rezultati sugeriraju da fiziološko dejstvo supresije može biti preneto na interakcije fitnesa koje tako održavaju polimorfizam na supresoru mutantnog lokusa učestvujući u održavanju genetičkog polimorfizma putem dinamičkog sistema epistatičke interakcije.