GENETIKA, Vol. 37, broj 2 (2005)
Milena KIRILOVA, Rumen IVANOV i George MILOSHEV
NOVI PARAMETRI MERENJA U EKSPERIMENTU PRIMENE METODA ELEKTROFOREZE POJEDINAČNIH ĆELIJA (SCGE) [Izvod] [Rad]
Rade MILETIĆ, Mihajlo ŽIKIĆ, Nevena MITIĆ i Radomirka NIKOLIĆ
POMOLOŠKO-TEHNOLOŠKE OSOBINE SUPERIORNIH SELEKCIJA ŠUMSKE LESKE (CORYLUS AVELANA L.) I MEČJE LESKE (CORYLUS COLURNA L.) U ISTOČNOJ SRBIJI [Izvod] [Rad]
Nebojša ANASTASIJEVIĆ, Mirjana OCOKOLJIĆ i Vesna VRATUŠA
OSOBINE I VARIJABILNOST KLIJAVACA ZELENE DUGLAZIJE (PSEUDOTSUGA MENZIESII (MIRB.) FRANCO) [Izvod] [Rad]
Dejana SAFTIĆ-PANKOVIĆ, Jovanka ATLAGIĆ, Tomka MILJANOVIĆ i Nataša RADOVANOVIĆ
MORFOLOŠKA I MOLEKULARNA VARIJABILNOST VRSTA HELIANTHUS GIGANTEUS L. I HELIANTHUS MAXIMILIANI SCH [Izvod] [Rad] [Tabela]
Milan BIBERDŽIĆ, Midrag ĐORĐEVIĆ, Saša BARAĆ, Nebojša DELETIĆ i Slaviša STOJKOVIĆ
PRODUKTIVNOST NEKIH GENOTIPOVA PŠENICE [Izvod] [Rad]
Zoran BEŠLIĆ, Slavica TODIĆ i Vera RAKONJAC
NASLEĐIVANJE NEKIH MORFOLOŠKIH OSOBINA PRI HIBRIDIZACIJI SORTI VINOVE LOZE DRENAK CRVENI I AFUZ-ALI [Izvod] [Rad]
Radovan MARINKOVIĆ i Ana MARJANOVIĆ-JEROMELA
OCENA KOMPONENATA GENETIČKE VARIJANSE MASE 1000 SEMENA KOD SUNCOKRETA (HELIANTHUS ANNUUS L.) [Izvod] [Rad] [Tabela]
S.P. SINGH, R.S. KATIYAR, S.K. RAI, S.M. TRIPATHI1 i J. SRIVASTAVA
GENETIČKA DIVERGENTNOST I IMPLIKACIJE I OPLEMENJIVANJE NA DOBIJANJE ŽELJENE BILJKE KORIJANDERA (CORIANDRUM SATIVUM L.) [Izvod] [Rad] [Tabela]
Vladislava GALOVIĆ, Zorana KOTARANIN i Srbislav DENČIĆ
IN VITRO ISPITIVANJE TOLERANTNOSTI PŠENICE NA USLOVE SUŠE [Izvod] [Rad]
Veselinka ZEČEVIĆ, Desimir KNEŽEVIĆ, Danica MIĆANOVIĆ, Milanko PAVLOVIĆ i Dušan UROŠEVIĆ
NASLEĐIVANJE VISINE STABLJIKE OZIME PŠENICE (TRITICUM AESTIVUM L.) [Izvod] [Rad]
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 37, broj 2 (2005), str: 93-101
© 2005 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
UDC 575.113.1
Originalni naučni rad
NOVI PARAMETRI MERENJA U EKSPERIMENTU PRIMENE METODA ELEKTROFOREZE POJEDINAČNIH ĆELIJA (SCGE)
Milena KIRILOVA, Rumen IVANOV1 i George MILOSHEV
Institut za molekularnu biologiju, Bugarska Akademija Nauka, 113, Sofija, Bugarska
1 Institut za gentiku biljaka (IPK), Corrensstr. 3 06466 Gatersleben, Nemačka
Izvod
Elektroforeza pojedinačnih ćelija (SCGE) ili Comet eksperiment je veoma osetljiva metoda za ispitivanje oštećenja DNK na nivou pojedinačnih ćelija. Ova metoda je našla primenu u oblasti genotoksikoloških ispitivanja. U ispitivanju uslova spoljne sredine, zdravlja, industrije hrane ovaj metod postaje sve popularniji. Za verifikaciju rezultata ispitivanja korišćenjem ove metode mogu se utvrditi i koristiti mnogi parametri. Do sada je razvijeno nekoliko paketa kompjuterskih programa. U uslovima koje predlažemo dodatni parametar može da se koristi – elektroforegrami pojedinačnih ćelija. Smatramo da ovaj parametar ima prednosti u eksperimentima u kojima je potrebno predvideti način oštećenja DNK.
Autor za kontakt: George Miloshev, Institut za molekularnu biologiju, Bugarska Akademija Nauka, 113, Sofija, Bugarska
Fax: + 359 2 723507;
E-mail: miloshev@obzor.bio21.bas.bg
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 37, broj 2 (2005), str: 103-111
© 2005 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
UDC 575.2; 634.54
Originalni naučni rad
POMOLOŠKO-TEHNOLOŠKE OSOBINE SUPERIORNIH SELEKCIJA ŠUMSKE LESKE (CORYLUS AVELANA L.) I MEČJE LESKE (CORYLUS COLURNA L.) U ISTOČNOJ SRBIJI
Rade MILETIĆ, Mihajlo ŽIKIĆ, Nevena MITIĆ i Radomirka NIKOLIĆ
Institut SRBIJA, Centar za poljoprivredna i tehnološka istraživanja, 19000 Zaječar, Srbija i Crna Gora
Izvod
Izučavajući šumsku i mečju lesku u višegodišnjem periodu od 1996 do 2000. godine, na području istočne Srbije izdvojene su po osam selekcija koji se po mnogim osobinama posebno ističu. Analizirana je krupnoća, oblik i masa ploda i jezgre kao i hemijski sastav jezgre. Izučena je i potencijalna rodnost, odnosno prosečna zastupljenost plodova u cvasti leske. Prosečna krupnoća plodova odabranih selekcija šumske leske je 18,0x14,7x12,6 i mečje leske 16,3x14,0x11,0 mm, a jezgre 13,3x9,1x7,6 odnosno 13,0x9,7x6,5 mm. Masa plodova šumske leske je 1,01-1,80 g i mečje leske 1,00-1,75 g, jezgre 0,30-0,79 i 0,31-0,65 g. Sadržaj jezgre je od 27,9 do 46,2% i od 30,7 do 40,8%. Pojava šturih plodova je minimalna i to u šumske leske u šest selekcija (0,8-3,1%), a u mečje leske u pet (1,4-5,7%). Štetočina Balaninus nucum registrovana je samo u tri selekcije mečje leske u granicama od 1,0 do 1,6%. Sadržaj ulja u jezgri odabranih tipova šumske leske je 44,6-49,9%, a u mečje leske 48,6-54,4%, sirovih proteina je 12,3-10,8 i 11,7-10,4%, a sadržaj mineralnih materija 2,8-2,4 i 2,6-2,0%.
Autor za kontakt: Rade Miletić, Institut SRBIJA, Centar za poljoprivredna i tehnološka istraživanja, 19000 Zaječar, Srbija i Crna Gora
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 37, broj 2 (2005), str: 113-119
© 2005 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
UDC 575.21
Originalni naučni rad
OSOBINE I VARIJABILNOST KLIJAVACA ZELENE DUGLAZIJE (PSEUDOTSUGA MENZIESII (MIRB.) FRANCO)
Nebojša ANASTASIJEVIĆ, Mirjana OCOKOLJIĆ, and Vesna VRATUŠA
Katedra za podizanje i održavanje zelenih površina, Šumarski fakultet, 11000 Beograd, Srbija i Crna Gora
Izvod
Na osnovu komparativne morfofiziološke analize klijavaca Pseudotsuga menziesii (Mirb.) Franco, i to tri linije polusrodnika sa staništa šume sladuna i cera i tri linije polusrodnika sa staništa vrba i topola, iznose se podaci o osobinama i promenljivosti klijavaca ove gajene vrste. U radu se takođe konstatuje promenljivost svojstava klijavaca koja utiču na selekciju materinskih stabala i tehnologiju proizvodnje sadnog materijala sa željenim osobinama, za primenu u šumarstvu i pejzažnoj arhitekturi i hortikulturi.
Autor za kontakt: Nebojša Anastasijević, Katedra za podizanje i održavanje zelenih površina, Šumarski fakultet, 11000 Beograd, Srbija i Crna Gora
tel: 381-11-3553122
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 37, broj 2 (2005), str: 121-130
© 2005 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
UDC 575.21; 577.21; 636.85
Originalni naučni rad
MORFOLOŠKA I MOLEKULARNA VARIJABILNOST VRSTA HELIANTHUS GIGANTEUS L. I HELIANTHUS MAXIMILIANI SCH.
Dejana SAFTIĆ-PANKOVIĆ, Jovanka ATLAGIĆ, Tomka MILJANOVIĆ i Nataša RADOVANOVIĆ
Naučni Institut za ratarstvo i povrtarstvo, Maksima Gorkog 30, Novi Sad, Srbija i Crna Gora
Izvod
Rod Helianthus se sastoji od 49 vrsta. U ovom radu ispitivane su dve vrste H. giganteus L. i H. maximiliani Sch., koje su rasprostranjene i sakupljene u severnoj Americi. Da bi se utvrdila morfološka varijabilnost unutar/između ove dve vrste ispitivano je po petanest populacija od svake vrste. Analizirano je trideset morfoloških osobina na pet biljaka od svake populacije, koje su gajene u istim uslovima u kolekciji divljih vrsta na Rimskim Šančevima. Tri populacije iz vrste H. giganteus su na osnovu morfoloških osobina pokazale veću sličnost sa populacijama iz vrste H. maximiliani, što možda ukazuje na postojanje novog intraspecies taksona u vrsti H. giganteus. Da bi se proverila ova hipoteza ispitivana je i molekularna varijabilnost na istim populacijama-vrstama. Izolovana je genomska DNK iz zamrznutih listova navedenih populacija. Za ispitivanje polimorfizma genomske DNK korišteni su markeri za mikrosatelite, za koje je nedavno pokazana dosad najveća molekularna genetička varijabilnost u rodu Helianthus. Dobijeni rezultati potvrđuju visok stepen varijabilnosti između ispitivanih populacija, a u radu su upoređeni dendrogrami dobijeni klaster analizom morfoloških osobina i molekularnih markera.
Autor za kontakt: Dejana Saftić-Panković, Naučni Institut za ratarstvo i povrtarstvo, Maksima Gorkog 30, Novi Sad, Srbija i Crna Gora
Phone: 381 21 4898 416; fax 381 21 413 833; e-mail: dejanapa@ifvcns.ns.ac.yu
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 37, broj 2 (2005), str: 131-136
© 2005 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
UDC 575.21: 633.11
Originalni naučni rad
PRODUKTIVNOST NEKIH GENOTIPOVA PŠENICE
Milan BIBERDŽIĆ1, Midrag ĐORĐEVIĆ1, Saša BARAĆ1, Nebojša DELETIĆ1 i Slaviša STOJKOVIĆ2
1 Univerzitet u Prištini, Poljoprivredni fakultet, Lešak;
2 Institut za istraživanja u poljoprivredi“Serbia”, Centar za strna žita, Kragujevac, Srbija i Crna Gora
Izvod
Prinosi koje sorte pšenice postižu su različiti i zavise od više faktora, a najviše od genotipa, agroklimatskih uslova i primenjene tehnologije proizvodnje. Stoga je cilj ovoga rada bio da se utvrdi produktivnost više genotipova pšenice u južnom delu Srbije, putem makroogleda. Tako je u 2000. i 2001. godini u makro-oglede bilo uključeno 20 genotipova pšenice. Rezultati istraživanja pokazuju da su se prinosi znatno razlikovali po godinama i ta razlika je u proseku iznosila oko 1300 kg/ha. Prosečni dvogodišnji rezultati pokazuju da su najveše prinose ostvarile sorte Toplica, Stamena, Evropa NS-rana-5 i Renesansa. Najniže prinose imale su sorte Tiha, Sara, Sreća i Mina.
Autor za kontakt: Milan Biberdžić, Univerzitet u Prištini, Poljoprivredni fakultet, Lešak
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 37, broj 2 (2005), str: 137-144
© 2005 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
UDC 575.21; 634.8.05
Originalni naučni rad
NASLEĐIVANJE NEKIH MORFOLOŠKIH OSOBINA PRI HIBRIDIZACIJI SORTI VINOVE LOZE DRENAK CRVENI I AFUZ-ALI
Zoran BEŠLIĆ, Slavica TODIĆ i Vera RAKONJAC
Poljoprivredni fakultet, Univerziteta u Beogradu, Nemanjina 6, 11080 Zemun, Srbija i Crna Gora
Izvod
Praćene su varijabilnost i način nasleđivanja morfoloških osobina vrha mladog lastara, lista, grozda i bobice u F1 generaciji nastaloj ukrštanjem sorti Drenak crveni i Afuz-ali. Na osnovu opisa sejanaca izvršeno njihovo grupisanje po posmatranim obeležjima primenom propisane metode O.I.V-a. Zaključci o načinu nasleđivanja posmatranih osobina doneti su na osnovu rezultata χ2 testa. U hibrid nom potomstvu ispoljena je znatna varijabilnost svih proučavanih osobina. Za osobine razvijenog lista (veličina, oblik, izdeljenost, forma ureza) utvrđeno je od stupanje od odnosa razdvajanja karakterističnog za monogensko nasleđivanje. Za osobine lista kao što su gustina dugih i kratkih malja utvrđeno je da se nasleđuju monogenski. Od osobina grozda i bobice monogenski način nasleđivanja nije pot vrđen kod veličine grozda, zbijenosti bobica, dužine peteljke, veličine, oblika i ukusa bobica, dok se boja pokožice nasleđuje monogenski.
Autor za kontakt: Zoran Bešlić, Poljoprivredni fakultet, Univerziteta u Beogradu, Nemanjina 6, 11080 Zemun, Srbija i Crna Gora, e-mail: zbeslic@agrifaculty.bg.ac.yu
Phone. 2615-315 / 317
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 37, broj 2 (2005), str: 145-153
© 2005 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
UDC 575.21; 636.85
Originalni naučni rad
OCENA KOMPONENATA GENETIČKE VARIJANSE MASE 1000 SEMENA KOD SUNCOKRETA (HELIANTHUS ANNUUS L.)
Radovan MARINKOVIĆ i Ana MARJANOVIĆ-JEROMELA
Naučni institut za ratarstvo i povrtarstvo, 21000 Novi Sad, M. Gorkog 30, Srbija i Crna Gora
Izvod
Kod deset F1 hibrida nastalih ukrštanjem između pet inbred linija suncokreta po dialelnoj šemi analiziran je uticaj gena sa aditivnim i dominantnim efektima kao i njihovih interakcija u nasleđivanju mase 1000 semena. Povezanost između očekivanih srednjih vrednosti potomstava proverena je primenom metode scaling testova (Mather, 1949), a procena genskih efekata i način nasleđivanja urađeni su po metodi Generation Mean Analysis (Mather and Jinks, 1982). Aditivno-dominantan model nije bio adekvatan kod svih ukrštanja u obe godine ispitivanja. Bio je adekvatan kod ukrštanja C1, C2, C3 i C5, u prvoj i kod ukrštanja C3, C8, C9 i C10 u drugoj godini ispitivanja. Pored glavnih genskih efekata, aditivan i dominantan, u nasleđivanju ovog svojstva veliki značaj imali su i epistatični genski efekti. Duplikatni tip epistatze između dominantnih gena sa negativnim predznakom nađen je kod ukrštanja C1, C4, C5, C6 i C8 u prvoj i kod ukrštanja C4, C9 i C10 u drugoj godini ispitivanja. Komplementarna epistaza između dominantnih gena sa negativnim predznakom nađena je kod ukrštanja C10 u prvoj, a duplikatna epistaza između dominantnih gena sa pozitivnim predznakom je nađena u ukrštanju C5 u drugoj godini ispitivanja.
Autor za kontakt: Radovan Marinković, Naučni institut za ratarstvo i povrtarstvo, 21000 Novi Sad, M. Gorkog 30, Srbija i Crna Gora
e-mail: radomar@ifvcns.ns.ac.yu
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 37, broj 2 (2005), str: 155-163
© 2005 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
UDC 575.22
Originalni naučni rad
GENETIČKA DIVERGENTNOST I IMPLIKACIJE I OPLEMENJIVANJE NA DOBIJANJE ŽELJENE BILJKE KORIJANDERA (CORIANDRUM SATIVUM L.)
S.P. SINGH, R.S. KATIYAR, S.K. RAI, S.M. TRIPATHI1 i J. SRIVASTAVA1
Nacionalni botanički istraživački Institut, Lucknow-2260001, U.P.
1 Odelenje za povrtarstvo, Chandra Shekar Azard Univerzitet za poljoprivredu i tehnologiju Kanpur – 208024, Indija
Izvod
Vršena su ispitivanja sedamnaest linija germplazme koriandera (Coriandrum sativum L.) različitog ekogeografskog porekla u cilju određivanja genetičke divergentnosti praćenjem analizom multivarijanse i konikalne analize prinosa semena i devet komponenata te osobine. Sedamdeset genotipova, su grupisani u devet klastera, analizom genetičke arhitekture genotipova i osobina uniformnosti što je potvrđeno konikalnom analizom. Sedamnaest procenata ukupno ispitivanih genotipova (49 od 70) su se grupisali u četiri klastera (V, VI, VIII i IX), dok je uočena vidljiva razlika za 30 procenata genotipova (21 od 70) koji su se grupisali u 5 klastera (I, II, III, IV i VII). Maksimalna inter-klaster distanca je bila između klastera I i IV (96.20), zatim III i IV (91.13) i I i VII (87.15). Klaster VI je unikatan i uključuje genotipove visokih srednjih vrednosti za većinu komponenata prinosa. Klaster VII ima najviše semena po cvasti (35.3 ± 2.24), listova po biljci (12.93 ± 0.55), ranije cvetanje (65.05 ± 1.30) i umereno visoku srednju vrednost za druge karakteristike. Polazeći od visoke srednje vrednosti i inter distance klastera diskutovan je program oplemenjivanja na selekciju poželjnih tipova biljke.
Autor za kontakt: Dr S.P. Singh, Nacionalni botanički istraživački Institut, Lucknow-2260001, U.P. India.
Tel: 91-522-2205842; Fax: 91-2205836; e-mail: sant_psingh@yahoo.co.in
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 37, broj 2 (2005), str: 165-171
© 2005 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
UDC 575.22; 633.11
Originalni naučni rad
IN VITRO ISPITIVANJE TOLERANTNOSTI PŠENICE NA USLOVE SUŠE
Vladislava GALOVIĆ, Zorana KOTARANIN i Srbislav DENČIĆ
Institut za ratarstvo i povrtarstvo, Maksima Gorkog 30, 21000 Novi Sad, Srbija i Crna Gora
Izvod
U radu je analiziran in vitro efekat stresa suše na 17 različitih genotipova pšenice, različitog geografskog porekla. Kalusno tkivo je indukovano iz nezrelih zigotnih embriona (10-15 dana posle polinacije) na modifikovanoj MS (Murashige and Skoog, 1962) hranljivoj podlozi. Nakon dve nedelje kalusno tkivo je presađeno na istu hranljivu podlogu obogaćenu 5% visokomolekularnim polyethylene glycol-om (PEG 6000) koji je upotrebljen kao agens stresa za postizanje hemijskog efekta suše. Kontrolna grupa kalusa gajena je na istoj hranljivoj podlozi bez PEG-a. Nakon četiri nedelje gajenja na ovim podlogama ocenjena je sposobnost preživljavanja kalusne mase kod posmatranih genotipova do presađivanja kao i procenat smanjenja sveže kalusne mase nakon presađivanja na hranljivu podlogu sa 5% PEG-om. Utvrđeno je postojanje statistički značajne razlike između genotipova u odgovoru na indukovani stres. Minimalno sniženje vrednosti sveže mase kalusa u odnosu na kontrolu ocenjeno je kod genotipa Rozofskaja (14,4%) a maksimalno kod genotipa Miranovska (58,4%) ukazujući na nivo tolerantnosti posmatranih genotipova na stres suše. Rezultati su pokazali da se novosadski genotipovi odlikuju srednjom tolerantnošću na vodni deficit indukovan u in vitro uslovima. Genotipovi Slavija, Košuta i Rapsodija su nešto tolerantniji na stres suše od genotipova Venera, NS55/25 i Odisej
Autor za kontakt:
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 37, broj 2 (2005), str: 173-179
© 2005 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
UDC 575.827:631.633.11
Originalni naučni rad
NASLEĐIVANJE VISINE STABLJIKE OZIME PŠENICE (TRITICUM AESTIVUM L.)
Veselinka ZEČEVIĆ, Desimir KNEŽEVIĆ, Danica MIĆANOVIĆ, Milanko PAVLOVIĆ i Dušan UROŠEVIĆ
Institut za istraživanja u poljoprivredi SRBIJA, Centar za strna žita Kragujevac, 34000 Kragujevac, Srbija i Crna Gora
Izvod
U radu je ispitivan način nasleđivanja, efekat gena, kombinacione sposobnosti i komponente genetičke varijanse za visinu stabljike kod četiri sorte ozime pšenice (Srbijanka, Partizanka, KG-56 i PKB-111). Ukrštanje sorti je urađeno po metodi dialela, a ispitivanja nasleđivanja izvršena su na biljkama F2 generacije na uzorku od 60 biljaka. U nasleđivanju visine stabljike preovladavala je superdominacija i parcijalna dominacija. Utvrđene su visoko signifikantne razlike za opšte i posebne kombinacione sposobnosti, što znači da u nasleđivanju ovog svojstva značajnu ulogu imaju aditivna i neaditivna komponenta genetičke varijanse. Najbolje opšte kombinacione sposobnosti za visinu stabljike ispoljila je sorta KG-56, a najbolje posebne kombinacione sposobnosti pokazali su hibridi KG-56 x PKB-111, Srbijanka x PKB-111 i Partizanka x KG-56. Ustanovljeno je da glavni deo genetičke varijanse čini dominantna komponenta u nasleđivanju visine stabljike. U ekspresiji ovog svojstva preovladavali su dominantni u odnosu na recesivne gene. To potvrđuje frekvencija dominantnih alela i odnos ukupnog broja dominantnih prema recesivnim alelima. Genetička analiza je pokazala da je u nasleđivanju visine stabljike došlo do superdominacije.
Autor za kontakt: Veselinka Zečević, Institut za istraživanja u poljoprivredi SRBIJA, Centar za strna žita Kragujevac, 34000 Kragujevac, Srbija i Crna Gora, tel.: 381-34-333-046; fax: 381-34-304-100; e-mail: joca@knez.uis.kg.ac.yu