GENETIKA, Vol. 39, broj 1 (2007)
Dejana SAFTIĆ – PANKOVIĆ
KORIŠĆENJE MOLEKULARNIH MARKERA U OPLEMENJIVANJU SUNCOKRETA [Izvod] [Rad]
Rade MILETIĆ, Milisav MITROVIĆ, Milan RAKIĆEVIĆ, Miladin BLAGOJEVIĆ i Žaklina KARAKLAJIĆ-STAJIĆ
PROUČAVANJE POPULACIJA I KLONSKA SELEKCIJA ŠUMSKE I MEČJE LESKE [Izvod] [Rad]
Dragana OBREHT, Borislav KOBILJSKI, Mihajla DJAN i Ljiljana VAPA
IDENTIFIKACIJA GLU-B1 ALELA SORTI PŠENICE PRIMENOM PCR [Izvod] [Rad]
Branislav KOVAČEVIĆ, Vojislav GUZINA, Marija KRALJEVIĆ-BALALIĆ i MILE IVANOVIĆ
VARIJABILNOST I MEĐUZAVISNOST SVOJSTAVA OŽILJAVANJA AMERIČKE CRNE TOPOLE [Izvod] [Rad]
Milisav MITROVIĆ, Rade MILETIĆ, Milan RAKIĆEVIĆ, Miladin BLAGOJEVIĆ, i Ivana GLIŠIĆ
BIOLOŠKO-POMOLOŠKE OSOBINE NEKIH SELEKCIJA ORAHA IZ PRIRODNE POPULACIJE [Izvod] [Rad]
Gordan ZEC, Slavica ČOLIĆ, Zoran JANKOVIĆ, i Snežana ĐUROVIĆ
UTICAJ GENOTIPA RODITELJA NA OSETLJIVOST HIBRIDNIH SEJANACA BRESKVE PREMA PROUZROKOVAČU KOVRDŽAVOSTI LISTA TAPHRINA DEFORMANS (BERK.) TUL [Izvod] [Rad]
Ana MARJANOVIĆ-JEROMELA, Radovan MARINKOVIĆ i Dragana MILADINOVIĆ
KOMBINIRAJUĆE SPOSOBNOSTI SORTI ULJANE REPICE (BRASSICA NAPUS L) [Izvod] [Rad]
Nenad PAVLOVIĆ, Dejan CVIKIĆ, Milan ZDRAVKOVIĆ, Radiša ĐORĐEVIĆ i Slaven PRODANOVIĆ
VARIJABILNOST I KOEFICIENT HERITABILNOSTI PROSEČNOG SADRŽAJA SUVE MATERIJE U LUKOVICAMA CRNOG LUKA (ALLIUM CEPA L.) [Izvod] [Rad]
Tatjana LAZIĆ i Đurđina RUŽIĆ
ORGANOGENEZA IN VITRO IZ LISTA KUPINE CV ČAČANSKA BESTRNA [Izvod] [Rad]
Jelena MILOVANOVIĆ, Vasilije ISAJEV, Diana KRAJMEROVÁ, i Ladislav PAULE
ALELNI POLIMORFIZAM NAD1 GENA MITOHONDRIJALNOG GENOMA OMORIKE [Izvod] [Rad]
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 39, broj 1 (2007), str: 1-12
© 2007 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
UDC 575.22: 633
Originalni naučni rad
KORIŠĆENJE MOLEKULARNIH MARKERA U OPLEMENJIVANJU SUNCOKRETA
Dejana Saftić-Panković
Institut za ratarstvo i povrtarstvo, Novi Sad
Izvod
U radu je dat pregled rezultata koji se odnose na primenu molekularnih markera u oplemenjivanju suncokreta dobijenih u toku poslednjih deset godina u Institutu za ratarstvo i povrtarstvo.
Naši rezultati u ispitivanju genetičke udaljenosti (GD= 7-75%) samooplodnih linija suncokreta primenom RAPD i SSR markera, ukazuju na visoku varijabilnost i predstavljaju jednu od važnih informacija pri izboru roditeljskih linija za ukrštanja.
Interspecies hibridizacija se često koristi u oplemenjivanju suncokreta. Samo neke populacije H. giganteus i H. maximiliani su pokazale otpornost prema bolestima suncokreta, pa je ispitivanje genetičke varijabilnosti unutar/između ove dve vrste aktuelno. Prikazani su rezultati dobijeni sa SSR markerima.
Primenom RAPD markera potvrđena je uspešnost interspecies hibridizacije između H. rigidus i H. annuus i diskutovana varijabilnost između F1 i BC1F1 biljaka.
Molekularni markeri mogućuju detekciju poželjnih alela i haplotipova u ranim fazama razvića biljke, a takođe i u ranim fazama stvaranja poboljšanih linija, što redukuje ili potpuno eliminiše veliki broj ciklusa u kojima se testiraju poželjni fenotipovi. Prikazani su rezultati o CAPS markerima koji mogu da se koriste u MAS za otpornost prema plamenjači.
Autor za kontakt: Dejana Saftić Panković, Institut za ratarstvo i povrtarstvo, Maksima Gorkog 30, 21000 Novi Sad, Srbija. Tel: +381-21-4898416
e-mail: dejanapa@ifvcns.ns.ac.yu
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 39, broj 1 (2007), str: 13-22
© 2007 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
UDC 575: 634.54
Originalni naučni rad
PROUČAVANJE POPULACIJA I KLONSKA SELEKCIJA
ŠUMSKE I MEČJE LESKE
Rade MILETIĆ, Milisav MITROVIĆ, Milan RAKIĆEVIĆ, Miladin BLAGOJEVIĆ i Žaklina KARAKLAJIĆ-STAJIĆ
Institut SRBIJA, Centar za voćarstvo i vinogradarstvo, Čačak, Srbija
Izvod
Izučavane su karakteristike populacija šumske i mečje leske u različitim područjima Srbije u periodu od 1998 do 2005. godine. Istovremeno su izdvojene selekcije sa okruglastim plodovima pogodnim za konditorsku industriju. Populacije šumske i mečje leske karakterišu plodovi sitne ili srednje krupnoće sa indeksom okruglosti plodova od 0,77 i 0,89 i jezgre od 0,78, odnosno 0,84.
Odabrane selekcije šumske i mečje leske, su u proseku sa srednje krupnim plodovima jezgrom Indeks okruglosti za plodove i jezgru šumske leske je 0,98 (1,01-0,91) i 0,99 (1,00-0,96), a za mečju lesku 0,99 (0,99-0,97), odnosno i 0,98 (0,98-0,97). Prosečna masa plodova odabranih selekcija šumske leske je 1,79 g, a mečje 1,74 g, jezgre 0,75 g i 0,70 g te je sadržaj jezgre 41,0%, odnosno 40,2%. U jezgri odabranih selekcija, sadržaj mineralnih materija je u proseku 2,4% za šumsku i 2,3% za mečju lesku. Sadržaj sirovih proteina je 13,8% i 12,4%, a sadržaj ulja 47,7%, odnosno 50,2%. Prema većini pokazatelja u in situ uslovima sve navedene selekcije zaslužuju pažnju da se kolekcionisanjem i razmnožavanjem šire u komercijalnu proizvodnju. To se posebno odnosi na okruglast oblik jezgre koji je i najpogodniji u industriji čokolade.
Autor za kontakt: Rade Miletić, Centar za voćarstvo i vinogradarstvo, Čačak, Srbija
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 39, broj 1(2007), str: 23-28
© 2007 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
UDC 575.22: 633.11
Originalni naučni rad
IDENTIFIKACIJA Glu-B1 ALELA SORTI PŠENICE
Dragana OBREHT 1, Borislav KOBILJSKI 2, Mihajla DJAN 1 i LJiljana VAPA1
1Prirodno-matematički fakultet, Departman za biologiju i ekologiju, Novi Sad
2Naučni institut za ratarstvo i povrtarstvo, Novi Sad, Srbija
Izvod
Zahvaljujući jedinstvenim karakteristikama polimernog proteina - glutena, brašno hlebne pšenice ima sposobnost razvoja viskoznih i elastičnih osobina testa. Kvalitativnim karakteristikama glutena u najvećem procentu doprinose proteinski produkti Glu-1 lokusa, od kojih lokus Glu-B1 pokazuje najveću alelnu varijabilnost. Alelna kompozicija Glu-B1 lokusa dvadesetosam genotipova heksaploidne pšenice je analizirana primenom PCR-zasnovanih markera sa ciljem ocene preciznosti i fleksibilosti metode u svetlu njene implementacije u programe marker asistirane selekcije pšenice. Na osnovu analize veličine produkata amplifikacije, utvrdjeno je da od 4 genotipa nosilaca 7+8 subjedinice, samo sorta Centurk poseduje jaču ekspresiju subjedinice 1Bx7. Pored već poznatih literaturnih nalaza o mogućnosti razlikovanja i alela Glu-B1i, odgovornog za sintezu HMW gluteninske subjedinice 17+18, elektroforetskim razdvajanjem na 6% nedenaturišućem PAA gelu, na osnovu svoje mobilnosti mogli su se razlikovati i aleli Glu-B1d (subjedinica 6+8), Glu-B1f (subjedinica 13+16), Glu-B1e (subjedinica 20) i Glu-B1k (subjedinica 22). Prezentovani rezultati otvaraju mogućnost za efikasnu primenu ovog tipa markera u proučavanju polimorfnosti Glu-B1 lokusa u germ plazmi heksaploidne pšenice.
Autor za kontakt: : Dragana Obreht, Prirodno-matematički fakultet, Departman za biologiju i ekologiju, 21000 Novi Sad
e-mail: obrehtd@ib.ns.ac.yu
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 39, broj 1(2007), str: 29-38
© 2007 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
UDC 575:633
Originalni naučni rad
VARIJABILNOST I MEĐUZAVISNOST SVOJSTAVA OŽILJAVANJA AMERIČKE CRNE TOPOLE
Branislav KOVAČEVIĆ1, Vojislav GUZINA1, Marija KRALJEVIĆ-BALALIĆ2 i Mile IVANOVIĆ3
1 Institut za nizijsko šumarstvo, Poljoprivredni fakultet, Novi Sad
2 Poljoprivredni fakultet, Novi Sad
3Institut za ratarstvo i povrtarstvo, Novi Sad, Srbija
Izvod
Ispitan je uticaj genotipa, godine i interakcije genotip x godina na variranje 14 svojstava ožiljavanja odrvenjenih reznica u poljskim uslovima 15 genotipova američke crne topole (Populus deltoides Bartr.), kao i međuzavisnost svojstava ožiljavanja. Ispitivanje je izvršeno u četiri roka posmatranja tokom prve polovine vegetacionog perioda. Uticaj ispitivanih izvora variranja je procenjivana na osnovu doprinosa očekivanih varijansi ukupnom variranju, dok je uticaj genotipa procenjivan i na osnovu koeficijenta heritabilnosti u širem smislu. Međuzavisnost ispitivanih svojstava je sagledana na osnovu njihovog grupisanja u analizi glavnih komponenata (PCA). Uticaj godine je jačao tokom vegetacionog perioda, dok je uticaj interakcije genotip x godina uglavnom bio statistički signifikantan, ali slab. Većina svojstava je imala značajan uticaj genotipa i visoke koeficijente korelacije u drugom (druga polovina maja) i trećem roku merenja (početak juna). Pored ukupnog broja korenčića prvog reda (TRN) rezultati ukazuju i na značaj broja korenova na srednjem (od 5.-10. cm reznica od donjeg reza - RN510) i donjem delu reznice (od 0. - 5. cm - RN5 i RB5), kao i svojstava izbojka (broj listova (LN) i visine dominantnog izbojka (SH)). Razlike među genotipovima u svojstvima korenova rane (korenovi na donjem rezu) nisu bile značajne. Ispitivana svojstva su se na osnovu analize glavnih komponenata grupisala u dve grupe: nosilac prve grupe je bio broj korenčića na srednjem delu reznice (RN510), a druge broj korenova u donjem delu reznice. Rezultati ovi istraživanja ukazuju da bi selekcioni testovi ožiljavanja u poljskim uslovima mogli da budu unapređeni uključivanjem broja korenova prvog reda na srednjem i donjem delu reznice, a pogotovo praćenjem svojstava izbojka, koji mogu da se mere i bez uništavanja ožiljene reznice. Optimalni rokovi merenja bi bili druga polovina maja i početak juna.
Autor za kontakt: Branislav Kovačević, Institut za nizijsko šumarstvo, Poljoprivredni fakultet, Novi Sad, Serbia, E-mail: branek@uns.ns.ac.yu, Tel./Fax +381 21 540 383
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 39, broj 1 (2007), str: 39-46
© 2007 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
UDC 575 : 634.5
Originalni naučni rad
BIOLOŠKO-POMOLOŠKE OSOBINE NEKIH SELEKCIJA ORAHA
IZ PRIRODNE POPULACIJE
Milisav MITROVIĆ, Rade MILETIĆ, Milan RAKIĆEVIĆ, Miladin BLAGOJEVIĆ i Ivana GLISIĆ
Institut SRBIJA, Centar za voćarstvo i vinogradarstvo, Čačak, Republika Srbija
Izvod
U radu su prikazane važnije biološko–pomološke osobine za izdvojene selekcije oraha sa područja centralne i istočne Srbije u periodu od 2002-2005. godine. Selekcije su ekstremno bujna i bujna stabla veoma visoke rodnosti. Početak vegetacije je najčešće u trećoj dekadi aprila, a resanje i cvetanje u prvoj dekadi maja. Sazrevanje plodova je najčešće u trećoj dekadi septembra. Prema niskim zimskim temperaturama selekcije su ekstremno otporne ili otporne, a prema parazitu Gnomonia leptostiyla su otporne do srednje otporne. Plodovi su najčešće srednje krupnoće ili krupni sa masom od 14,0 do 11,3 g. Sadržaj jezgre je veliki od 50,0 do 45,1%. Po obliku, plodovi su izduženi ili okruglasti. Šav je najčešće srednje izražen ravan, a čvrstina vrlo dobra ili odlična. Površina ljuske je malo naborana ili glatka, pretežno svetla ili pepeljasta. Boja jezgre je svetla ili žuta, a ukus dobar ili vrlo dobar. Sadržaj ulja u jezgri odabranih selekcija je kod većine selekcija veliki od 68,2 do 61,8%, a sirovih proteina je srednji od 18,3 do 15,4%. Sve navedene selekcije zaslužuju pažnju da se kolekcionišu i nakon testiranja u istim uslovima masovno šire u proizvodnju.
Autor za kontakt: Milisav Mitrović, Centar za voćarstvo i vinogradarstvo, 32000 Čačak, Srbija
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 39, broj 1 (2007), str: 47-52
© 2007 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
UDC 575.22: 634.25
Originalni naučni rad
Uticaj genotipa roditelja na osetljivost hibridnih sejanaca breskve prema prouzrokovaču kovrdžavosti lista Taphrina deformans (Berk.) Tul.
Gordan ZEC, Slavica ČOLIĆ, Zoran JANKOVIĆ i Snežana ĐUROVIĆ
Institut PKB Agroekonomik, Padinska Skela, Srbia
Izvod
Kovrdžavost lista je jedna od ekonomski najznačajnijih bolesti breskve. Veoma jaka zaraza može prouzrokovati potpun gubitak lišća. U kolekciji odabranih genotipova vinogradske breskve i novijih sorti breskve i nektarine tokom perioda 1994-1998. ispitana je osetljivost prema prouzrokovaču kovrdžavosti lišća (Taphrina deformans (Berk.) Tul). Izdvojeni su genotipovi male osetljivosti (vinogradska breskva GR/65/87 i industrijska breskva Villa Ada) koji su korišćeni za hibridizaciju sa genotipovima različite osetljivosti. Iz više roditeljskih kombinacija dobijeno je preko 250 sejanaca F1 generacije. Osetljivost hibridnih sejanaca prema prouzrokovaču kovrdžavosti je više godina ispitivana u poljskim uslovima bez hemijske zaštite. U potomstvu iz različitih roditeljskih kombinacija utvrđeno je više tipova nasleđivanja ispitivanog svojstva. Dobijeni rezultati ukazuju na poligensko nasleđivanje.
Autor za kontakt: Gordan Zec, Institut PKB Agroekonomik, Industrijsko naselje b.b., 11213 Padinska Skela, Srbija tel: 011 8871 175
e-mail: zec2004@yahoo.com
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 39, broj 1 (2007), str: 53-62
© 2007 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
UDC 575:633
Originalni naučni rad
Kombinirajuće sposobnosti sorti uljane repice (Brassica napus L.)
Ana Marjanović-Jeromela, Radovan Marinković i Dragana Miladinović
Naučni institut za ratarstvo i povrtarstvo, Novi Sad, Srbija
Izvod
Površine pod uljanom repicom u svetu su u stalnom porastu. Uljana repica se gaji za dobijanje ulja za humanu konzumaciju, za proizvodnju stočne hrane i biodizela. Za brži napredak u oplemenjivanju neophodno je poznavanje varijabilnosti i kombinacionih sposobnosti selekcionog materijala, odnosno načina nasleđivanja pojedinih svojstava.
U radu su analizirane opšte (OKS) i posebne (PKS) kombinacione sposobnosti pet sorti uljane repice i način nasleđivanja visine biljke, visine prve bočne grane, broja bočnih grana i prinosa semena po biljci. Pozitivni heterozis ispoljio se za visinu biljke kod pet, za visinu prve bočne grane kod dve, broj bočnih grana kod jedne i prinosa semena kod tri kombinacije ukrštanja.
Autor za kontakt: Ana Marijanović-Jeromela, Naučni institut za ratarstvo i povrtarstvo, Maksima Gorkog 30, 21000 Novi Sad, Srbija.
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 39, broj 1 (2007), str: 63-68
© 2007 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
UDC 575:635.25
Originalni naučni rad
VARIJABILNOST I KOEFICIENT HERITABILNOSTI PROSEČNOG SADRŽAJA SUVE MATERIJE U LUKOVICAMA CRNOG LUKA (Allium cepa l.)
Nenad PAVLOVIĆ1, Dejan CVIKIĆ1, Milan ZDRAVKOVIĆ1, Radiša ĐORĐEVIĆ1 i Slaven PRODANOVIĆ2
1Institut za istraživanja u poljoprivredi "Srbija", Centar za povrtarstvo, S. Palanka
2Poljoprivredni fakultet, Beograd, Zemun
Izvod
U cilju ispitivanja varijabilnosti prosečnog sadržaja suve materije u lukovicama crnog luka, postavljen je ogled na oglednom polju Centra za povrtarstvo u Smederevskoj Palanci u toku 2000. i 2001. godine. Ogled je izveden po slučajnom blok sistemu u pet ponavljanja. Za istraživački materijal korišćeno je deset sorata , različitog geografskog porekla. Utvrđene vrednosti ispitivanih svojstava su obrađene analizom varijanse dvofaktorijalnog ogleda-model 2. (Hadživuković, 1991). Komponente fenotipske varijanse, genotipski i fenotipski koeficijent varijacije i heritabilnost u širem smislu izračunate su prema Singh i Chaudhary (1976). Značajna varijabilnost je dobijena za prosečni sadržaj suve materije u lukovicama tokom obe godine istraživanja. Ispitivana osobina imala je varijansu genotipa veću od varijanse faktora spoljašne sredine i koeficijent fenotipske varijacije veći od koeficijenta genetičke varijacije. Veći udeo genetičke u ukupnoj fenotipskoj varijabilnosti potvrđuje visoka heritabilnost.
Autor za kontakt: Nenad Pavlović, Centar za povrtarstvo, 71 Karadjordjeva. 11420 Smederevska Palanka
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 39, broj 1 (2007), str: 69-78
© 2007 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
UDC 575:634.71
Originalni naučni rad
ORGANOGENEZA IN VITRO IZ LISTA KUPINE CV ČAČANSKA BESTRNA
Tatjana LAZIĆ i Đurđina RUŽIĆ
Institut za voćarstvo, Čačak, Srbija
Izvod
Analizirana je androgena i regeneraciona sposobnost kod 8 heterozigotnih genotipova pšenice (Triticum aestivum L.) u kulturi antera. Urađena je i citološka analiza regenerisanih zelenih biljaka. Utvrđene su statistički značajne razlike između ispitivanih genotipova u pogledu androgene i regeneracione sposobnosti. Prosečna androgena sposobnost za sve ispitivane genotipove iznosila je 4,4%, a kretala se od 0,7% kod genotipa Prima/Hueguen do 11,0% kod genotipa NS173-98/NS164-98. Prosečan prinos kalusa bio je 8,7%. Najviše zelenih biljaka dao je genotip Banks/F53-70 (33 zelene biljke) dok genotip Banks/Pobeda nije regenerisao ni jednu zelenu biljku. Frekvencija albino biljaka kretala se između 0% (Banks/Rodna) i 5,3% (Anastasija/Radika). Ukupno je regenerisano 61 zelena i 61 albino biljka. Rezultati citološke analize pokazali su da su, od ukupnog broja regenerisanih zelenih biljaka, 40,9% bili haploidi, a 59,1% spontani dvostruki haploidi.
Autor za kontakt: Tatjana Lazić, Institut za voćarstvo, , Kralja Petra I 9, 32000 Čačak, tel: 032/221-375; 227-550; fax: 032/221-391
E-mail: jugvocca@yu1.net: tanjalazic2000@yahoo.com
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 39, broj 1 (2007), str: 79-91
© 2007 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
UDC 575.2: 633
Originalni naučni rad
ALELNI POLIMORFIZAM NAD1 GENA MITOHONDRIJALNOG GENOMA OMORIKE
Jelena MILOVANOVIĆ, Vasilije ISAJEV, Diana KRAJMEROVÁ1 i Ladislav PAULE1
1Faculty of Forestry, Technical University of Zvolen, Slovakia
Izvod
Omorika (Picea omorika /Panč./Purkyine), kao endemit Balkanskog poluostrva i tercijarni relikt, predstavlja vrstu čiji je opstanak ugrožen konstantnim sužavanjem areala usled globalnih promena uslova sredine i negativnih posledica uticaja čoveka. Generativna semenske plantaža omorike u Godoviku predstavljaju osnovu za unapređenje proizvodnje selekcionisanog semena ove vrste, koje se može upotrebiti kao polazni materijal za proširenje njenog areala. Pet fenogrupa omorike: „A“ - varijetet „borealis“, B“ - varijetet „semidihotomy, „C“ - varijetet „serbica“,„D“ - varijetet „nana“, „F“ - tip „argentea“, ugrađene u generativnu semensku plantažu u Godoviku, su pokazatelj unutarvrsne varijabilnosti ove vrste. Svaka fenogrupa karakteriše se specifičnim habitusom, koji je verovatno pod genetikom kontrolom s obzirom na to da je prisutan već u dve poznate generacije i to različitim ekološkim uslovima.
Na osnovu rezultata analize alelnog polimorfizma nad1 gena mitohondrijalnog genoma može se zaključiti da postoji određen stepen genetičke kontrole fenotipske ekspresije kod različitih fenogrupa omorike. Objašnjenje nastanka ovog oblika unutarvrsne varijabilnosti treba potražiti u adaptivno-ekološkim fenomenima, čija genetička determinacija još uvek nije u potpunosti objašnjena, ali je izvesno da postoji. Na osnovu genetičke udaljenosti od ostalih fenogrupa, za fenogrupu «A» može se pretpostaviti, da predstavlja međuvrsni hibrid omorike i smrče, čime se otvara novo pitanje za buduća istraživanja unutarvrsne varijabilnosti omorike.
Dobijeni rezultati daju doprinos bližem upoznavanju uzroka nastale postglacijalne unutarvrsne diferencijacije omorike i nastanak ovih fenogrupa. Dobijeni rezultati su od značaja za dalje procese oplemenjivanja ove vrste na osnovama boljeg poznavanja njene genetičke strukture, njeno usmereno korišćenje i proširenje areala.
Autor za kontakt: Jelena Milovanović, Šumarski fakultet, Kneza Višeslava 1, Beograd, Srbija