GENETIKA, Vol

GENETIKA, Vol. 49, broj 1 (2017)

Roshni singhi Bashisth Narayan singh

VARIRANJE MORFOMETRIJSKIH OSOBINA IZMEĐU POLUSRODNIKA VRSTA Drosophila: D. ananassae I D. pallidosa [Izvod] [Rad]

Ljubodrag stanišić, Vladimir dimitrijević, Predrag simeunović, Uros glavinić, Biljana jovanović, Jevrosima stevanović, Zoran stanimirović

PROCENA EFIKASNOSTI 17 MIKROSATELITA U INDIVIDUALNOJ IDENTIFIKACIJI I UTVRĐIVANJU SPORNIH RODBINSKIH ODNOSA KOD RASE BALKANSKI MAGARAC [Izvod] [Rad]

Saida S. sharifova, Sabina P. mehdiyeva, Mehraj A. abbasov
ANALIZA GENETIČKOG DIVERZITETA RAZLIČITIH GENOTIPA PARADAJZA POMOĆU ISSR DNK MARKERA [Izvod] [Rad]

Danielius Serapinas, Marius sukys, Agne BARTKEVICIUTE, Diana barkauskiene, Daiva bartkeviciene

SPEKTAR NAJČEŠĆIH MUTACIJA BRCA1/BRCA2 KOD VISOKORIZIČNIH FAMILIJA U LITVANIJI [Izvod] [Rad]

Dragana ignjatovic-micic, Ana nikolic, Aleksandra nikolic, Marija kostadinovic

DNK I BIOHEMIJSKA ANALIZA MOGUĆE OPAQUE2 POPULACIJE KUKURUZA [Izvod] [Rad]

Abdulmojeed yakubu, Adebowale E. salako, Marcos de donato i Ikhide G. imumorin

PRIMENA KOMPJUTERSKIH ALGORITAMA U PROUČAVANJU FUNKCIONALNOSTI NE-SINONIMNIH SUBSTITUCIJA U MHC DRB GENU NIGERIJSKIH KOZA [Izvod] [Rad]

Zeinalabedin shahadati-moghaddam, Danial kahrizi, Elham kazemi

GENETIČKA KARAKTERIZACIJA I MOLEKULARNO MAPIRANJE NOVOG GENA ZA DEFICITARNOST HLOROFILA KOD DUVANA (Nicotiana tabacum L.) [Izvod] [Rad]

Puneet kumar, Vijay Kumar singhal and Sunil Kumar srivastava

SEKUNDARNO GRUPISANJE HROMOZOMA KOD ‘HIMALAYAN PINK’ (Dianthus angulatus Royle ex Benth., Caryophyllaceae) IZ HLADNIH PUSTINJA LAHAUL-SPITI [Izvod] [Rad]

Sohail Ahmad jan, Zabta Khan shinwari, Malik Ashiq rabbani, Haris khurshid, Muhammad Ishaq ibrahim, Muhammad ADIL, Muhammad ilyas

POREĐENJE PROTEINSKIH PROFILA PODVRSTA Brassica rapa METODOM SDS-PAGE [Izvod] [Rad]

Dušica ĆALIĆ, Ljiljana RADOJEVIĆ

KVALITET POLENA DIVLJEG KESTENA [Izvod] [Rad]

Hafsa naheed, Raziuddin, Sana abid, Quahir sohail, Ghulam hassan, Muhammad arif

HERITABILNOST I KOMBINACIONA SPOSOBNOST VEGETATIVNOG PORASTA I FENOLOŠKOG RAZVOJA DIALELNIH UKRŠTANJA ULJANE REPICE [Izvod] [Rad]

Slađana MARIĆ, Sanja RADIČEVIĆ, Milan LUKIĆ, Radosav CEROVIĆ, Svetlana A. PAUNOVIĆ

DETERMINACIJA S-GENOTIPA SORTI JABUKE I TREŠNJE STVORENIH U INSTITUTU ZA VOĆARSTVO, ČAČAK [Izvod] [Rad]

Daniela ganeva i Nevena bogatzevska

izvori otpornosti prema rasama R0 i R1 Pseudomonas syringae pv. tomato – prouzrokovačIMa bakteriOZNE pegavosti [Izvod] [Rad]

Božo S. važić. Biljana S. rogić. Milanka S. drinić. Novo M. pržulj

Povezanost genetskog polimorfizma hemoglobina, morfometrije i plodnosti rase ovaca pramenke iz srednje bosne [Izvod] [Rad]

Velichka todorova, Ivo DJINOVIC

OCENA SORATA SRPSKE PAPRIKE GAJENE U USLOVIMA JUŽNE BUGARSKE [Izvod] [Rad]

Jahad SOORNI, Seyed Kamal KAZEMITABAR, Danial KAHRIZI, Ali DEHESTANI, Nadali BAGHERI

SKRINING LINIJA DUPLIH HAPLOIDA Camelina sativa L. ZA TOLERATNOST NA MRAZ U STANJU KLIJANACA [Izvod] [Rad]

Vlado kovačević, Ivan brkić, Manda antunović, Dario iljkić, Ivana varga

UTICAJ GENOTIPA NA SADRŽAJ FOSFORA, KALIJUMA, KALCIJUMA I MAGNEZIJUMA KOD KUKURUZA [Izvod] [Rad]

Galina pevicharova i Nikolay velkov

SENZORNA, HEMIJSKA I MORFOLOŠKA KARAKTERIZACIJA Cucurbita maxima I Cucurbita moschata GENOTIPOVA RAZLIČITOG GEOGRAFSKOG POREKLA [Izvod] [Rad]

Miłosz tkaczyk, Ivan milenković, Justyna A. nowakowska, Małgorzata borys, Tomasz kałuski, Magdalena gawlak, Michał czyż, Tomasz oszako

MORFOLOŠKA I MOLEKULARNA IDENTIFIKACIJA Phytophthora VRSTA IZOLOVANIH IZ ZEMLJIŠTA RIZOSFERE PROPADAJUĆIH STABALA HRASTA NA PODRUČJU KROTOSZYN PLATOA [Izvod] [Rad]

Fatih KAHRIMAN, Mehmet ŞERMENT, Mizgin HAŞLAK, Manjit S. KANG
EFEKAT POLENA (KSENIJA) ZA OCENU OPLEMENJIVAČKOG MATERIJALA KOD KUKURUZA [Izvod] [Rad]

Javad saffari-chaleshtori, Mohammad-Amin tabatabaiefar, Payam ghasemi-dehkordi, Effat farokhI, Mohammad-Taghi moradi, Morteza hashemzadeh-haleshtori

NEDOSTATAK KORELACIJE IZMEĐU TP53 MUTACIJA I KANCERA ŽELUCA: IZVEŠAJ IZ IRANSKE PROVINCIJE [Izvod] [Rad]

Deyana HRISTOVA, Stoycho METODIEV, Vassil NIKOLOV, Dimitar VASSILEV, Elena TODOROVSKA

GENETIČKA VARIJABILNOST BUGARSKIH AUTOHTONIH SELEKCIJA OVCE PRIMENOM MIKROSATELITA [Izvod] [Rad]

Branislav CVJETKOVIĆ, Monika KONNERT, Barbara FUSSI, Milan MATARUGA, Mirjana ŠIJAČIĆ-NIKOLIĆ, Vanja DANIČIĆ, Aleksandar LUČIĆ

VARIJABILNOST SMRČE (Picea abies Karst.) U TESTOVIMA POTOMSTVA U BOSNI I HERZEGOVINI [Izvod] [Rad]

Hossein Astereki, Peyman Sharifi, Masoumeh Pouresmael

KORELACIJE I PATH ANALIZA PRINOSA ZRNA I KOMPONENTI PRINOSA KOD LEBLEBIJE (Cicer arietinum L.) [Izvod] [Rad]

h. abu-almaaty

ODREĐIVANJE SOMATSKIH I POLNIH HROMOZOMA KOD TRI VRSTE EGIPATSKIH PTICA KORIŠĆENJEM CITOGENETSKIH ANALIZA [Izvod] [Rad]

M A Gaffar al-hadi, M Rafiqul islam, M Abdul karim, Tofazzal islam

Morfo – biohemijska evaluacija Brassica rapa sub – speciesa na tolerantnost prema zaslanjenosti [Izvod] [Rad]

Mehdi joudi

GENETIČKE VARIJACIJE ZA RASPODELU ASIMILATA U ZRNU TOKOM RANOG RAZVOJA ENDOSPERMA PŠENICE:POVEZANOST SA TEŽINOM ZRNA [Izvod] [Rad]

Simranjit kaur, Salesh K. jindal, Major S. dhailwal, Om Prakash meena, Neena chawla

GENETIČKA SRODNOST I DIVERZITET GENOTIPOVA PARADAJZA ZASNOVANI NA MORFOLOŠKIM MARKERIMA [Izvod] [Rad]

Dušica ademović-sazdanić, Svetlana vojvodić, S.POPOVIĆ, N.KONSTANTINIDIS

KARAKTERIZACIJA GENA IMUNOGLOBULINU SLIČNIH RECEPTORA ĆELIJA PRIRODNIH UBICA I TELOMERNIH I CENTROMERNIH MOTIVA KOD DONORA MATIČNIH ĆELIJA HEMATOPOEEZE U VOJVODINI, SRBIJI [Izvod] [Rad]

Ana OBRADOVIĆ, Slavica STANKOVIĆ, Vesna KRNJAJA, Ana NIKOLIĆ, Dragana IGNJATOVIĆ-MICIĆ, Jelena STEPANOVIĆ and Bojan DUDUK

DIVERZITET TRIHOTECEN HEMOTIPOVA VRSTE Fusarium graminearum IZOLOVANE IZ PŠENICE, KUKURUZA I JEČMA POREKLOM IZ SRBIJE [Izvod] [Rad]

Maria SURMA, Tadeusz ADAMSKI, Zygmunt KACZMAREK, Wojciech ŚWIĘCICKI, Stanisław MEJZA, Paweł BARZYK, Anetta KUCZYŃSKA, Karolina KRYSTKOWIAK, Krzysztof MIKOŁAJACZAK, Piotr OGRODOWICZ

MULTIVARIACIONI PRISTUP ZA SELEKCIJU LINIJA GRAŠKA (Pisum sativum L.) DOBIJENIH SSD TEHNIKOM [Izvod] [Rad]

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 49 broj 1 (2017), str: 1-20

Srbija

UDC 575

https://doi.org/10.2298/GENSR1701001S
Orginal scientific paper

VARIRANJE MORFOMETRIJSKIH OSOBINA IZMEĐU POLUSRODNIKA VRSTA Drosophila:

D. ananassae I D. pallidosa

Roshni singhi Bashisth Narayan singh

Laboratorija za genetiku, Departman za zoologiju, Banaras Hindu Univerzitet, Varanasi 221005, Indija

Izvod

Darvinova teorija evolucije naglašava da se evolucija dešava kroz prirodnu selekciju. Zbog toga je demonstracija prirodne selekcija u prirodi glavni cilj mnogih evolucionih proučavanja, gde se selekcija primarno dešava na fenotipskom nivou, jer su fenotipske osobine primarni cilj prirodne selekcije. Imajući to u vidu, proučavali smo određene morfometrijske osobine kod para polusrodnika D. ananassae i D. pallidosa, kako bi testirali intra- i inter specifične varijacije. Proučavane su sledeće osobine: dužina krila, dužina toraksa, odnos dužine krila i dužine toraksa, broj sternopleuralnih čekinja, broj ovariola. Kod ženki D. ananassae utvrđene su značajne razlike za sve osobine osim za broj ovariola. Kod mužjaka, značajne razlike su utvrđene za sva svojstva. S druge strane, kod D. pallidosa utvrđene su značajne razlike za sva svojstva i kod ženki i kod mužjaka. Nivo morfometrijskih osobina je bio značajno viši kod ženki u odnosu na mužjake, kod obe vrste. Nivo morfometrijskih osobina je bio viši kod D. ananassae. Međutim, fenotipska varijabilnost, izražena kroz koeficijent varijacije, bila je viša kod D. pallidosa. Osim za odnos dužine krila i toraksa, CV je bio viši kod ženki nego kod mužjaka. Osobine vezane za veličinu su imale manju varijabilnost u odnosu na broj čekinja i reproduktivna svojstva, koja su bila najvarijabilnija. Većina osobina je bila u pozitivnoj korelaciji kod obe vrste. Intra- i interspecifične varijacije su utvrđene za različite morfometrijske osobine. Iako su polusrodnici definisani kao morfološki identični, naši rezultati su pokazali da polusrodne vrste mogu pokazati varijabilnost u određenim morfometrijskim osobinama i da ove kvantitativne razlike predstavljaju diskriminantni marker u nedostatku nekih kvalitativnih razlika.

Autor za kontakt: Bashisth Narayan Singh, Genetics Laboratory, Department of Zoology, Banaras Hindu University, Varanasi 221005, India; E-mail: bashisthsingh2004@rediffmail.com

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 49, broj 1(2017), str: 21 -30

Srbija

UDC 575

https://doi.org/10.2298/GENSR1701021S
Original scientific paper

PROCENA EFIKASNOSTI 17 MIKROSATELITA U INDIVIDUALNOJ IDENTIFIKACIJI I UTVRĐIVANJU SPORNIH RODBINSKIH ODNOSA KOD RASE BALKANSKI MAGARAC

Ljubodrag stanišić¹*, Vladimir dimitrijević², Predrag simeunović³, Uros glavinić¹,

Biljana jovanović¹, Jevrosima stevanović¹, Zoran stanimirović¹

¹Katedra za biologiju, Fakultet veterinarske medicine, Univerzitet u Beogradu, Beograd, Srbija

²Katedra za stočarstvo i genetiku, Fakultet veterinarske medicine, Univerzitet u Beogradu, Beograd, Srbija

³Katedra za bolesti papkara, Fakultet veterinarske medicine, Univerzitet u Beogradu, Beograd, Srbija

Izvod

Cilj ovog rada bio je procena efikasnosti panela od 17 mikrosatelita za individualnu identifikaciju i utvrđivanje roditeljstva kod ugrožene rase balkanski magarac. U ispitivanoj populaciji od 77 magaraca određeni su broj i učestalost alela 17 mikrosatelitskih lokusa (AHT4, AHT5, ASB2, ASB17, ASB23, CA425, HTG4, HTG6, HTG7, HTG10, HMS1, HMS2, HMS3, HMS6, HMS7, LEX3, VHL20). Tri lokusa (ASB2, HMS1, ASB17) su se pokazala kao nepodobna i isključena su iz istraživanja. Analiza preostalih 14 lokusa pokazala je različite nivoe polimorfizma (tri do 12 alela), dok je ukupan broj posmatranih alela bio 118 sa prosekom od 8.42 po lokusu. Prosečne vrednosti za dobijenu heterozigotnost i informativni sadržaj polimorfizma (PIC) iznosile su 0.712, odnosno 0.650. Dvanaest od 14 mikrosatelitskih markera je pokazalo visoku informativnost sa PIC vrednostima većim od 0.5. Samo četiri lokusa je bilo u HW ravnoteži (HMS2, HMS6, HMS7, HTG6). Dobijena verovatnoća isklјučenja (0.9999) potvrđuje korisnost ovog panela za verifikaciju spornih rodbinskih odnosa, dok moć diskriminacije od 0.9941 potvrđuje pouzdanost panela za individualnu identifikaciju kod balkanskog magaraca.

Autor za kontakt: Ljubodrag Stanisic, Department of Biology, Faculty of Veterinary Medicine, University of Belgrade, Bul. oslobodjenja 18, 11000 Belgrade, Serbia, Phone: +381112658894, Fax: +381112685936, Email: motoljuba@gmail.com

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 49, broj 1 (2017), str: 31- 42

Srbija

UDC 575.630
https://doi.org/10.2298/GENSR1701031S
Original scientific paper

ANALIZA GENETIČKOG DIVERZITETA RAZLIČITIH GENOTIPA PARADAJZA POMOĆU ISSR DNK MARKERA

Saida S. sharifova, Sabina P. mehdiyeva, Mehraj A. abbasov

Institut za genetičke resurse Azerbedžijan Nacionlne Akademije nauka,

AZ1106, Baku, Azerbedžijan

Izvod

ISSR marker su korišćeni za analizu variranja između 41 genotipa pradajza. Ukupno 50 traka je dobijeno, gde su 32 bile polimorfne, što predstavlja 63.3% ukupno amplifikovnih lokusa. Procenat polimorfizma varira između 50 do 90% a prosečan broj polimorfnih traka je 4.0. Prosečan indeks genetičkog diverziteta je 0.61. Prajmeri UBC860 i UBC825 generišu najveći indeks diverziteta sa vrednostima 0.89 I 0.85. Namanji diverzitet je identifikovan prajmerom UBC808, sa indeksom 0.34. Genetička sličnost između ispitivnaih genotipova varira od 0.52 do 0.98. Klaster analiza na osnosu Jacardovog koeficijenta grupiše genotipove u 6 klastera na vrednosti 0.74. Najniža genetička distance je dobijena između “Gronastiy” i “AG1224” (0.52), “Orange” i “AG1224” (0.54), i “Evgeniya” i “AG1224” (0.55). Najveća sličnost od 0.98 je dobijena između “Zafar” i “Azerbaijan-94”, “Khachmaz-1” i “Azerbaijan-94”, “Khachmaz-1” i “Severyanka”, i “Shakar” i “Absheron-1” genotipova.

Autor za kontakt: Saida S. Sharifova, Genetic Resources Institute of Azerbaijan National Academy of Sciences, Azadlig Ave 155, AZ1106, Baku, Azerbaijan, phone: (00994 50) 410 82 05,e-mail: saidasharifzade@yahoo.com

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 49, broj 1 (2017), str: 43-50

Srbija

UDC 575
https://doi.org/10.2298/GENSR1701043S
Original scientific paper

SPEKTAR NAJČEŠĆIH MUTACIJA BRCA1/BRCA2 KOD VISOKORIZIČNIH FAMILIJA

U LITVANIJI

Danielius Serapinas^1,2, Marius sukys¹, Agne BARTKEVICIUTE³,

Diana barkauskiene⁴, Daiva bartkeviciene³

¹Litvanski Univerzitet zdravstvenih nauka, Medicinska Akademija, Departman za genetiku i molekularnu medicinu, Kaunas LT-50009, Litvanija

²Mykolas Romeris Univerzitet, Vilnius LT-08303, Litvanija

³Departman za akušerstvo i ginekologiju, Medicinski fakultet, Vilnius Univerzitet, Vilnius LT-03101, Litvanija

⁴Litvanski Univerzitet zdravstvenih nauka, Medicinska Akademija, Departman za pulmologiju i imunologiju, Kaunas LT-50009, Litvanija

Izvod

Kancer dojke je neoplazma sa najvećom učestalošću i smrtnošću kod žena u Litvaniji. Cilj istraživanja bio je da se utvrdi istovremena pojava BRCA1 i BRCA2 u genima kod visoko rizičnih familija za kancer dojke i/ili jajnika. Posle pisanog pristanka 36 učesnika, Litvanska zdravstvena i naučna univerzitetska bolnica, obezbedila je uzorke krvi za genetičke analize. Molekularna dijagnostika urađena je za 6 BRCA1 i BRCA2 mutacija. Od 36 testiranih individua test je bio pozitivan u 12 (33%) slučajeva. Najčešća BRCA1mutacija bila je 5328insC – 6 (50%), ostale mutacije bile su 185delAG - 1 (8,3%), 300t>6(c61G) - 4 (33,3%), 4153 del A – 1 (8,3%). Sve mutacije bile su za BRCA1, ali ni jedna žena nije bila pozitivna na ispitivanu BRCA2 mutaciju. Prosečna starost žena kod kojih je utvrđena BRCA1 mutacija, bila je 40.40±3.39, u odnosu na prosečnu starost grupe 43.29 ±2.52 bez mutacija. Odnos BRCA1 i BRCA2 mutacija se povećavao kod mladih žena sa kancerom dojke i jajnika. Detektovane mutacije u BRCA1 činile su do jedne trećine familija sa kancerom dojke i jajnika u Litvaniji.

Autor za kontakt: Danielius Serapinas, Lithuanian University of Health Sciences, Medical Academy, Department of Genetics and molecular medicine Eivenių 2, Kaunas LT50009, Lithuania, Phone: +37037326771, fax: +37037326953, E-mail:dserapinas@gmail.com

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 49, broj 1 (2017), str: 51 –61

Srbija

UDC 575.633
https://doi.org/10.2298/GENSR1701051I
Original scientific paper

DNK I BIOHEMIJSKA ANALIZA MOGUĆE OPAQUE2 POPULACIJE KUKURUZA

Dragana ignjatovic-micic¹, Ana nikolic¹, Aleksandra nikolic²,

Marija kostadinovic¹

¹Institut za kukuruz Zemun Polje, Beograd, Srbija

²Institut za molekularnu genetiku i genetički inžinjering, Univerzitet u Beograde, Srbija

Izvod

Hranljiva vrednost kukuruza je niska zbog niskog sadržaja esencijalnih aminokiselina lizina i triptofana, ali identifikovane su različite mutacije koje doprinose povećavanju njihovog sadržaja. U ranijim istraživanjima, kod dve populacije iz Banke gena Instituta za kukuruz (IP1 i IP2) utvrđen je visoki sadržaj ovih aminokiselina. Kod obe populacije, opaque2 specifičnim umc1066 markerom nađen je recesivan (o2), dominantan (O2) i nepoznati alel (UA). Međutim, kod IP2 nisu identifikovani recesivno homozigotni genotipovi (o2o2). Cilj ovog rada je bio da se DNK i biohemijskom analizom utvrdi da li je UA recesivan alel i/ili je visok sadržaj triptofana posledica o2 ili neke druge mutacije. Tri dodatne populacije sa drugim mutacijama - IP3o5, IP4o14 and IP5floury su korišćene za biohemijsku analizu radi poređenja sa IP1 i IP2. Za analizu su odabrana po dva uzorka - sa tvrdim i mekim zrnom. Sekvenciranjem je pokazano da je UA dominantni alel sa četiri GCCAGA ponovka. SSR analizom je utvrđeno prisustvo o2 kod IP1 u oba uzorka. Smanjenje 22 kDa, 19 kDa and 27 kDa zeina kod uzorka mekog zrna je nađeno samo kod IP1 i IP2. Sadržaj triptofana je bio visok u uzorcima mekog zrna kod IP1 (0,081) i IP2 (0,085), kao i kod uzoraka mekog i tvrdog zrna kod IP3o5 (0,083 i 0,085, redom). Može se zaključiti da je IP1 nosilac o2 mutacije, a IP2 neke druge mutacije osim o2, o5, o14 i floury.

Autor za kontakt: Marija Kostadinovic, Maize Research Institute Zemun Polje, S. Bajica 1, 11185 Belgrade, Serbia, Tel: +381113756704, Fax: +381113756707, E-mail: kmarija@mrizp.rs

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 49, broj 1(2017), str:63-76

Srbija

UDC 575
https://doi.org/10.2298/GENSR1701063Y
Original scientific paper

PRIMENA KOMPJUTERSKIH ALGORITAMA U PROUČAVANJU FUNKCIONALNOSTI NE-SINONIMNIH SUBSTITUCIJA U MHC DRB GENU NIGERIJSKIH KOZA

Abdulmojeed yakubu^1,2,3, Adebowale E. salako², Marcos de donato^3.4

i Ikhide G. imumorin³

¹Departman za stočarstvo, Nasarawa državni Univerzitet, Keffi, Shabu-Lafia Campus, P.M.B., Lafia, Nigerija

²Laboratorija za oplemenjivanje i genetiku životinja, Departman za stočarstvo, Univerzitet u Ibadanu, Ibadan, Nigerija

³Laboratorija za genetiku i genomiku životinja, Internacionalni Pogrami, Koledž za poljoprivredu i prirodne nauke, Kornel Univerzitet, Itaka, Njujork 14853, SAD

⁴Laboratorija za molekularnu genetiku, IBB, Univerzitet Oriente, Kumana, Venecuela

Izvod

Glavni histokompatibilni kompleks (MHC) sadrži visoko varijabilne multi-genske familije, koje imaju ključnu ulogu u adaptivno imunom odgovoru kičmenjaka. Unutar klase II Capra MHC gena, DRB lokus je visoko polimorfan, posebno u egzonu 2, koji kodira mesto vezivanja antigena. Pretpostavlja se da mnogi ne-sinonimni SNP (nsSNP) DRB lokusa kod koza utiču na funkcionalnost proteina. Cilj ovog rada bio je da se uporedi efikasnost šest komjuterskih pristupa u proceni pojedinačnih ne-sinonimnih kodirajućih SNP-ova koji utiču na funkcionalnost proteina. Korišćeni su PANTHER, SNAP, SIFT, PolyPhen-2, PROVEAN i nsSNP Analyzer bioinformatičke tehnike u otkrivanju štetnih i korisnih efekata supstitucije H57G, Y89R, V104D i Y112I na peptidne veze DRB gena kod Nigerijskih koza. Rezultati analize PANTHER-om ukazaju da su supstitucije H57G, Y89R i Y112I (P_deleterious= 0.113, 0.204 i 0.472) bile korisne, dok su V104D bile štetne (P_deleterious= 0.756), odnosno nisu bile neutralne. Prema SNAP-u, supstitucije H57G i Y89R, bile su neutralne, sa očekivanom preciznošću od 53 odnosno 69%, dok su V104D i Y112I bile štetne. Supstitucije H57G i Y89R su takođe bile bezopasne, prema SIFT analizi. Samo su H57G (PROVEAN) i V104D (nsSNPAnalyzer) supstitucije aminokiselina označene kao korisne. Interesantno je da je i predviđena 3D struktura nativnog i mutant DRB proteina bila slična dobijenoj Ramachandran plotom. Saglasnost dobijena korišćenjem PANTHER, SNAP, SIFT i PolyPhen-2 pristupa, ukazuje na njihovu moguću primenu u identifikovanju genotipova koza otpornih na bolesti.

Autor za kontakt: Abdulmojeed Yakubu, E-mail: abdulmojyak@gmail.com; Ikhide G. Imumorin, E-mail: igi2@cornell.edu

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 49, broj 1 (2017), str:77-86

Srbija

UDC 575.630
https://doi.org/10.2298/GENSR1701077S
Original scientific paper

GENETIČKA KARAKTERIZACIJA I MOLEKULARNO MAPIRANJE

NOVOG GENA ZA DEFICITARNOST HLOROFILA KOD DUVANA

(Nicotiana tabacum L.)

Zeinalabedin shahadati-moghaddam¹^,
2, Danial kahrizi^3,4, Elham kazemi⁴

¹Tirtash istraživački i obrazovni centar, Behshahr, Mazandaran, Iran

²Departman za oplemenjivanje biljaka i biotehnologiju, Sari Univerzitet za poljoprivredne nauke i prirodne resurse (SANRU), Mazandaran, Iran

³Departman za poljoprivredu i oplemenjivanje biljaka, Poljoprivredni fakultet, Razi Univerzitet, Kermanshah, Iran

⁴Medicinsko biološki istraživački centar, Kermanshah Univerzitet medicinskih nauka, Kermanshah, Iran

Izvod

U radu su obavljena genetička i morfološka proučavanja novog gena sa deficitom hlorofila u listu duvana. Jedan varijetet (Urumieh 2) sa niskim sadržajem hlorofila (LCC) i jedan sa visokim sadržajem hlorofila (HCC), varijetet (Burley Ree 103), ukršteni su i F₂ generacija je gajena u polju. Odabrano je 100 biljaka kod kojih je urađena ekstrakcija hlorofila. 60 RAPD prajmera je testirano na roditeljima, LCC i HCC, analizom grupnih uzoraka (BSA). Testom χ² je potvrđena monogenska segregacija. Regresiona analiza je pokazala veliku međuzavisnost nijanse zelene boje i sadržaja hlorofila. Četiri prajmera (OPE17, OPC09, OPB08 i OPR02) su pokazala polimorfizam i posle testa na 97 uzoraka iz F₂ generacije odabrana su dva markera (OPB08-1050 i OPC09-1900). Kod njih je utvrđena udaljenost od 15.9 odnosno 10.8 CM kod hlorofilskih lokusa.

Autor za kontakt: Elham Kazemi, Fertility and Infertility Research Center, Kermanshah University of Medical Sciences, Kermanshah, Iran, Tel: +98 918 3322235, Fax: +98 383 3832 10 83, email: ekazemi2002@yahoo.com

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 49, broj 1 (2017), str: 87 -94

Srbija

UDC 575
https://doi.org/10.2298/GENSR1701077S
Original scientific paper

SEKUNDARNO GRUPISANJE HROMOZOMA KOD ‘HIMALAYAN PINK’ (Dianthus angulatus Royle ex Benth., Caryophyllaceae) IZ HLADNIH PUSTINJA LAHAUL-SPITI

Puneet kumar¹, Vijay Kumar singhal² and Sunil Kumar srivastava¹

¹Botaničko istraživanje Indije, Severni regionalni centar, Dehradun - 248 195, Uttarakhand, Indija

²Departman za botaniku, Univerzitet Punjabi, Patiala, Punjab, Indija

Izvod

U radu su proučavane mejoza muških ćelija i sekundarno hromozomsko grupisanje ili sparivanje, evidentirano po prvi put kod Dianthus angulatus Royle ex Benth., iz hladnih pustinja Lahaul-Spiti (Himachal Pradesh, Indija). Sve proučavane individue ove vrste su sa oblikom 2x (x = 15). Broj hromozoma od n = 15 je u saglasnosti sa podacima unutar i van Indije. Sekundarno grupisanje je definisano kao afinitet bivalenata da se pozicioniraju u parovima pomoću slabih veza. Ovo grupisanje između bivalenata/hromozoma je zapaženo kod mejocita u metafazi-I i nastavljeno je do metafaze-II. Bivalenti se pozicioniraju jedni uz druge i formiraju sekundarne parove. Takođe je zapažena razlika u broju bivalenata/hromozoma kod sekundarnog grupisanja. Značaj ovog načina grupisanja je veliki, jer se uzima kao merilo ploidije kod biljaka. Pojava sekundarnog grupisanja kod D. angulatus postoji u obliku 2x i ukazuje na sekundarnu poliploidnu prirodu ove vrste.

Autor za kontakt: Puneet Kumar, Botanical Survey of India, Northern Regional Centre, Dehradun - 248 195, Uttarakhand, India, E-mail: puneetbotcyto@gmail.com

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 49, broj 1 (2017), str: 95-104

Srbija

UDC 575.630
https://doi.org/10.2298/GENSR1701095J
Original scientific paper

POREĐENJE PROTEINSKIH PROFILA PODVRSTA Brassica rapa METODOM

SDS-PAGE

Sohail Ahmad jan¹^,
2, Zabta Khan shinwari¹, Malik Ashiq rabbani², Haris khurshid^{1, 2}, Muhammad Ishaq ibrahim², Muhammad ADIL¹, Muhammad ilyas²

¹Departman za Biotehnologiju, Quaid-i- Azam Univerzitet, Islamabad, Pakistan

²Institut za biljne genetičke resurse, Nacionalni poljprivredni istraživački centar, Islamabad, Pakistan

Izvod

Ocena varijabilnosti na bazi proteina kod podvrsta roda Brassica je veoma značajna. U ovom radu pručavana je varijabilnost ukupnih proteina semena kod braon podvrsta roda B. rapa. Metodom Sodium Dodecyl Sulphate Poly Acrylamide Gel Electrophoresis (SDS-PAGE) analizirano je 20 različitih genotipova. Dobijeno je ukupno 12 traka, od kojih je 10 (83.33 %) bilo visoko polimorfno, a ostale dve (15.38%) bile su monomoorfne. Izdvojeni proteini bili su mali, srednji i veliki i na osnovu njihove molekulske težine, koja je varirala od ~10 kDa do ~180 kDa, formirano je pet grupa. Na osnovu proteinskih podataka, metodom Unweighted Pair Group Method with Arithmetic Mean (UPGMA), svi genotipovi grupisani su u četiri klastera. Klasteri I, II, III i IV sastojali su se od 3, 3, 6 i 10 genotipova. Koeficijenti sličnosti bili su od 40% do 96%. Maksimalni koeficijent sličnosti (96%) zabeležen je između genotipova Br-607, Br-560, i Br-608 i između Br-589 i Br-607. Ovo istraživanje pokazalo je maksimalan diverzitet između braon podvrsta B. Rapa, zasnovan na proteinima, koji se može koristiti kao model za izučavanje drugih biljnih podvrsta.

Autor za kontakt: Sohail ahmad jan, Department of Biotechnology, Quaid-i-Azam University, Islamabad, Pakistan, Phone: +92-345-9118133, e-mail: sjan.parc@gmail.com

sohailahmadjan3@gmail.com

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 49, broj 1 (2017), str: 105-115

Srbija

UDC 575.630
https://doi.org/10.2298/GENSR1701105C
Original scientific paper

KVALITET POLENA DIVLJEG KESTENA

Dušica ĆALIĆ, Ljiljana RADOJEVIĆ

Odeljenje za Fiziologiju biljaka, Institut za Biološka Istraživanja “Siniša Stanković“, Univerzitet u Beogradu, Beograd, Srbija

Izvod

Proučavan je kvalitet polena divljеg kestena, izražen kao produktivnost, vijabilnost i klijavost. Prašnici divljeg kestena produkuju od 3.66 do 5.06 x 10³ polena po anteri, u zavisnosti od genotipa. Polen genotipova Ah1-Ah4 divljeg kestena pokazuje različitu vijabilnost (od 56 do 68%), nakon bojenja fluorescein diacetatom. Klijanje polena Ah1-Ah4 genotipova varira od 50 do 66% na osnovnoj hranljivoj podlozi. Međutim, uključivanjem polietilenglikola-PEG (10%, 15% i 20%) povećava se klijavost polena. Najbolji rezultati postignuti su na hranljivoj podlozi s najvećom koncentracijom PEG-a. Na ovoj podlozi klijalo je 76-91% polena divljeg kestena, u zavisno od genotipa. Najbolji kvalitet polena, po svim testiranim parametrima, ima genotip Ah2.

Poznavanje morfologije polena, njegove produkcije, vijabilosti, klijanja in vitro, rasta polenove cevi, kao i odnosa polen: neoplođeno jaje, može biti od velike važnosti za buduće studije biologije polena.

Autor za kontakt: Dušica Ćalić, Department of Plant Physiology, Institute for Biological Research “Siniša Stanković“, University of Belgrade, Belgrade, Serbia, Tel.: +381-11-2078-366; fax: +381-11-2761 433, E-mail address: calic@ibiss.bg.ac.rs

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 49, broj 1 (2017), str: 117– 126

Srbija

UDC 575.630

https://doi.org/10.2298/GENSR1701117N

Originani naučni rad

HERITABILNOST I KOMBINACIONA SPOSOBNOST VEGETATIVNOG PORASTA

I FENOLOŠKOG RAZVOJA DIALELNIH UKRŠTANJA ULJANE REPICE

Hafsa naheed¹, Raziuddin¹, Sana abid¹, Quahir sohail², Ghulam hassan¹,

Muhammad arif³

¹Departman za oplemenjivanje biljaka i genetiku, Univerziet za poljoprivredu, Peshawar, Pakistan

² Zimski oplemenjivački program za pšenicu, ICARDA, Ankara, Turkey

³Departman za poljoprivredu, Univerzitet za poljoprivredu, Peshawar, Pakistan

Izvod

Za procenu kombinacione sposobnosti i heritabilnosti kod F₂populacija 4 x 4 dialelnog ukrštanja i roditelja, postavljen je eksperiment na Univerzitetu za poljoprivredu, tokom 2012-2013. Četiri roditeljske linije i F₂ populacije od šest direktnih i šest recipročnih ukrštanja, činilo je eksperiment postavljen po RCB dizajnu. Ocenjivana su sledeća fenološka i vegetativna svojstva: broj dana do cvetanja, visina biljke, visina glavnog stabla, dužina glavnog grozda, primarne grančice i broj dana do pune zrelosti. Analizom varijanse utvrđene su značajne varijacije između genotipova za sva izučavana svojstva. Rezultati za kombinacionu sposobnost, pokazali su da je opšta kombinaciona sposobnost (GCA) visoko značajna za broj primarnih grana biljka^-1, značajna za visinu biljke i broj dana do fiziološke zrelosti i nesignifikantna za ostale osobine. Specifična kombinaciona sposobnost (SCA) i recipročni efekat (RE) su bili značajni za visinu biljke, broj dana do cvetanja, dužinu glavnog grozda i broj dana do fiziološke zrelosti. Genotip AUP-401 je bio najbolji kombinator za dužinu glavnog grozda, broj primarnih grančica^-1 i broj dana do fiziološke zrelosti. Ukrštanje AUP-404 x AUP-402 je imalo najbolju specifičnu kombinacionu sposobnost za visinu biljke, broj dana do cvetanja i dužinu glavnog stabla. Heritabilnost u širem smislu je bila visoka (>70%) za visinu biljke, dužinu glavnog stabla i broj primarnih grančica. Srednja heritabilnost je utvrđena za dužinu glavnog grozda, broj dana do 50% cvetanja i broj dana do fiziološke zrelosti. Komponente varianse za specifičnu kombinacionu sposobnost bile su veće u odnosu na odgovarajuće komponente za opštu kombinacionu sposobnost za sve osobine, ukazujući na prisustvo ne-aditivnog genetičkog efekta u nasleđivanju ovih osobina, kao i na moguću primenu selekcije u kasnijim generacijama za popravku ovih svojstava.

Autor za kontakt: Hafsa naheed, Department of Plant Breeding and Genetics, The University of Agriculture Peshawar, Pakistan. Phone: 091-5890447, e-mail: hafsaa.naheed@gmail.com

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 49, broj1 (2017), str: 127-138

Srbija

UDC 575.630
https://doi.org/10.2298/GENSR1701127M
Originani naučni rad

DETERMINACIJA S-GENOTIPA SORTI JABUKE I TREŠNJE STVORENIH U INSTITUTU

ZA VOĆARSTVO, ČAČAK

Slađana MARIĆ¹, Sanja RADIČEVIĆ¹, Milan LUKIĆ¹, Radosav CEROVIĆ², Svetlana A. PAUNOVIĆ¹

¹Institut za voćarstvo, Čačak, Republika Srbija

²Inovacioni centar Tehnološko-metalurškog fakulteta Univerziteta u Beogradu, Beograd, Republika Srbija

Izvod

Jabuka (Malus × domestica Borkh.) i trešnja (Prunus avium L.) su samobesplodne vrste voćaka, čija je auto-inkompatibilnost gametofitnog tipa, regulisana polimorfnim S-lokusom. Stoga je identifikacija S-genotipa od krucijalnog značaja za oplemenjivače i proizvođače. Cilj ovog rada je S-genotipizacija sorti jabuke (‘Čačanska pozna’ i ‘Čadel’) i trešnje (‘Asenova rana’ i ‘Čarna’) stvorenih u Institutu za voćarstvo, Čačak, primenom lančane reakcije polimeraze (PCR metoda) sa konsenzus i alel-specifičnim prajmerima. Kod sorti jabuke utvrđeno je da njihovi S-genotipovi odgovaraju roditeljskim, odnosno da su alelne konstitucije S₇S₉ sorte ‘Čačanska pozna’ i S₂S₇ sorte ‘Čadel’ u skladu sa alelnim konstitucijama sorti koje su u njihovom pedigreu [‘Starking Delicious’ (S₉S₂₈) × ‘Jonathan’ (S₇S₉) i ‘Golden Delicious’ (S₂S₃) × ‘Jonathan’ (S₇S₉), resp.]. S-genotipizacijom sorti trešnje ‘Asenova rana’ i ‘Čarna’ utvrđene su alelne konstitucije S₃S₉i S₁S₄, kao i neslaganja sa S-alelnim konstitucijama deklarisanih roditeljskih sorti [‘Drogans Gelbe’ (S₁S₅) × ‘Majova rana’ (S₁S₄) za sortu ‘Asenova rana’; ‘Majova rana’ (S₁S₄) × ‘Bigarreau de Schrecken’ (S₁S₃) za sortu ‘Čarna’]. Rezultati S-genotipizacije sorti jabuke i trešnje su od velikog značaja za planiranje ukrštanja u okviru oplemenjivačkih programa, kao i za kreiranje adekvatne sortne kompozicije u komercijalnim zasadima.

Autor za kontakt: Slađana Marić, Fruit Research Institute, Čačak, Kralja Petra I/9, 32000 Čačak, Republic of Serbia, Phone: +381 32 221 375, Fax: +381 32 221 391, E-mail: nidzovicsladja@yahoo.com

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 49, broj 1 (2017), str: 139 -149

Srbija

UDC 575
https://doi.org/10.2298/GENSR1701139G

Originani naučni rad

izvori otpornosti prema rasama R0 i R1 Pseudomonas syringae pv. tomato – prouzrokovačIMa bakteriOZNE pegavosti

Daniela ganeva¹ i Nevena bogatzevska²

¹”Maritsa” Istraživački institut za povrće, Plovdiv, Bugarska

²Institut za zemljište, Agrotehnologiju i zaštitu bilja, “N. Pushkarov”,

Sofija, Bugarska

Izvod

Selekcione linije paradajza koje nemaju tradicionalnu crvenu boju ploda, ispitane su kao izvor otpornosti prema rasama R0 i R1 Pseudomonas syringae pv. tomato. Kao rezultat selekcije zdravih biljaka sa hipersenzibilnom reakcijom (HR), stabilne otpornosti, odabrane su perspektivne linije koje su nosioci gena otpornosti prema bakterioznoj pegavosti koja je izazvana ovim patogenom. Linije L1078 i L1083 sa crveno-braon (crnom) bojom i linija L1130 sa purpurno crvenom bojom ploda poseduju kompleksnu rezistentnu reakciju prema rasama R0 i R1. Utvrđeno je da su dve linije roze obojenosti ploda paradajza (L1088 i L584) otporne prema rasi 1 P. syringae pv. tomato. Ove linije poseduju visoke ekonomske i morfološke osobine, te se mogu kombinovati i očekivati heterotični efekti za dobijanje sorti/hibrida otpornih na bakterioznu pegavost izazvane rasama R0 i R1 Pseudomonas syringae pv. tomato.

Autor za kontakt: Daniela Ganeva, ”Maritsa” Vegetable Crops Research Institute, 32, Brezovsko shosse Str., 4003 Plovdiv, Bulgaria, dganeva@abv.bg

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 49, broj 1 (2017), str: 151– 160

Srbija

UDC 575

https://doi.org/10.2298/GENSR1701151V
Originani naučni rad

Povezanost genetskog polimorfizma hemoglobina, morfometrije

i plodnosti rase ovaca pramenke iz srednje bosne

Božo S. važić. Biljana S. rogić. Milanka S. drinić. Novo M. pržulj

Univerzitet u Banjoj Luci, Poljoprivredni fakultet, Banja Luka, BIH

Izvod

Pramenka spada u grupu primitivnih rasa ovaca, nastanjuje srednju Bosnu i posjeduje trojni pravac proizvodnje: meso, mleko, vuna. Karakteristike pramenke su naglašene dubinske i skromne širinske mere trupa, kao i loša plodnost. Uprkos navedenim nedostacima, pramenka je nabrojnija ovca u centralnoj Bosni na koji se zasniva ovčarska proizvodnja. Do sada nije primjenjivana metodska selekcija na poboljšanju osobina ove ovce. Međutim, uzgajivači ovaca imaju nameru da se poboljšaju kvalitativne i kvantitativne karakteristike ovaca, a to znači da se mora intenzivno raditi na njihovoj selekciji. U tom smislu, uz primjenu poznatih vidova metodske selekcije u posljednje vreme sve se više koriste genetički markeri pri odabiru roditelja budućih generacija. Metodom elektroforeze određena su tri genotipa: HbAA, HbAB i HbBB na populaciji pramenke srednje Bosne (189 muških i ženskih jedinki). Utvrđene su sledeće genotipske frekvencije: za genotip HbAA 0,11, genotip HbAB 0,41 i genotip HbBB 0,48. Frekvencije alela HbA i HbB, koje su procenjene na osnovu genotipske frekvencije iznosile su 0,315 i 0,685. Utvrđeno je da se populacija ovaca nalazi u genetičkoj ravnoteži na frekvenciju genotipova hemoglobina. Ovce genotipa HbAA su imale niže vrijednosti ispitivanih morfometrijskih mera u odnosu na ostala dva genotipa. Statistički značajna razlika između ovaca genotipova HbAB i HbAA utvrđena je jedino za morfometrijsku meru obim cevanice. Ovce koje su ojagnjile jedno jagnje imale su frekvenciju HbAA, HbAB i HbBB genotipa 0,13, 0,40 i 0,47, a ovce sa dvoje jagnjadi 0,02, 0,40 i 0,58. Plodnost, kao važna kvanitatativna osobina kod ovaca je bila više naglašena kod HbBB nego kod HbAA genotipa.

Autor za kontakt: Božo Važić, University of Banja Luka, Faculty of Agriculture, Bulevar vojvode Petra Bojivića 1A, 78000 Banja Luka, Bosnia and Herzegovina, phone: 0038751330965, fax: 0038751312390, e-mail: vazicb@yahoo.com.

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 49, broj 1(2017), str: 161– 172

Srbija

UDC 575.630

https://doi.org/10.2298/GENSR1701161T

Originani naučni rad

OCENA SORATA SRPSKE PAPRIKE GAJENE U USLOVIMA JUŽNE BUGARSKE

Velichka todorova¹, Ivo DJINOVIC²

¹Maritsa Intraživački institut za povrće, Bugarska

²Superior semenska kompanija, Velika Plana, Srbija

Izvod

Uporedna ocena je urađena za osam sorata srpske paprike (Capsicum annuum L.) u toku 2010-2011 na poljima Maritsa Istraživačkog instituta za povrće u Plovdivu, Bugarska. Sorte su ocenjene za značajna morfološka svojstva biljke i ploda, ukupan i marketinški prinos. Ocena visine biljke i stabla ukazala je na značajne razlike: Romansa i Ekstaza su formirale značajno duže plodove u odnosu na druge sorte, dok je sorta Amanda imala najniže vrednosti za ove osobine, ali i najveći prečnik osnove i debljinu mesa. Romansa, Ekstaza i Delfina bile su najproduktivnije pre faze zrelosti sa prinosom od 46.04 t ha^-1, 45.31 t ha^-1 i 45.13 t ha^-1. Sorte koje su ocenjene po prinosu ploda posle sazrevanja nisu imale velike razlike u prinosu, koji je varirao od 24.41 t ha^-1 za Slonovo uvo do 21.34 t ha^-1 za sortu Delfina.

Autor za kontakt: Velichka Todorova, Department of Breeding, Variety Maintenance and Introduction, Maritsa Vegetable Crops Research Institute, Brezovsko shosse 32, 4003 Plovdiv, Bulgaria, Tel.: +35932952296, Fax: +35932960177, e-mail: todorova_vili@abv.bg

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 49, broj 1(2017), str: 173 – 181

Srbija

UDC 575.630

https://doi.org/10.2298/GENSR1701173S

Originani naučni rad

SKRINING LINIJA DUPLIH HAPLOIDA Camelina sativa L. ZA TOLERATNOST

NA MRAZ U STANJU KLIJANACA

Jahad SOORNI^1*, Seyed Kamal KAZEMITABAR¹, Danial KAHRIZI², Ali DEHESTANI³, Nadali BAGHERI¹

¹Odeljenje za oplemenjivanje i biotehnologiju, Sari Univerzitet za poljiprivedne nauke i prirodne resurse, Sari, Mazandaran, Iran

²Odeljenje agronomije i oplemenjivanja, Razi Univerzitet, Kermanshah, Iran

³Institut za poljoprivredu I biotenhologiju Tabarestan (GABIT), Univerzitet za poljiprivedne nauke i prirodne resurse, Sari, Iran

Izvod

Stres mržnjenja je važan abiotički stres koji ograničava prinos i prostornu distribuciju mnogih važnih useva. Cilj istrživanja je skrining 136 DH linija (Camelina sativa L.) zajedno sa četiri kultivara uljane repice (Brassica napus) (Hyola 401, Lord, Roska i Cascade) kao kontrola u uslovima mraza (-14 °C for 6 h) da se identifikuju linije sa visokim ili niskim nivoom toleratnosti na stres mraza za buduća ispitivanja. Prvo, razvijen je protocol za skrining većeg broja genotipova pri niskim temparaturama. Za to ogled sa različitim temparaturama (-5, -10, -15 i -20 °C) je sproveden d se pronađu odgovarajuće temparture koje najbolje razdvajaju genotipove (t.j. LT₅₀ temperatura). Vrednost LT₅₀ je varirala između -10.2 i -17.1 °C sa prosekom -13.94 °C za sve linije. Zato smo izabrali -14 °C izlaganje tokom 6 h kao odgovarajću temparaturu za skrining linija. PCA je korišćena za merenje parametara (LT₅₀, procenat preživljavanja, relativne provodljivosti) da se odrede linije koje su tolertne i osetljive na mraz. Između 136 DH linija, neke linije (58, 62 i 101) sui male viši nivo toleratnosti a neke od njih (8, 16, 32, 91 i 107) su bile senzitivne. Izabrane linije na osnovu primarnog skrininga su korisne za dalju evaluaciju.

Autor za kontakt: Jahad Soorni, Department of Plant Breeding and Biotechnology, Sari Agricultural Sciences and Natural Resources University (SANRU), Sari, Mazandaran, Iran. E-mail: d.soorni@gmail.com, Phone: +98 9120234467,Fax: +98-11-33687715

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 49, broj 1 (2017), str: 183-191

Srbija

UDC 575.633
https://doi.org/10.2298/GENSR1701183K
Originani naučni rad

UTICAJ GENOTIPA NA SADRŽAJ FOSFORA, KALIJUMA, KALCIJUMA

I MAGNEZIJUMA KOD KUKURUZA

Vlado kovačević¹, Ivan brkić², Manda antunović¹,

Dario iljkić¹, Ivana varga¹

¹ Univerzitet J. J. Strossmayera u Osijeku, Poljoprivredni fakultet, 31000 Osijek, Hrvatska

²Poljoporivredni institut Osijek, 31000 Osijek, Hrvatska

Izvod

Devet linija kukuruza, koje se koriste kao majke u hibridima (B1=♀2-48; B2=♀1767/99; B3=♀ 87-24; B4=♀135-88, B5=♀84-28; B6=♀84-44; B7=♀438-95; B8=♀30-8; B9=♀B-73) gajene su u polju na kiselom zemljištu kod Podgorača (Osječko-baranjski okrug) tokom dve godine (2006 and 2007). Sa svake elementarne parcele, uzet je klipni list u vreme cvetanja i zrno u punoj zrelosti za hemijske analize plazma emisionom atomskom spektroskopijom (ICP-OES). Prosečne koncentracije (g kg^-1suve materije) za dve godine iznosile su: 3.21 i 3.00 (P), 20.8 i 3.45 (K), 6.60 i 0.05 (Ca), 2.44 i 1.04 (Mg) za list, odnosno zrno. U zavisnosti od specifičnosti lista, sadržaj po genotipovima bio je: B1 (najviši sadržaj Ca i Mg), B2 (najviši P), B4 (najniži sadržaj Ca, Mg i P), B6 (najviši sadržaj K) i B7 (najniži K). Sastav zrna je uglavnom bio u saglasnosti sa sastavom lista. Veoma visoka korelacija u mineralnom sastavu pod identičnim uslovima spoljašnje sredine za devet genotipova između dve godine (0.97***, 0.97*** i 0.91*** za K, Ca i Mg), ukazuje na visok uticaj naslednog faktora, dok je sadržaj P bio pod većim uticajem sredine (r = 0.43). Značajne korelacije su utvrđene između sadržaja P-zrno i K-zrno (0.55*), Ca-zrno (0.49*) i Mg-zrno (0.86***), kao i između Ca-zrno i Mg-zrno (0.54*). Međutim, u listu je utvrđena značajna korelacija samo između sadržaja Ca i P (-0.46*).

Autor za kontakt: Iljkić Dario, Faculty of Agriculture, Vladimira Preloga 1, 31000 Osijek, Croatia; Phone: ++385 31 554 901, Fax: ++385 31 554 853, E-mail: diljkic@pfos.hr

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 49, broj 1 (2017), str: 193-202

Srbija

UDC 575.630
https://doi.org/10.2298/GENSR1701193P

Originani naučni rad

SENZORNA, HEMIJSKA I MORFOLOŠKA KARAKTERIZACIJA Cucurbita maxima

I Cucurbita moschata GENOTIPOVA RAZLIČITOG GEOGRAFSKOG POREKLA

Galina pevicharova i Nikolay velkov

Departman za oplemenjivanje, introdukciju i održavanje sorata, Maritsa Istraživački institut

za povrće, Plovdiv, Bugarska

Izvod

Cucurbita spp. je jedna od najznačajnijih povrtarskih vrsta u svetu, koja se karakteriše velikim polimorfizmom biljaka i ploda. Plodovi se koriste za kuvanje, pečenje, sušenje ili prerađene za pire i sokove. Cilj ovog istraživanja bio je da se prouči varijabilnost senzornih, hemijskih i morfoloških karakteristika genotipova Cucurbita, kako bi se pronašle odgovarajuće roditeljske komponente za buduće oplemenjivačke programe za visok kvalitet. Tokom dve godine, 9 zimskih tikava (Cucurbita maxima Duch.) i tri bundeve (Cucurbita moschata Duch.), iz različitih područja, testirano je za morfološke karakteristike, hemijski sastav i senzorni profil. Primenjene su klaster analiza i analiza glavnih komponenti (PCA) za utvrđivanje sličnosti ispitivanih genotipova. Utvrđene su značajne razlike za karakteristike ploda i habitus biljke, kao i u sadržaju suve materije, askorbinske kiseline, ukupnih šećera, ukupnih pigmeneta, beta-karotena i senzornih osobina kuvanih plodova.

Moskatna carotina je imala najbolji ukus i hemijski sastav. Proučavani genotipovi Cucurbita su dobra osnova za oplemenjivačke programe za poboljšanje senzornih osobina plodova i poboljšan hemijski sastav, posebno onih koji imaju antioksidativni efekat.

Autor za kontakt: Nikolay Velkov, Department of Breeding, Variety Maintenance and Introduction, Maritsa Vegetable Crops Research Institute, Brezovsko shosse Str. 32, 4003 Plovdiv, Bulgaria, Tel.:+35932952296, Fax:+35932960177, e-mail: velkov_n@abv.bg

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 49, broj 1 (2017), str: 203-215

Srbija

UDC 575.630
https://doi.org/10.2298/GENSR1701203T
Originani naučni rad

MORFOLOŠKA I MOLEKULARNA IDENTIFIKACIJA Phytophthora VRSTA IZOLOVANIH

IZ ZEMLJIŠTA RIZOSFERE PROPADAJUĆIH STABALA HRASTA

NA PODRUČJU KROTOSZYN PLATOA

Miłosz tkaczyk¹, Ivan milenković^2,3, Justyna A. nowakowska¹, Małgorzata borys¹, Tomasz kałuski⁴, Magdalena gawlak⁴, Michał czyż⁴, Tomasz oszako¹

¹Istraživački institut za šumarstvo-IBL, Raszyn, Poljska

²Phytophthora Istraživački centar, Mendel Univerzitet, Brno, Češka Republika

³Institut za Šumarstvo, Beograd, Srbija

⁴Institut za zaštitu bilja-Nacionalni istraživački institut, Poznanj, Poljska

Izvod

U radu su prikazani rezultati istraživanja diverziteta vrsta iz roda Phytophthora prisutnih u propadajućim sastojinama hrasta na području Krotoszyn Platoa u Poljskoj. Značajno narušavanje zdravstvenog stanja hrasta je zabeleženo u ovim sastojinama od 50-ih godina prošlog veka, a Phytophthora vrste su označavane kao jedan od faktora propadanja. Radi utvrđivanja prisustva patogenih organizama iz roda Phytophthora u ovim sastojinama, sakupljeno je 180 uzoraka zemljišta rizosfere iz tri šumske uprave na području Krotoszyn Platoa i sprovedeni su testovi izolacije. Phytophthora vrste su konstantno izolovane iz svih uzorkovanih sastojina i ukupno je dobijeno 194 izolata iz 111 pozitivnih uzoraka. Naime, 150 (77%) izolata je dobijeno iz uzoraka sakupljenih ispod simptomatičnih stabala, dok je 44 (23%) izolata dobijeno iz uzoraka sakupljenih ispod stabala bez simptoma. Svi dobijeni izolati su analizirani pomoću svetlosnog i skening elektronskog mikroskopa i razvrstani u morfološke grupe. Iz odabranog reprezentativnog izolata svake grupe izolovana je genomska DNK i sprovedeno je sekvenciranje ITS regiona. Ukupno su zabeležene četiri različite vrste roda Phytophthora, uključujući P. cactorum, P. plurivora, P. quercina i P. europaea. Najčešće izolovane vrste su bile P. cactorum i P. plurivora. Ovo je prvi nalaz P. europaea u hrastovim sastojinama u Poljskoj.

Autor za kontakt: Milosz Tkaczyk; Forest Research Institute; ul. Braci Lesnej 3; Sekocin Stary; 05-090 Raszyn; Poland; Phone:+48227153823; e-mail: m.tkaczyk @ibles.waw.pl

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 49, broj1 (2017), str: 217-234

Srbija

UDC 575.633
https://doi.org/10.2298/GENSR1701217K

Originani naučni rad

EFEKAT POLENA (KSENIJA) ZA OCENU OPLEMENJIVAČKOG MATERIJALA KOD KUKURUZA

Fatih KAHRIMAN¹, Mehmet ŞERMENT¹, Mizgin HAŞLAK¹, Manjit S. KANG²

¹Çanakkale Onsekiz Mart Univerzitet, Poljoprivredni fakultet, Departmant za ratarstvo, Turska

²Kansas State Univerzitet, Departmant zaštite bilja, Manhattan, KS, 66506-5502, SAD

Izvod

Efekat ksenija kod polena kukuruza (Zea mays L.) ima značajnu ulogu u promenama biohemijskog sastava zrna. Ciljevi ovog rada bili su: i) ocena efekta potomstva na određene genetičke parametre; ii) poređenje efekta opšte (GCA) i specifične kombinacione sposobnosti (SCA) dobijene Griffing-ovom dialelnom analizom između roditeljske (F₀) i F₁ generacije; iii) određivanje odnosa između efekta polena i genetičkih parametara; i iv) mogućnost iskorišćavanja efekta polena za popravku kvaliteta zrna (sadržaj proteina i ulja). Postavljena su dva eksperimenta: (F₀ u 2011 i F₁ u 2013) i ispitivan sadržaj proteina i ulja u zrnu. Izračunati su individualni efekti polena (IPE) i specifični induvidualni efekti polena (SIPE). Rezultati su pokazali da su varijanse kod početne (E) i generacije potomstva (G), kao i interakcija E × G, bile značajne za sadržaj i proteina i ulja, dok su promene u genetičkoj oceni između generacija bile visoko varijabilne. Znaci i rasponi efekta GCA bili su slični i visoko zavisni (r > 0.80), između F₀ i F₁ generacija za sva četiri modela dialela. Pored toga, efekti GCA bili su visoko korelisani sa ocenom IPE za sva četiri dialelna modela. Procene SCA između F₀ i F₁ generacije bili su umereno zavisne (r = 0.50) po metodu IV za sadržaj ulja i visoko zavisne (r = -1.00) po metodu III za sadržaj proteina. Analiza heterozisa pokazala je da se performanse hibrida u F₁ generaciji ne mogu proceniti na osnovu F₀ generacije. Individualni efekat polena između generacija pokazao je veću međuzavisnost za sadržaj proteina (r = 1.00) u odnosu na sadržaj ulja (r = 0.40). SIPE roditelja je takođe bio nešto viši za sadržaj proteina (r = 0.74) u odnosu na sadržaj ulja (r = 0.62). Zaključili smo da je direktna ili indirektna upotreba efekta ksenija kod polena moguća za ocenu roditelja, ali da nije pogodna za ocenu hibrida za sadržaj ulja i proteina u zrnu.

Autor za kontakt: Fatih Kahriman, Çanakkale Onsekiz Mart University, Faculty of Agriculture, Department of Field Crops, Turkey, Tel: +90 2862180018/1354,e-mail: fkahriman@hotmail.com

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 49, broj 1 (2017), str: 235-246
© 2017 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun

Srbija

UDC 575

https://doi.org/10.2298/GENSR1701235S

Originani naučni rad

NEDOSTATAK KORELACIJE IZMEĐU TP53 MUTACIJA I KANCERA ŽELUCA: IZVEŠAJ IZ IRANSKE PROVINCIJE

Javad saffari-chaleshtori¹, Mohammad-Amin tabatabaiefar²,

Payam ghasemi-dehkordi³, Effat farokhI³, Mohammad-Taghi moradi³,

Morteza hashemzadeh-haleshtori³

¹ Klinički istraživački centar za biohemiju, Basic Health Sciences Institute, Shahrekord Univerzitet Medicinskih nauka, Iran

² Departman Medicinske Genetike, Medicinska škola, Isfahan Univerzitet Medicinskih nauka, Isfahan, Iran

³Ćelijski i molekularni istraživački centar, Basic Health Sciences Institute, Shahrekord Univerzitet Medicinskih nauka, Iran

Izvod

Kancer želuca je na drugom mestu po smrtnosti u svetu, posle kancera pluća. Njegova etiologija je heterogena i genetski faktori uključujući protoonkogene i gene supresore tumora, uvek doprinosi razvoju kancera. Tumor supresor gen-TP53 ima veliku ulogu u genomskoj stabilnosti i reparaciji DNK. Cilj ovog istraživanja bio je da se odrede mutacije gena TP53 kod uzoraka kancera želuca u Iranskoj provinciji Chaharmahal Va Bakhtiari. U ovom laboratorijskom istraživanju, proučavani su promoter i egzoni TP53 genske mutacije kod 38 uzoraka kancera želuca. Ekstrakcija DNK je urađena prema standardnom fenol-hloroform protokolu. Mutacije gena TP53 određene su tehnikama PCR-SSCP i PCR-RFLP. Istraživanjem nisu otkrivene mutacije TP53 gena u promotoru i egzonu uzoraka kancera želuca. Iako su mutacije gena TP53 najčešće i utvrđene kod oko 50% maligniteta, u ovom istraživanju nisu utvrđene mutacije. Razlog mogu biti mutacije u drugim srodnim genima ili epigenetski faktor.

Autor za kontakt Morteza Hashemzadeh-Chaleshtori, Cellular and Molecular Research Center, Basic Health Sciences Institute, Shahrekord University of Medical Sciences, Rahmatieh, Shahrekord, Iran, Postal code: 8813833435, Tel: +98-38-33346692. Fax: +98-38-33330709. E-mail: molecularskums@gmail.com

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 49, broj 1 (2017), str: 247-258

Srbija

UDC 575

https://doi.org/10.2298/GENSR1701247H

Originani naučni rad

GENETIČKA VARIJABILNOST BUGARSKIH AUTOHTONIH SELEKCIJA OVCE

PRIMENOM MIKROSATELITA

Deyana HRISTOVA¹, Stoycho METODIEV¹, Vassil NIKOLOV³, Dimitar VASSILEV²,

Elena TODOROVSKA²

¹Odeljenje za genetiku, oplemenjivanje životinja i reprodukciju, Poljoprivredni fakultet, Univerzitet Trakija, 6000 Stara Zagora, Bugarska

²AgroBioInstitut, 1164 Sofija, Bugarska

³ Izvršna agencija za selekciju životinja i reprodukciju, Sofija, Bugarska

Izvod

Cilj ispitivanja je fokusiran na dizajniranje programa konzervacije ovaca za ispitivanje autohtonih selekcija na osnovu SSR markera. Sedam lokalnih Bugarskih autohtonih selekcija ovce (Breznishka, Sofiiska, Copper-Red Shumenska, Karakachanska, Local Karnobatska, Blackhead Plevenska i Starozagorska) su diferencirane na osnovu šest mikrosatelita (SSR) markera, u cilju utvrđivanja genetičke varijabilnosti unutar i između rasa. Od ukupno 96 identifikovanih alela, 18 specifičnih za populaciju su identifikovani u svim ispitivanim geneotipovima 338 jedinki, osim u Blackhead Plevenska ovcama. Sve ispitane selekcije ukazuju na visoknivo genetičkog diverziteta, sa prosekom od 0.792. Genetička diferencijacija između ispitivanih selekcija ovaca nije bila značajna i vrednosti su bile relativno niske. Analiza molekularne varijanse (AMOVA) je pokazala nisko variranje između ispitivanih genotipova (5.51%) u poređenju sa varijabilnosti unutar populacija (94.49%). Najveća distance (0.643) je nađena između populacija Local Karnobatska i Starozagorska, dok je najmanja (0.108), između Copper-Red Shumenska i Karakachanska. Genetička distanca izračunata pomoću Neighbour-Joining metodom, daje filogenetsko drvo koje razdvaja ispitivane genotipove u dva glavna klastera: jedan koji uključuje Blackhead Plevenska Breznishka i Local Karnobatska, i drugi koji sadrži preostala četiri genotipa– Copper-Red Shumenska, Karakachanska, Sofiiska i Starozagorska. Factorialna Corespondeciona Analisa (FCA) pokazuje izolovanost Local Karnobatska i Starozagorska i nemešanje drugih populacija.

Autor za kontakt: Deyana Hristova, PhD, Department of Genetics, Animal Breeding and Reproduction, Faculty of Agriculture, Trakia University, 6000 Stara Zagora, Bulgaria, tel: + 359 42 699 362, e-mail: dhrisova@uni-sz.bg.

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 49, broj 1 (2017), str: 259-272

Srbija

UDC 575
https://doi.org/10.2298/GENSR1701259C

Originani naučni rad

VARIJABILNOST SMRČE (Picea abies Karst.) U TESTOVIMA POTOMSTVA U BOSNI I HERZEGOVINI

Branislav CVJETKOVIĆ¹, Monika KONNERT², Barbara FUSSI², Milan MATARUGA¹, Mirjana ŠIJAČIĆ-NIKOLIĆ³, Vanja DANIČIĆ¹, Aleksandar LUČIĆ⁴

¹ Univerzitet u Banja Luci, Šumarski fakultet, Bosna i Hercegovina

² Bavarski institut za sjemenarstvo, rasadničarstvo i pošumljavanje, Teisendorf, Nemačka

³ Univerzitet u Beogradu, Šumarski fakutet, Beograd, Srbija

⁴ Institut za šumarstvo, Beograd, Srbija

Izvod

Smrča u Bosni i Hercegovini predstavlja jednu od najvažnijih ekonomskih vrsta. Vrsta se nalazi na ivici svog prirodnog areala. Postiže odlične rezultate u proizvodnom pogledu. U proteklom periodu osnovani su testovi potomstva u koje je ugrađeno potomstvo iz 6 populacija smrče iz čitave Bosne i Hercegovine. Tokom 2016. godine u dva testa potomstva, u Driniću i Srebrenici, sakupljeni su uzorci za genetičke analize. Na 6 populacija urađene su analize koršćenjem nSSR markera. Analize su pokazale postojanje vrlo malog stepena homozigotnosti što ukazuje na neometan protok gena uprkos pojavi disjunkcije areala. Stepen genetičke diferencijacije je nizak, F_ST= 0.026. Posmatrano u odnosu na nei genetičku distancu, izdvojile su se dve populacije: Olovo i Potoci.Rezultati dobijeni upotrebom genetičkih markera koristiće se u daljim procesima oplemenjivanja smrče u BiH kao i za potrebe definisanja mogućnosti transfera reproduktivnog materijala ove vrste.

Autor za kontakt: Branislav Cvjetković, Univeristy of Banja Luka, Faculty of Forestry, Stepe Stepanovića 75A, 78000, Banja Luka, Bosnia and Herzegovina. Phone: +387-51-460-550. E-mail: branislav.cvjetkovic@sf.unibl.org

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 49, broj 1 (2017), str: 273-284
© 2017 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun

Srbija

UDC 575.630
https://doi.org/10.2298/GENSR1701273A
Originani naučni rad

KORELACIJE I PATH ANALIZA PRINOSA ZRNA I KOMPONENTI PRINOSA

KOD LEBLEBIJE (Cicer arietinum L.)

Hossein Astereki¹, Peyman Sharifi^*2, Masoumeh Pouresmael³

¹Istraživački centar za poljoprivredu i prirodne resurse Lorestan, Iran

²Odeljenjeza poljoprivredu i oplemenjivanje biljka, Rasht Branch, Islamic Azad Univerzitet, Rasht, Iran.

³Član naučnog institutaza poboljšanje biljaka i semena, Karaj, Iran

Izvod

Nedostatak bora (B) u kukuruzu može biti uzrokom pojavi jalovog klipa, jer svila ne može prihvatiti polen, a što je veoma značajno za majčinsku komponentu u proizvodnji semena.

Predmeti ovoga rada bili su 1) u trogodišnjim istraživanjima (2006.-2008.) ustanoviti genetske razlike u koncentracijama bora u listu i zrnu, prinosima zrna i vlažnosti zrna, između devet majčinskih inbred linija koje se koriste u proizvodnji semena i 2) ustanoviti reakciju četiri odabrane linije na folijarno đubrenje borom - tri puta u 10-dnevnom u intervalu s 0.5% rastvorom Solubora (17,5% B) tokom jedne godine (2008.). Istraživanja su provedena na oglednom polju Poljoprivrednog instituta Osijek, na tipu zemljišta eutrični kambisol. Ustanovljene su visoko signifikantne razlike između devet genotipova kukuruza u koncentracijama bora u listu ispod klipa tokom svilanja (od 14.7 do 46.7 mg B kg^-1) i u zrnu (od 1.20 do 2.06 mg B kg^-1), te u prinosima zrna (od 3.33 do 4.83 t ha^-1) i vlažnosti zrna (od 14.7% do 26.6%). Takođe, postojali su i značajni uticaji faktora godina, te interakcije genotipa i okoline na sva četiri analizirana svojstva. Pozitivne i umerene korelacije su ustanovljene između koncentracija bora u biljci i prinosa zrna. Iako su koncentracije bora značajno povećane folijarnom prihranom (prosečno 41.7 i 125.3 mg B kg^-1 u listu, 1.79 i 2.80 mg B kg^-1 u zrnu, za kontrolu odnosno tretman folijarnog đubrenja), razlike prinosa nisu bile statistički značajne (5,21, odnosno 5,15 t ha^-1).

Autor za kontakt: Peyman Sharifi, Department of Agronomy and Plant Breeding, Faculty of Agriculture ,Islamic Azad University, Rasht, Ira, Email: Peyman.sharifi@gmail.com

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 49, broj 1 (2017), str: 285-295

Srbija

UDC 575
https://doi.org/10.2298/GENSR1701285A
Originani naučni rad

ODREĐIVANJE SOMATSKIH I POLNIH HROMOZOMA KOD TRI VRSTE EGIPATSKIH PTICA KORIŠĆENJEM CITOGENETSKIH ANALIZA

a. h. abu-almaaty

Departman za zloologiju, Fakultet nauke, Port Said Univerzitet, Egipat

Izvod

Proučavanje kariotipa dalo je značajne informacije o taksnomskim vezama i evolucionim putevima kod različitih grupa ptica. Rađena je kariotipska analiza i morfmetrijska merenja hromozoma tri vrste ptica Geopelia cuneata (Columbiformes), Oriolus oriolus i Corvus ruficollis (Passeriformes). Diploidni brj hromozoma bio je 2n=72, 2n=80 i 2n =80. Kariotipovi tri vrste bili su različiti. U radu su proučavani somatski i polni hromozomi i kariotipovi su upoređivani sa drugim srodnim vrstama.

Autor za kontakt: Ali Hussein Abu –Almaaty, Department of Zoology, Faculty of Science, Port Said University, Port Said, 42521, Egypt,Tel: 00201093041699, E-mail: ali_zoology_2010@yahoo.com

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 49, broj 1 (2017), str: 297-311

Srbija

UDC 575.630
https://doi.org/10.2298/GENSR1701297A

Originani naučni rad

MorFo-FIZioloŠKA KARAKTERIZACIJA GENOTIPOVA SOJE U SUBTROPSKIM USLOVIMA

M A Gaffar al-hadi¹, M Rafiqul islam^1*, M Abdul karim¹, Tofazzal islam²

¹Departman za Poljoprivredu, Poljoprivredni fakultet, Bangabandhu Sheikh Mujibur Rahman Poljoprivredni Univerzitet, Gazipur-1706, Bangladesh

²Departman za Biotehnologiju, Poljoprivredni fakultet, Bangabandhu Sheikh Mujibur Rahman Poljoprivredni Univerzitet, Gazipur-1706, Bangladesh

Izvod

Soja je uljana biljna vrsta koja sve vise dobija na značaju u Južnoj i Jugoistočnoj Aziji. Uprkos ogromnom značaju, ovaj usev još uvek nije popularan kod farmera, prvenstveno zbog malih prinosa postojećih sorata. Zbog toga je u ovom radu izučavano 80 genotipova soje, u cilju izdvajanja onih koji imaju poželjne morfo-fiziološke osobine i visok potencijal za prinos. Korišćenjem multivariacionih metoda, genotipovi su klasifikovani u različite grupe na osnovu 16 kvantitativnih osobina. Širok opseg variranja je utvrđen kod skoro svih osobina. Prve tri komponente u okviru PCA analize objašnjavaju 75% ukupne varijabilnosti genotipova soje. Klaster analiza je grupisala genotipove u 6 klastera, a najveći broj je bio u klasteru 5. Fenologija, visina biljke, broj mahuna i prinos zrna su značajne dikriminatorne varijable za grupisanje genotipova. Broj mahuna po biljci ima najznačajniju ulogu u determinisanju maksimalne varijabilnosti genotipova. Genotip G00003 u klasteru 2 dao je najviši prinos zrna, dok bi u klasteru 6, genotip G00209 bio bolji izbor za ostvarivanje višeg prinosa. Može se zaključiti da genotipovi unutar klastera 2, 6 i 3 mogu biti značajni izvori za dobijanje visoko prinosnih genotipova soje za suptropske uslove gajenja.

Autor za kontakt: M Rafiqul Islam, Department of Agronomy, Faculty of Agriculture, Bangabandhu Sheikh Mujibur Rahman Agricultural University, Gazipur-1706, Bangladesh, E-mail: rafiarib@yahoo.com

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 49, broj 1 (2017), str:313-328

Srbija

UDC 575.630
https://doi.org/10.2298/GENSR1701313J

Originani naučni rad

GENETIČKE VARIJACIJE ZA RASPODELU ASIMILATA U ZRNU TOKOM RANOG RAZVOJA ENDOSPERMA PŠENICE:POVEZANOST SA TEŽINOM ZRNA

Mehdi joudi

Moghan koledž za poljoprivredu i prirodne resurse, Univerzitet Mohaghegh Ardabili, Ardabil, Iran

Izvod

Malo je informacija o genetičkim varijacijama u raspodeli fotoasimilata u zrnu tokom ranog razvoja endsperma kod pšenice. Ispitivan je 81 genotip pšenice u reginu Moghan, u Iranu, tokom vegetacionih sezona 2010–2011 i 2013–2014. Količina i brzina raspodele fotoasimilata u zrnu, mereni su tokom cvetanja-16 dana posle cvetanja (DAA) i 16 DAA- u fazi zrelosti, preko promena u suvoj masi klasa. Utvrđene su znatne genetičke varijacije, delom zbog razlika u vremenu cvetanja između kultivara, suvoj masi klasova tokom cvetanja, i broju zrna po klasu. Uzimajući to u obzir neki kultivari su se razlikovali u raspodlei fotoasimilata u zrnu tokom cvetanja-16DAA i 16DAA u fazi zrelosti, podržavajući ideju da oplemenjivanje za raspodelu fotosimilata tokom ovih faza je moguće. Rezultati dobijeni u 2013–2014 pokazali su blisku vezu između raspodele fotasimilata u zrnu tokom cvetanja–16 DAA i pojedinačne težine zrna. Rezultati ukazuju da ukoliko bi oplemenjivači poboljšali raspodelu fotoasimilata u zrnu tokom cvetanja–16 DAA, to bi rezultiralo i u povećanju veličine i težine zrna kod pšenice.

Autor za kontakt: Mehdi joudi, Meshkin–Shahr College of Agriculture, University of Mohaghegh Ardabili, Ardabil, Iran, Email: mehdijoudi@gmail.com; joudi@uma.ac.ir

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 49, broj 1 (2017), str: 329-344

Srbija

UDC 575.630

https://doi.org/10.2298/GENSR1701329K

Originani naučni rad

GENETIČKA SRODNOST I DIVERZITET GENOTIPOVA PARADAJZA ZASNOVANI

NA MORFOLOŠKIM MARKERIMA

Simranjit kaur, Salesh K. jindal, Major S. dhailwal, Om Prakash meena,

Neena chawla

Department of Vegetable Science, Punjab Agricultural University, Ludhiana-141004, Punjab, Indija

Izvod

Za povećanje produktivnosti paradajza (Solanum lycopersicum L.) neophodno je stvaranje superiornih hibrida, što delimično zavisi od varijabilnosti genetičkog materijala, odnosno agro-morfoloških i biohemijskih karakteristika. Istraživanje je sprovedeno na 51 genotipu paradajza i standardima cv. Punjab Upma, Punjab Chuhhara i Punjab Ratta, u cilju određivanja vrste povezanosti, path analize i genetičkog diverziteta i odabira genotipova i osobina za oplemenjivanje. Razlike u genotipovima za sve osobine ukazale su na visok stepen varijabilnosti. Visoko značajne, pozitivne korelacije, kao i visok direkan efekat na težinu ploda i tržišnu vrednost na ukupni prinos ploda, ukazujući da su te osobine značajne komponente za odabir visoko prinosnih genotipova paradajza. D² statistika je potvrdila najveću distance između klastera VI I VIII (27638.44), dok je maksimalna sličnost bila između klastera IV i VI (191.02). Ovo ukazuje na mogućnost popravke genotipova kroz hibridizaciju iz bilo kog para klastera, a zatim se selekcija može vršiti iz segregirajućih generacija.

Autor za kontakt: Salesh K. jindal, Department of Vegetable Science, Punjab Agricultural University, Ludhiana-141004, Punjab, India, E-mail: saleshjindal@pau.edu

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 49, broj 1 (2017), str:345-354

Srbija

UDC 575
https://doi.org/10.2298/GENSR1701345A

Originani naučni rad

KARAKTERIZACIJA GENA IMUNOGLOBULINU SLIČNIH RECEPTORA ĆELIJA PRIRODNIH UBICA I TELOMERNIH I CENTROMERNIH MOTIVA KOD DONORA MATIČNIH ĆELIJA HEMATOPOEEZE U VOJVODINI, SRBIJI

Dušica ademović-sazdanić¹, Svetlana vojvodić¹, S.POPOVIĆ ², N.KONSTANTINIDIS³

¹Institut za transfuziju krvi Vojvodine, Departman za laboratorijsku dijagnostiku, Univerzitet

u Novom Sadu, Medicinski fakultet.

²Institut za Internu medicinu, Departman za hematologiju, Klinički centar Vojvodine, Univerzitet u Novom Sadu, Medicinski fakultet

³Institut za zaštitu zdravlja dece i omladine Vojvodine, Departman za onkologiju i hematologiju, Univerzitet u Novom Sadu, Medicinski fakultet

Izvod

Ishod transplantacije metičnih ćelija hematopoeze (TMĆH) zavisi od stepena podudarnosti u HLA genima koji utiče na incidencu bolesti kalem protiv domaćina (GvHD). Uspeh alogene TMĆH zavisi i od T-ćelijama posredovanog graft-vs-leukemiju (GvL) efekta, gde T ćelije i ćelije prirodne ubice (NK) donora ubijaju maligne ćelija pacijenta, zbog čega imaju ključnu ulogu u prevenciji recidiva. Cilj ove studije je da se napravi prediktivna analiza za izbor najpogodnijeg donora MĆH u Vojvodini na osnovu distribucije B KIR alela i centromernih i telomernih KIR motiva sa ciljem zaštite od recidiva bolesti. Sto dvadeset i četiri donora u prvom stepenu srodstva sa bolesnicima sa hematološkim malignitetima ispitano je na prisustvo ili odsustvo 15 KIR gena upotrebom PCR-SSO tehnike. Zastupljenost osoba nosioca KIR gena, centromernih i telomernih KIR haplotipova i genotipova je određen direktnim brojanjem. Šezdeset dva posto donora MĆH u Vojvodini poseduje A KIR haplotip, dok skoro 38% poseduje B KIR haplotip. Distribucija KIR B gena je pokazala da od 124 ispitivana donora, 31 (25%) ne poseduju KIR gene grupe B, 71.77% donora ima dva ili više B KIR gena, 61.29% njih poseduju KIR 2DL2 i 2DS2 ili više B KIR gena. Analiza centromernih i telomernih KIR genotipova, pokazala je da Cen-A1 / Tel-A1 genotip ima najveću učestalost 51.47% a Cen-B2 / Tel-B1 najnižu frekvenciju od 1.30%. Analiza sadržaja B KIR gena u donora MĆH i centromernih i telomernih KIR motiva može da posluži za izradu algoritma za identifikaciju najpogodnijeg donora za transplantaciju MĆH uz maksimalnu zaštitu protiv recidiva bolesti.

Autor za kontakt: Svetlana Vojvodić, Institute for Blood Transfusion of Vojvodina, Department for Laboratory Diagnostics, Tissue Typing Compartment, Hajduk Veljkova 9a, 21000 Novi Sad, Serbia; Tel.: +381-21-4877-963; Fax: +381-21-4877-978;E-mail:svetlana.vojvodic021@gmail.com

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 49, broj 1 (2017), str:355-364

Srbija

UDC 575
https://doi.org/10.2298/GENSR1701355O

Originani naučni rad

DIVERZITET TRIHOTECEN HEMOTIPOVA VRSTE Fusarium graminearum IZOLOVANE IZ PŠENICE, KUKURUZA I JEČMA POREKLOM IZ SRBIJE

Ana OBRADOVIĆ¹, Slavica STANKOVIĆ¹, Vesna KRNJAJA², Ana NIKOLIĆ¹,

Dragana IGNJATOVIĆ-MICIĆ¹, Jelena STEPANOVIĆ³ and Bojan DUDUK³

¹Institut za kukuruz Zemun Polje, Beograd, Srbija

²Institut za stočarstvo, Beograd, Srbija

³Institut za pesticide i zaštitu životne sredine, Beograd, Srbija

Izvod

U radu je ispitivan genetički diverzitet trihotecenskih hemotipova vrste Fusarium graminearum iz različitih agroekoloških uslova u Srbiji. Ukupno je analizirano 16 izolata F. graminearum poreklom sa zrna pšenice, ječma i kukuruza iz 13 različitih lokaliteta. Određivanje pripadnosti trihotecenskim hemotipovima (3-ADON, 15-ADON i NIV) obavljena je pomoću multipleks PCR reakcije sa dva seta specifičnih prajmera TRI3 i TRI12. Očekivana veličina amplifikovanih produkata za prvi set prajmera TRI3 je 840 bp (NIV), 610 bp (15-ADON) i 243 bp (3-ADON). Drugi set specifičnih prajmera TRI12 ima očekivanu veličinu traka 840 bp (NIV), 670 bp (15-ADON) i 410 bp (3-ADON). Utvrđeno je da su svi ispitivani izolati F. graminearum bili 15-ADON hemotip, odnosno imali su očekivanu veličinu traka 610 bp za TRI3 i 670 bp za TRI12. S obzirom na velike temperaturne razlike u područjima gajenja žitarica u Srbiji, mogla bi se očekivati prisutnost drugih hemotipova. Dalja istraživanja trebalo bi da uključe veći broj izolata iz različitih agroekoloških uslova, da bi se moglo utvrditi da li pored 15-ADON na zrnu pšenice, ječma i kukuruza postoji i drugi hemotip na teritoriji Srbije.

Autor za kontakt: Slavica Stanković, Maize research institute, S.Bajica 1, 11185 Belgrade, Serbia, e-mail: sstojkov@mrizp.rs

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 49, broj1 (2017), str: 365-376

Srbija

UDC 575.630
https://doi.org/10.2298/GENSR1701365S
Originani naučni rad

MULTIVARIACIONI PRISTUP ZA SELEKCIJU LINIJA GRAŠKA (Pisum sativum L.)

DOBIJENIH SSD TEHNIKOM

Maria SURMA¹, Tadeusz ADAMSKI¹, Zygmunt KACZMAREK¹, Wojciech ŚWIĘCICKI^1,2, Stanisław MEJZA³, Paweł BARZYK², Anetta KUCZYŃSKA¹, Karolina KRYSTKOWIAK¹, Krzysztof MIKOŁAJACZAK¹, Piotr OGRODOWICZ¹

¹Institut za biljnu genetiku Poljske akademije nauka Poznań, Poljska

²Poznań Oplemenjivanje biljaka Ltd., Tulce, Poljska

³ Poznań Univerzitet prirodnih nauka, Poznań, Poljska

Izvod

Zrnene mahunarke, posebno grašak i lupine su veoma značajni poljoprivredni usevi u Centralnoj i Severnoj Evropi. Zbog visokog sadržaja proteina u zrnu, predstavljaju alternativu sojinom brašnu koje se uvozi iz Severne Amerike. Stvaranje novih sorata za kratko vreme je glavni problem u oplemenjivenju graška, posebno zato što je proizvodnja homozigotnih linija sistemom duplih haploida (DH), koji se koristi kod žitarica, veoma zahtevna. Alternativni pristup može biti metod SSD. Materijal za ovo istraživanje bile su linije graška dobijene tom metodom u kombinaciji sa in vitro kulturom embriona. Ovaj pristup omogućava dobijanje 9 generacija za 2,5 godine. Prvo, SSD linije (F₁₀) su ispitivane u polju u kompletno randomiziranom blok dizajnu sa dva ponavljanja, gde su evidentirani datumi cvetanja, zrenja i meren prinos zrna po biljci. Od 120 linija, odabrano je 77 (64%) za naredne eksperimente u koje su uključene i F₄ generacije svakog ukrštanja.

U drugom eksperimentu u polju SSD linije su ocenjivane za ranostasnost, visinu biljke, prinos zrna po parcelici i masu 1000 zrna. Podaci su obrađeni multivarijacionom analizom varijanse i odgovarajućim metodama, tako da je odabrano 16 linija za dalja testiranja. Multivarijaciona analiza može biti od koristi oplemenjivačima u odabiru biljaka sa poželjnim osobinama značajnim za prinos.

Autor za kontakt: Stanisław Mejza, Poznań University of Life Sciences, Department of Mathematical and Statistical Methods, Wojska Polskiego 28, 60-637 Poznań, Poland, smejza@up.poznan.pl, tel. +48505547683

Povratak na sadržaj