GENETIKA, Vol

GENETIKA, Vol. 50, broj 2 (2018)

Nikola GRČIĆ, Nenad DELIĆ, Milan STEVANOVIĆ, Jovan PAVLOV, Miloš CREVAR, Marko MLADENOVIĆ, Nemanja NIŠAVIĆ
PREDVIĐANJE HETEROZISA I KOMBINACIONIH SPOSOBNOSTI INBRED LINIJA KUKURUZA NA OSNOVU GENETSKE DISTANCE ODREĐENE SSR MARKERIMA [Izvod] [Rad]

Tahira BIBI, Hafiz Saad Bin MUSTAFA, Tariq MAHMOOD, Amir HAMEEDi Qurban ALI

MULTIVARIJACIJSKA ANALIZA ZA ADAPTABILNOST I STABILNOST PRINOSA SOJEVA ULJANE REPICE (Brassica napus L.) U RAZLIČITIM AGRO-KLIMATSKIM ZONAMA [Izvod] [Rad]

Sanja MIKIĆ, Ankica KONDIĆ-ŠPIKA, Ljiljana BRBAKLIĆ, Dušan STANISAVLJEVIĆ, Dragana TRKULJA, Marina ĆERAN, Bojan MITROVIĆ

ASOCIJATIVNA ANALIZA AGRONOMSKIH OSOBINA INBRED LINIJA KUKURUZA MIKROSATELITIMA [Izvod] [Rad]

Hüseyin UYSAL, Zeki ACAR, İlknur AYAN, Orhan KURT

GENETIČKI DIVERZITET TURSKIH Lathyrus L. LOKALNIH POPULACIJA UPOTREBOM ISSR MARKERA [Izvod] [Rad]

Rosa EFTEKHARIAN, Masoud SHEIDAI, Farideh ATTAR, Zahra NOORMOHAMMADI, Somayyeh GHASEMZADEH-BARAKI

MOLEKULARNO I MORFOLOŠKO PROUČAVANJE RODA Senecio L. (ASTERACEAE: SENECIONEAE) U IRANU [Izvod] [Rad]

Dragana MILADINOVIĆ, Marko MILER, Ana MARJANOVIĆ JEROMELA, Ivana IMEROVSKI, Aleksandra DIMITRIJEVIĆ, Branislav KOVAČEVIĆ, Siniša JOCIĆ, Sandra CVEJIĆ, Nada HLADNI, Dragana OBREHT-VIDAKOVIĆ

OCENJIVANJE MOGUĆNOSTI KORIŠĆENJA RAPD MARKERA ZA DETEKCIJU OZIMIH I JARIH SORTI I SADRŽAJA ERUKA KISELINE KOD ULJANE REPICE [Izvod] [Rad]

Ali MOHAMMADI, Yousef NADERI, Reza NABAVI and Fatemeh JAFARI
DETERMINACIJA NAJBOLJEG MODELA ZA OCENU GENETIČKIH PARAMETARA KOD FARSKOG DOMAĆEG PILETA UPOTREBOM BEJZOVOG I REML METODA [Izvod] [Rad]

Fatemeh BAVANDPORI, Jafar AHMADI, Sayyed Mohssen HOSSAINI

ANALIZA STABILNOSTI DOMAĆIH POPULACIJA I LINIJA HLEBNE PŠENICE PRIMENOM BIOMETRIJSKOG GENETIČKOG MODELA [Izvod] [Rad]

Mirjana BOJANIĆ RAŠOVIĆ, Sigrid MAYRHOFER, Mary A.A. OCHOME, Erna AJANOVIC, Marija ZUNABOVIC, Aleksandra MARTINOVIC, Konrad J. DOMIG

DIVERZITET BAKTERIJA MLEČNE KISELINE IZOLOVANIH IZ TRADICIONALNIH CRNOGORSKIH MLEČNIH PROIZVODA [Izvod] [Rad]

Wajeeha AMIN, Sajjad HUSSAIN, Muhammad Akbar ANJUM, Shaghef EJAZ, Muhammad SAQIB, Muhammad Fasih KHALID, Sezai ERCISLI, Shakeel AHMAD

GENETIČKA RAZNOLIKOST KARAKTERISTIKA KULTIVARA Ziziphus mauritiana [Izvod] [Rad]

Emina mladenović, Jelena čukanović, Biljana božanić-tanjga, Lazar pavlović, Ksenija hiel, Mirjana mirić

SELEKCIJA GENOTIPOVA BAŠTENSKE RUŽE ZA UPOTREBU KAO REZAN CVET [Izvod] [Rad]

Wanqing WANG, Ke WANG, Xi CHEN, Slaven PRODANOVIC, Xiaohui LI, Xingguo YE, Yueming YAN

MOLEKULARNA KARAKTERIZACIJA I FILOGENETSKA ANALIZA OMEGA-GLIJADIN GENA IZ Aegilops speltoides L. [Izvod] [Rad]

Vladislava GALOVIĆ, Miroslav MARKOVIĆ, Predrag PAP, Martin MULETT, Milana RAKIĆ² Aleksandar VASILJEVIĆ, Saša PEKEČ

MOLECULARNA TAKSONOMIJA I FILOGENIJA GLJIVE Daedaleopsis confragosa (Bolt.: Fr.) J. Schröt. NA DIVLJOJ TREŠNJI U SRBIJI [Izvod] [Rad]

Fatemeh AZIMISHAD, Masoud SHEIDAI, Seyed Mehdi TALEBI, Zahra NOORMOHAMMADI

BIOSYSTEMATICS STUDY AND POPULATION GENETIC ANALYSIS IN Lamium amplexicaule L. (LAMIOIDEAE, LAMIACEAE) [Izvod] [Rad]

Dragan NIKOLIĆ, Tijana BANJANIN, Zorica RANKOVIĆ-VASIĆ

VARIJABILOST I NASLEĐIVANJE NEKIH KVALITATIVNIH I KVANTITATIVNIH OSOBINA VINOVE LOZE [Izvod] [Rad]

Onur HOCAOĞLU, Yalçın COŞKUN

OCENA ACUMULACIJE SUVE MATERIJE KOD TRITIKALEA RAZLIČITIM MODELIMA SIGMOIDALNOG RASTA U ZAPADNOJ ANADOLIJI U TURSKOJ [Izvod] [Rad]

Sevda BABAYEVA, Zeynal AKPAROV, Litfer AMIROV, Kamila SHIKHALIYEVA, Saida HASANOVA, Khanbala RUSTAMOV, Rufat MIRZAYEV, Vusala IZZATULLAYEVA, Ilhama MIRZALIYEVA, Afig MAMMADOV, Mehraj ABBASOV

GENETIČKE RELACIJE INTRODUKOVANE GERMLAZME SOČIVA NA OSNOVU AGRONOMSKIH SVOJSTAVA I ISSR MARKERA [Izvod] [Rad]

Velimir MLADENOV, Miodrag DIMITRIJEVIĆ, Sofija PETROVIĆ, Jan Boćanski, Ankica KONDIĆ-ŠPIKA², Dragana TRKULJA, Borislav BANJAC

Agronomske osobine sorti pšenice i njihova molekularna karakterizacija [Izvod] [Rad]

Emre SEVİNDİK

GENOME-WIDE IDENTIFIKACIJA I ANALIZA RUBISCO VELIKE PROTEINSKE SUBJEDINICE KOD MORUS L. (MORACEAE) VRSTE [Izvod] [Rad]

Mehrangiz FATHI, Ali HASHEMI, Ghorban ELYASEI ZARRIN GHOBAYI

ASOCIATIVNA ANALIZA IZMEĐU GENETIČKOG DIVERZITETA MELANOCORTIN4 RECEPTORA (MC4R) I PROIZVODNIH OSOBINA ĆURKE [Izvod] [Rad]

Farah FARAHANI, Masoud sheidai, Fahimeh koohdar

GENETIČA ANALIZA KULTIVARA PAMUKA ISSR MOLEKULARNIM MARKERIMA [Izvod] [Rad]

Vladan ugrenović, Marija bodroža solarov, Pezo lato, Jovana đisalov, Vera popović, Boško marić, Vladimir filipović

ANALIZA VARJABILNOSTI KRUPNIKA (Triticum spelta L) GAJENOG U RAZLIČITIM USLOVIMA SRBIJE, PO ORGANSKIM METODAMA [Izvod] [Rad]

Iman SHAHROKHIYAN, Abbas DOOSTI, Hossein SAZEGAR

OCENA EFEKTA AMIGDALINA NA EKSPRESIJU GENA survivin KOD MCF-7 ĆELIJA KARCINOMA DOJKE [Izvod] [Rad]

Dragan nikšić, Vlada pantelić, Dušica ostojić-andrić,Predrag perišić, Veselin petričević, Marina lazarević, Maja petričević

POLIMORFIZAN Κ-KAZEINA I Β-LAKTOGLOBULINA KOD SIMENTALSE RASE GOVEDA U SRBIJI [Izvod] [Rad]

Sezgin AYAN, Erkan ÜNALAN, Oytun Emre SAKICI, Esra Nurten YER, Fulvio DUCCI, Vasilije V. ISAJEV, Halil Barıs OZEL

PRELIMINARNI REZULTATI ISPITIVANJA KARAKTERISTIKA PLODA KOD POPULACIJE TURSKOG LEŠNIKA (Corylus colurna L.) [Izvod] [Rad]

Tijana Banjanac, Marijana Skorić, Mario Belamarić, Jasmina Nestorović Živković, Danijela Mišić, Mihailo Jelić, Slavica Dmitrović, Branislav Šiler

POTRAGA ZA EST-SSR MARKERIMA NA OSNOVU PODATAKA DE NOVO SEKVENCIRANJA TRANSKRIPTOMA TETRAPLOIDNE MODEL VRSTE [Izvod] [Rad] [Dodatak, tabela]

Slavica POPOVIĆ BUBUJUK, Ninoslav DJELIĆ, Adrian MUSTER, Dragan KATARANOVSKI, Marko ANDJELKOVIĆ

UTICAJ KADMIJUM HLORIDA NA UČESTALOST MIKRONUKLEUSA KOD AO I DA PACOVA [Izvod] [Rad]

Alinaghi MIRMOAYEDI, Fatemeh RASHIDIKHAH, Danial KAHRIZI, Kheirullah YARI
GENETIČKI ODNOS IZMEĐU FAMILIJA NEUROPTERA (INSECTA, NEUROPTERIDA, NEUROPTERA) NA OSNOVU SEKVENCI CITOCHROM OKSIDASE-I [Izvod] [Rad]

Dragan marinković, Tatjana marinković

DEREGULACIJA c-Myc GENA INICIRA KOMPLEKSAN PROCES GENOMSKE NESTABILNOSTI [Izvod] [Rad]

Ivanka HABUŠ JERČIĆ, Marijana BARIĆ, Snježana KEREŠA, Anita BOŠNJAK MIHOVILOVIĆ, Milan POLJAK, Boris LAZAREVIĆ

UTICAJ TERMINALNE SUŠE NA PRINOS I FIZIOLOŠKE KARAKTERISTIKE OZIME PŠENICE [Izvod] [Rad]

dragan mARINKOVIĆ

DRUŠTVO GENETIČARA SRBIJE (1968 – 2018) [Tekst]

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 50 broj 2 (2018), str: 359-368

Srbija

UDC 575.633.15

https://doi.org/10.2298/GENSR1802359G

Orginal scientific paper

PREDVIĐANJE HETEROZISA I KOMBINACIONIH SPOSOBNOSTI INBRED LINIJA KUKURUZA NA OSNOVU GENETSKE DISTANCE ODREĐENE SSR MARKERIMA

Nikola GRČIĆ, Nenad DELIĆ, Milan STEVANOVIĆ, Jovan PAVLOV, Miloš CREVAR, Marko MLADENOVIĆ, Nemanja NIŠAVIĆ

Institut za kukuruz „Zemun Polje“, Beograd, Srbija

Izvod

Genetička distanca šest elitnih linija kukuruza je određena upotrebom SSR markera. Hibridno potomstvo dobijeno ukrštanjem ispitivanih inbred linija prema šemi nepotpunog dialela je ispitano u poljskim ogledima zajedno sa roditeljskim linijma per se. Cilj ovog istraživanja je da utvrdi genetička distanca inbred linija i da se utvrdi značajnost korelacije između distance roditeljskih linija i ispoljenog heterozisa (HPH) i specifičnih kombinacionih sposobnosti (SCA) u potomstvu za prinos zrna, dužinu klipa, broj redova zrna i broj zrna u redu. Upotrebljeno je 21 prajmera u genetičkoj analizi linija što je omogućilo da se detektuje 92 alela. Genetički najudaljenije linije su bile ZPL 1 i ZPL5, odnosno ZPL6 sa vrednošću GD od 0.549, dok su najsrodnije ZPL2 i ZPL3 sa vrednošću GD od 0.11. Dendrogram je inbred linije razvrstao u dva glavna klastera sa ZPL5 i ZPL6 u manjem, odnosno ZPL1, ZPL2, ZPL3, ZPL4 grupisanim u većem klasteru. Vrednosti Spirmanovog koeficijenta korelacije ranga između GD i specifičnih kombinacionih sposobnosti su bile pozitivne i značajne za sve osobine osim broja redova zrna. Najveća korelacija ranga je utvrđena između GD i SCA za broj zrna u redu (0.643). Spirmanovov koeficijent korelacije ranga između GD i ispoljenog heterozisa je bio pozitivan i značajan za dužinu klipa i broj zrna u redu sa izračunatim vrednostima koeficijenta od 0.554, odnosno 0.611.

Autor za kontakt: Nikola Grčić, Institut za kukuruz “Zemun Polje”, Slobodana Bajica 1, 11185 Zemun Polje – Beograd, Srbija, e-mail: ngrcic@mrizp.rs, cell phone: +381 64 840 6036

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 50, broj 2 (2018), str: 369-378

Srbija

UDC 575.630

https://doi.org/10.2298/GENSR1802369B

Original scientific paper

MULTIVARIJACIJSKA ANALIZA ZA ADAPTABILNOST I STABILNOST PRINOSA SOJEVA ULJANE REPICE (Brassica napus L.) U RAZLIČITIM AGRO-KLIMATSKIM ZONAMA

Tahira BIBI¹, Hafiz Saad Bin MUSTAFA^1*, Tariq MAHMOOD¹, Amir HAMEED²

i Qurban ALI^3,4

¹Direktorat za uljanu repicu, Ayub, Faisalabad, Pakistan

²Statistička Sekcija, Ayub Poljoprivredni istraživački institut, Faisalabad, Pakistan

³Centar izvrsnosti za molekularnu biologiju, Univerzitet u Pendžabu, Lahor, Pakistan

⁴Institut za molekularnu biologiju i biotehnologiju, Univerzitet u Lahoru, Lahor, Pakistan

Izvod

Oplemenjivači biljaka uvek traže genotipove visokog prinosa na bazi genotipa i G × E (interakcija genotipa sa okolinom) za stabilnost i adaptabilnost u raznovrsnim uslovima životne sredine. U ovom radu je proučavano osam Brassica napus L. genotipova, korišćenjem RCBD dizajna sa tri ponavljanja, na osam lokacija u provinciji Pendžab, Pakistan, u 2014-2015, kako bi se utvrdila opšta i specifična adaptabilnost. Istraživanje glavnih efekata i multiplikativnih interakcija (AMMI) pokazalo je da okruženje (86,65%) ima veći uticaj na sumu kvadrata tretmana u odnosu na interakciju genotipa sa okolinom (9,4%) i genotipove (2,65%), što ukazuje na prisustvo adekvatne genetičke varijacije za odabir stabilnih genotipova. G x E interakcija je dalje podeljena analizom glavnih komponenata (PCA). Prve četiri ose (IPCA1, IPCA2, IPCA3 i IPCA4) daju detaljnije 54.0%, 28.0%, 9.9% i 5.6% sumu kvadrata (SS) za GE. AMMI metod je korišćen za prepoznavanje odgovarajućih genotipova / genotipova na određenim lokacijama / spoljašnjim sredinama. Rezultati pokazuju da su genotipovi RBN-08004, RBN-04021 i 11-CBN 006 stabilniji sa najnižim interakcijama i imaju opštu adaptabilnost sa prinosom blizu njihovog prosečnog prinosa. Genotip RBN-08004 imao je viši prinos od prosječnog, IPCA vrednost bliže nuli (1.8), selekcioni indeks genotipa (GSI) je 4, a najmanje AMMI vrednost stabilnosti (ASV) od 3.6 smatra se najstabilnijom. Prema AMMI analizi, KN-253, KN-256 i RBN-08004 (adaptivna grupa 1) su pokazali specifičnu adaptibilnost za Bhakar i Khanpur sa prinosom većim od prosečnog i pozitivnom interakcijom. Genotip RBN-04047 (adaptivna grupa 2) koji ima prinos manji od prosečnog i pozitivnu interakciju pokazao je specifičnu adaptibilnost za Chakval i Karore. Uočeno je da se procena stabilnosti pomoću AMMI analize može koristiti za selekciju genotipova iz eksperimenata koji su izvedeni u različitim uslovima spoljašnje sredine.

Autor za kontakt: Hafiz Saad Bin Mustafa,¹Directorate of Oilseeds, Ayub Agricultural Research Institute, Faisalabad, Pakistan, Email: saadpbg@gmail.com

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 50, broj 2 (2018), str: 379-394

Srbija

UDC 575.633.15

https://doi.org/10.2298/GENSR1802379M

Original scientific paper

ASOCIJATIVNA ANALIZA AGRONOMSKIH OSOBINA INBRED LINIJA KUKURUZA MIKROSATELITIMA

Sanja MIKIĆ, Ankica KONDIĆ-ŠPIKA, Ljiljana BRBAKLIĆ, Dušan STANISAVLJEVIĆ, Dragana TRKULJA, Marina ĆERAN, Bojan MITROVIĆ

Institut za ratarstvo i povrtarstvo, Novi Sad, Srbija

Izvod

Asocijativna analiza je metoda mapiranja lokusa za kvantitativne osobine među nesrodnim individuama na osnovu velikog broja rekombinacija tokom domestikacije i selekcije gajenih vrsta. Ukoliko se u analizu uključi struktura populacije, koja nastaje usled adaptacije na lokalne uslove sredine ili selekcije, može se značajno smanjiti broj lažno pozitivnih veza. Cilj rada bio je da se utvrde značajne i stabilne veze između markera i agronomskih osobina primenom asocijativne analize u divergentnom oplemenjivačkom materijalu u nekoliko sredina, koje bi se primenile u selekciji kukuruza. Devedeset šest inbred linija kukuruza je ocenjeno u poljskim ogledima na tri lokaliteta za 11 osobina i analizirano mikrosatelitskim markerima. Dvadeset i pet mikrosatelita je primenjeno za ocenu strukture populacije pomoću Bejzovog modela i za testiranje veza između markera i osobina pomoću opšeg i mešovitog linearnog modela. Klaster analizom, inbred linije su podeljene u četiri grupe: BSSS, LSC, Iodent i nezavisni materijal. Opšti model je utvrdio 133 veze, a mešoviti 71 vezu između markera i osobina. Stabilne veze u više sredina pronađenje su između markera bnlg1067 i vremena cvetanja; nc005 i bnlg434 i visine biljke; bnlg434 i visine klipa; bnlg1643 i umc1127 i broja listova; bnlg1360 i prečnika klipa; umc1019 i umc1506 i broja redova zrna; bnlg2305 i bnlg1451 i dužine klipa; bnlg1175 i mase hiljadu zrna. Rezultati ukazuju da se ovi mikrosatelitski markeri mogu koristiti u selekciji inbred linija, nakon potvrde veza marker-osobina i testiranja kombinacionih sposobnosti linija pri stvaranju hibrida.

Autor za kontakt: Sanja Mikić, Institute of Field and Vegetable Crops, Maksima Gorkog 30, 21000 Novi Sad, Serbia, Phone: 021 4898 233, e-mail: sanja.mikic@ifvcns.ns.ac.rs

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 50, broj 2 (2018), str: 395-402

Srbija

UDC 575

https://doi.org/10.2298/GENSR1802395U

Original scientific paper

GENETIČKI DIVERZITET TURSKIH Lathyrus L. LOKALNIH POPULACIJA UPOTREBOM ISSR MARKERA

Hüseyin UYSAL^1*, Zeki ACAR², İlknur AYAN², Orhan KURT²

¹Adnan Menderes Univerzitet, Poljoprivredni Fakultet, Departman za poljoprivrednu biotehnologiju, Aydin, Turska

²Ondokuz Mayis Univerzitet, Poljoprivredni fakultet, Departman za ratarstvo, Samsun, Turska

Izvod

Lokalne populacije Lathyrus sativus L. (ukupno 51) i jedna L. clymenum L. sakupljene u Turskoj, kao i jedan kultivar L. sativus, Gürbüz, ocenjene su ISSR markerima. Korišćena su tri ISSR prajmera za ocenu 45 DNK fragmenata, kod kojih su 44 trake bile polimorfne. Frekvencija ocenjivanih traka bila je u opsegu od 0.009 do 0.888, u proseku 0.363. Genotipovi MLT04 i NEV02 ispoljili su visoku sličnost. Najudaljeniji par bio je Gürbüz i MLT02, sa 0.244. Najbliži genotip Gürbüz-u bio je CNR03 sa 0.577. Genetička distance između L. clymenum i L. sativus bila je od 0.353 (uzorak NEV01) do 0.637 (uzorak DEN04), a genetička distance sa kultivarom Gürbüz bila je 0.375. Procenom genetičkih relacija između Lathyrus genotipova dobijene su dve grupe: jedna predstavlja samo varijetet Gürbüz, dok druga obuhvata 52 Lathyrus lokalne populacije. L. sativus i L. clymenum su se jasno odvojile u drugu grupu.

Autor za kontakt: Hüseyin Uysal, Adnan Menderes University, Agricultural Faculty, Department of Agricultural Biotechnology, Aydin, Turkey, e-mail: hüseyin.uysal@adu.edu.tr

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 50, broj 2 (2018), str: 403–419

Srbija

UDC 575.630

https://doi.org/10.2298/GENSR1802403E

Original scientific paper

MOLEKULARNO I MORFOLOŠKO PROUČAVANJE RODA Senecio L. (ASTERACEAE: SENECIONEAE) U IRANU

Rosa EFTEKHARIAN^1*, Masoud SHEIDAI¹, Farideh ATTAR², Zahra NOORMOHAMMADI³, Somayyeh GHASEMZADEH-BARAKI¹

¹ Fakultet bioloških nauka, Shahid Beheshti Univerzitet, Teheran, Iran

²Fakultet bioloških nauka, Teheran Univerzitet, Teheran, Iran

³ Departman za biologiju, Škola za naučna istraživanja, Islamski Azad univerzitet, Teheran, Iran

Izvod

Rod Senecio (Asteraceae, Senecioneae) sa oko 1250 vrsta je jedan od najvećih rodova u familiji. Zbog istorijske i sadašnje inter-specifične hibridizacije i retikulacije evolucije u rodu, morfološka i molekularna filogenetska evolucija su disjunktni. Rod sadrži 17 vrsta koje sapadju u četiri sekcije: Crociseris, Kuadridentati, Jacobaea i Senecio, u Iranu, i od kojih su šest endemične vrste. Zbog toga je ovo istraživanje obavljeno sa ciljem da pruži podatke o gore navedenim pitanjima. Generalno, ISSR molekularni markeri mogu razgraničiti proučene Senecio vrste i otkriti vezu sa vrstama, ali nisu podržavali nijednu od sekcija. ITS i cp-DNA sekvence šest vrsta S. iranicus, S. vulcanicus, S. kotschyanus, S. paulsenii subsp. khorasanicus i S. joharchii su prvi put dobijene. S-DIVA ukazuje na tri moguća pretka: Kordestan (A), Mazandaran (G) i Zapadni-Azerbejdzan (D), za vrste Sececio u Iranu. Ove oblasti se nalaze u zapadnom delu Irana. Pokrajina Mazandaran je odigrala važnu ulogu u procesu koji je doveo do stvaranja endemičnih vrsta Sececio u zemlji, dok su Kordestan i Zapadni-Azerbejdžan glavni putevi za ulazak Sececio vrsta iz Evrope preko susednih zemalja. Filogenetska stabla zasnovana na ISSR, cp-DNK i nuklearnim genima prikazala su drugačiju povezanost između vrsta od dendrograma zasnovanog na morfološkim osobinama.

Autor za kontakt: Rosa Eftekharian, Faculty of Biological Sciences, Shahid Beheshti University, Shahid Chamran Highway, Tehran, Iran. Tel.: +98 21 29902111. E-mail: rozaeftekharian@yahoo.com

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 50, broj 2 (2018), str:421-430

Srbija

UDC 575.633

https://doi.org/10.2298/GENSR1802421M

Original scientific paper

OCENJIVANJE MOGUĆNOSTI KORIŠĆENJA RAPD MARKERA ZA DETEKCIJU OZIMIH I JARIH SORTI I SADRŽAJA ERUKA KISELINE KOD ULJANE REPICE

Dragana MILADINOVIĆ^1*, Marko MILER², Ana MARJANOVIĆ JEROMELA¹, Ivana IMEROVSKI¹, Aleksandra DIMITRIJEVIĆ¹, Branislav KOVAČEVIĆ³, Siniša JOCIĆ¹, Sandra CVEJIĆ¹, Nada HLADNI¹, Dragana OBREHT-VIDAKOVIĆ⁴

¹Institut za ratarstvo i povrtarstvo, Novi Sad, Srbija

²Departman za citologiju, Institut za biološka istraživanja “Siniša Stanković“, Univerzitet u Beogradu, Beograd, Srbija

³Institut za nizijsko šumarstvo i živtonu sredinu, Univerzitet u Novom Sadu, Novi Sad, Srbija

⁴Department of Forest and Conservation Sciences, Faculty of Forestry, University of British Columbia, Vancouver, BC V6T 1Z4, Kanada

Izvod

Urađena je RAPD analiza dvanaest genotipova uljane repice stvorenih u Institutu za ratarstvo i povrtarstvo, Novi Sad, Srbija, kako bi se identifikovali markeri koji bi mogli biti korišćeni za marker asistiranu selekciju ozimih i jarih genotipova, kao i sorti sa niskim ili nultim nivoom eruka kiseline. Od petnaest ispitivanih RAPD markera, tri su bila monomorfna, dok je dvanaest dalo polimorfne profile. Tri prajmera su umnožila fragmente specifične za jare sorte. UBC 25 i UBC 191 su dali fragmente od 450, odnosno 750 bp, u svim testiranim jarim sortama osim u JR-NS-36. Prajmer UBC 72 je generisao fragment od 700 bp koji je bio prisutan u svim jarim sortama. Ovi fragmenti nisu bili prisutni ni u jednoj od ozimih sorti. Nijedan od testiranih RAPD prajmera nije umnožio fragmente karakteristične za sorte sa ili bez (0%) eruka kiseline ili sa različitim sadržajem eruka kiseline. Klaster analiza pokazala je postojanje veze između položaja sorti u klasteru i njihovog porekla, ali i omogućila razdvajanje ozimih i jarih sorti. Analiza kontingencije je potvrdila da je fragment UBC 72_700 specifičan za jare sorte, dok je pronađena samo umerena veza UBC 137_750 i sadržaja eruka kiseline.

Autor za kontakt: Dragana Miladinović, Institute of Field and Vegetable Crops, Maksima Gorkog 30, 21000 Novi Sad; E-mail: dragana.miladinovic@ifvcns.ns.ac.rs; Phone: 0214898421

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 50, broj 2 (2018), str:431-447

Srbija

UDC 575.

https://doi.org/10.2298/GENSR1802431M

Original scientific paper

DETERMINACIJA NAJBOLJEG MODELA ZA OCENU GENETIČKIH PARAMETARA KOD FARSKOG DOMAĆEG PILETA UPOTREBOM BEJZOVOG

I REML METODA

Ali MOHAMMADI*¹, Yousef NADERI², Reza NABAVI³ and Fatemeh JAFARI⁴

¹Genetika i oplemenjivanje životinja, Univerzitet Tabriz, Tabriz, Iran

²Departman za proučavanje životinja, Astara ogranak, Islamski Azad Univerzitet, Astara, Iran

³Genetika i oplemenjivanje životinja, Univerzitet Tabriz, Tabriz, Iran

⁴Genetika i oplemenjivanje životinja, Ramin Univerzitet za poljoprivredu i prirodne nauke, Khuzestan, Iran

Izvod

Ovo proučavanje je izvedeno u cilju determinacije najboljeg modela za procenu genetičkih parametara kod Farskog domaćeg pileta korišćenjem Bejzovog i REML metoda. Proučavane su osobine: težina trupa prvog dana (BW₁), težina trupa posle osam nedelja (BW₈), težina trupa posle 12 nedelja (BW₁₂), uzrast polne zrelosti (ASM), broj proizvedenih jaja (EGP) i prosečna težina jaja tokom 28-e, 30-e i 32-e nedelje starosti uključujući tri generacije 17,18 i 19, tokom 2010 i 2012. godine. Genetički parametri su procenjeni REML metodom korišćenjem WOMBAT softvera i Bejzovim modelom upotrebom MTGSAM softvera. Na osnovu AIC i DIC kriterijuma, utvrđen je najbolji model. Procena direktne aditivne heritabilnosti za BW₁, BW₈, BW₁₂, ASM, EGP i EGW pomoću najboljeg modela, upotrebom REML metoda bile su 0.31, 0.32, 0.29, 0.45, 0.24 i 0.22, a primenom Bejzovog metoda 0.36, 0.33, 0.30, 0.48, 0.26 i 0.25. Koeficijenti genetičke korelacije bili su u opsegu od -0.709 između EGP i ASM do 0.844 između BW₈ i BW₁₂ (Bejzov metod), odnosno od -0.724 između ASM i EGP do 0.894 između BW₁₂ i BW₈ ( REML metod). Zaključak je, na osnovu primenjenih kriterijuma, da se prvi i drugi model mogu preporučiti za analizu težine trupa (BW₁, BW₈and BW₁₂), dok su za ostale osobine (ASM, EGP and EGW), prvi, četvrti, peti i šesti model pogodniji za procenu genetičkih parametara. Bejzov model se preporučuje za ocenu genetičkih parametara kod Farskog domaćeg pileta.

Autor za kontakt: Ali Mohammadi; e-mail address: alimohammadi36@tabrizu.ac.ir; Tel.: +98 918 813 5839; fax: +98 813 450 6128.

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 50, broj 2 (2018), str: 449-464

Srbija

UDC 575.633.11

https://doi.org/10.2298/GENSR1802449

Original scientific paper

ANALIZA STABILNOSTI DOMAĆIH POPULACIJA I LINIJA HLEBNE PŠENICE PRIMENOM BIOMETRIJSKOG GENETIČKOG MODELA

Fatemeh BAVANDPORI^*, Jafar AHMADI, Sayyed Mohssen HOSSAINI

Departman za ratarsku proizvodnju i oplemenjivanje, Imam Khomeini Internacionalni Univerzitet, Iran

Izvod

Da bi se procenila stabilnost prinosa dvadeset genotipova hlebne pšenice, eksperiment je sproveden u randomiziranom kompletnom blok dizajnu (RCBD) sa tri ponavljanja u sušnim uslovima navodnjavanja na Univerzitetu Razi u Kermanshahu tri godine (2011-2013). Kombinovana analiza varijanse pokazala je veoma značajne razlike za GEI. Stabilnost utvrđena AMMI analizom pokazala je da su prva dva AMMI modela (AMMI1-AMMI2) bila veoma značajna (P <0,01). GEI je bila tri puta veća od genotipskog efekta. Rezultati Biplota AMMI2 pokazali su da su genotipovi WC-47359, WC-47472, WC-4611, WC-47388 i WC-47403 imali opštu adaptabilnost. Na osnovu ASV i GSI, genotipovi WC-47403 i WC-47472 pokazali su najveću stabilnost. GGE biplot analiza prinosa koji prikazuje glavne efekte G i GEI opravdava 57,5 % ukupne varijacije. Prve dve glavne komponente (PC1 i PC2) su korišćene da bi se napravio 2-dimenzionalni GGE biplot i objasnio 34.3, odnosno 23.2 GGE sume kvadrata (SS). Genotipovi WC-47403, PISHGAM2 su pokazali najveći prosečni prinos i stabilnost. Na osnovu dobijenih rezultata, najbolji genotipovi su WC-47403, PISHGAM2, WC-4968, WC-47472 i WC-47528 za programe oplemenjivanja.

Autor za kontakt: Fatemeh Bavandpori, Department of Crop production and Breeding, Imam Khomeini International University, Iran, E-mail: f.bavandpori@yahoo.com, Telephone and fax numbers: +989123128278, +982833780073

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 50, broj 2 (2018), str: 465-482

Srbija

UDC 575. https://doi.org/10.2298/GENSR1802465B

Original scientific paper

DIVERZITET BAKTERIJA MLEČNE KISELINE IZOLOVANIH IZ TRADICIONALNIH CRNOGORSKIH MLEČNIH PROIZVODA

Mirjana BOJANIĆ RAŠOVIĆ¹, Sigrid MAYRHOFER^2*, Mary A.A. OCHOME², Erna AJANOVIC¹, Marija ZUNABOVIC², Aleksandra MARTINOVIC³, Konrad J. DOMIG²

¹Univerzitet Crne Gore, Biotehnički fakultet, Podgorica, Crna Gora

²BOKU – Univerzitet za prirodne resurse i nauke, Beč, Departman za hranu i tehnologiju, Institut za hranu i tehnologiju, Beč, Austrija

³Univerzitet Donja Gorica, Fakultet za prehrambenu tehnologiju, bezbednost hrane i ekologiju, Donja Gorica, Podgorica, Crna Gora

Izvod

Tradicionalna proizvodnja fermentisanih mlečnih proizvoda u Crnoj Gori sprovodi se bez dodavanja definisanih starter kultura. Ovaj način proizvodnje uključuje bakterije mlečne kiseline (LAB) koje su normalno prisutne u proizvodnom okruženju. Ovaautohtona (''divlja'') fermentacijska mikroflora predstavlja rezervoar nepoznatih sojeva. Kako bi se proučio diverzitet LAB-a, ispitano je 25 autohtonih mlečnihproizvoda u Crnoj Gori. Izolacija je sprovedena n amikrobiološkim medijumima M17 i MRS agaru sa ili bez dodataka pod aerobnim i anaerobnim uslovima n atemperaturama od 30°C, 37°C i 44°C. Identifikacija izolata na nivou vrsta obavljena je specifičnim PCR i 16S rDNA sekvenciranjem predstavnika svakog RAPD klastera. RAPD-PCR metoda je korištena za karakterizaciju izolata na nivou soja. Utvrđeno je devet vrsta Lactobacillus, pet vrsta Leuconostoc, četiri vrste Enterococcus, kao i vrste Lactococcus lactis, Pediococcus pentosaceus i Streptococcus thermophilus. Može se zaključiti da je u analiziranim crnogorskim mlečnim proizvodima postojao bogat biodiverzitet bakterija mlečne kiseline. Dalje ispitivanje izolata moglo bi dovesti do razvoja autohtonih starter kultura koje bi dovele do proizvodnje proizvoda karakterističnih za geografsko područje na koje je lokalno stanovništvo naviklo.

Autor za kontakt: Sigrid Mayrhofer, BOKU – University of Natural Resources and Life Sciences, Vienna, Department of Food Science and Technology, Institute of Food Science; Muthgasse 18, A-1190 Vienna, Austria, Tel.: +43 1 47654 75455; fax: +43 1 47654 75459.

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 50, broj 2 (2018), str: 483-494

Srbija

UDC 575.

https://doi.org/10.2298/GENSR1802483A

Original scientific paper

GENETIČKA RAZNOLIKOST KARAKTERISTIKA KULTIVARA Ziziphus mauritiana

Wajeeha AMIN¹, Sajjad HUSSAIN¹, Muhammad Akbar ANJUM¹, Shaghef EJAZ¹, Muhammad SAQIB¹, Muhammad Fasih KHALID¹, Sezai ERCISLI^2*, Shakeel AHMAD³

¹Departman za hortikulturu, Fakultet za poljoprivredne nauke i tehnologiju, Bahauddin Zakariya Univerzitet, Multan, Pakistan

²Departman za hortikulturu, Poljoprivredni fakultet, Ataturk Univerzitet, Erzurum, Turska

³Departman za poljoprivredu, Fakultet za poljoprivredne nauke i tehnologiju, Bahauddin Zakariya Univerzitet, Multan, Pakistan

Izvod

Ovo istraživanje je sprovedeno na pet kultivara Ziziphus mauritiana Lamk. Anokhi, Karela, Dill bahar, Ajooba i Dehli white, koji su gajeni na dve lokacije u Pendžabu, Pakistan u toku sezona 2014-2015 i 2015-2016. Cilj je bio utvrđivanje genetičke raznovrsnosti zasnovane na voćnim osobinama ploda (težina, dužina, prečnika), semena (težina, dužine, prečnika), težini pulpe, pH sokova, ukupnih rastvorljivih čvrstih materija (TSS), vitaminu C, šećerima (ukupni, redukujući i neredukujući), antioksidativnom kapacitetu i ukupnim fenolima. Svi kultivari značajno su se razlikovali jedni od drugih po svojim fizičko-hemijskim osobinama. Dehli white kultivar imao je najvišu težinu ploda (22,90 g), prečnika voća (37,58 mm), težinu pulpe (16,83 g) i prečnik semena (10,33 mm) u odnosu na druge sorte. Dill bahar je imao najvišu dužinu ploda (43,75 mm), težinu semena (2,69 g), pH sokova (4,98), sadržaj vitamina C (55,86 mg / 100 mL sok) i ukupan sadržaj fenola (146,98 mg GAE po ml). Anokhi je imao najveću dužinu semena (26,13 mm), neredukujuće šećere (37,81%), ukupne šećere (47,23%) i antioksidativni kapacitet (1016,8 mM troloka na 100 mL). U uslovima životne sredine Bahavalpura i Faisalabada Dehli white i Dill bahar su imale bolje fizičke osobine. Međutim, sorte Ajooba i Anokhi su bile bolje u Bahavalpuru na osnovu biohemijskih svojstava.

Autor za kontakt: Sezai Ercisli, Ataturk University Agricultural Faculty Department of Horticulture 25240 Erzurum-Turkey, Phone: 090 4422312599, Fax: 090 4422360958, e-mail: sercisli@gmail.com

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 50, broj 2 (2018), str: 495–502

Srbija

UDC 575.630

https://doi.org/10.2298/gensr1802495M

Originani naučni rad

SELEKCIJA GENOTIPOVA BAŠTENSKE RUŽE ZA UPOTREBU KAO REZAN CVET

Emina mladenović¹, Jelena čukanović¹, Biljana božanić-tanjga²,

Lazar pavlović¹, Ksenija hiel¹, Mirjana mirić²

¹Departman za voćarstvo, vinogradarstvo, hortikulturu i pejzažnu arhitekturu, Poljoprivredni fakultet, Univerzitet u Novom Sadu, Novi Sad, Srbija

²Pheno Geno Roses d.o.o.,Novi Sad, Srbija

Izvod

Uticaj rastvora za održavanje svežine rezanog cveta na dužinu trajanja rezanog cveta baštenske ruže nije do sada ispitan. Velika varijabilnost morfoloških karakteristika ove grupe cveća je veoma važna i čini ih pogodnim za upotrebu u buketima, aranžmanima i u vazi. Istraživanje je sprovedeno sa ciljem da se ispita uticaj pet rastvora za održavanje svežine rezanog cveta na dužinu trajanja rezanog cveta baštenske ruže. Ekperiment je uključio 8 kultivara baštenske ruže. U svaki tretman uključeno je 10 komada rezanog cveta baštenske ruže. Rezultati su pokazali da su kultivari imali veću dužinu trajanja kada se u vazi nalazio rastvor koji se sastojao od Al₂(SO₄)₃+etanol+saharoza. Dužina trajanja cveta bila je najmanja kod kontrolnih biljaka koje su stajale u običnoj vodi. Ovo istraživanje potvrdilo je hipotezu da se baštenske ruže mogu koristiti kao rezan cvet, i da im se dužina trajanja u vazi povećava upotrebom rastvora za održavanje svežine rezanog cveta.

Autor za kontakt: Emina Mladenović, University of Novi Sad, Faculty of Agriculture, Sq. Dositeja Obradovića 8, 21000 Novi Sad, Serbia, Phone: +381 21 485 3269, e-mail: eminam@polj.uns.ac.rs

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 50, broj 2 (2018), str: 503-517

Srbija

UDC 575.630.1

https://doi.org/10.2298/GENSR1802503W

Originani naučni rad

MOLEKULARNA KARAKTERIZACIJA I FILOGENETSKA ANALIZA OMEGA-GLIJADIN GENA IZ Aegilops speltoides L.

Wanqing WANG^1,, Ke WANG^2,, Xi CHEN¹, Slaven PRODANOVIC³^*,

Xiaohui LI¹, Xingguo YE^2*, Yueming YAN^1*

¹Koledž za prirodne nauke, Kapital Normal Univerzitet, Peking, Kina

²Institut za ratarstvo, Kineska Akademija poljoprivrednih nauka, Peking, Kina

³Poljoprivredni fakultet, Univerzitet u Beogradu, Beograd, Srbija

Izvod

Glijadini, kao glavne komponente skladišnih proteina kod pšenice, određuju svojstva rastegljivosti testa i imaju značajne efekte na kvalitativne osobine brašna. Srodnici pšenice predstavljaju potencijalne izvore gena skladišnih proteina, značajnih za poboljšanje kvalieta. U ovom radu smo izolovali i okarakterisali prvi kompletan ω-glijadin gen Omega-AS iz Aegilops speltoides L. (2n = 2x = 14, SS) alel-specifičnim PCR-om i izučavali njegove filogenetske veze sa rodovima Triticum i Aegilops. Molekulska struktura pokazala je da se gen Omega-AS sastoji od 1122 bp koje kodiraju 373 aminokiselinska ostatka sa molekulskom masom od 41379.21 Da. Omega-AS je posebno bogat prolinom i glutaminima, manje metioninom i ne sadrži cistein. Analiza sekvence i epitopa pokazala je da su tri epitopa QQPIPVQPQQ, TQPQQPTPIQ i IQPQQPFPQQ bila odsutna iz Omega-AS kodirajućeg proteina, ukazujući na njegov potencijalni značaj za popravku kvaliteta pšenice, manje toksičnim ili netoksičnim peptidima. Filogenetska analiza pokazala je da je gen Omega-AS blizak glijadinskim genima pšenice i srodnih vrsta i da je do njegove divergentnosti došlo skorije (pre manje od 1.243 miliona godina). Pod kontrolom T₇promotora utvrđen je visok nivo ekspresije Omega-AS gena u E. coli. Transkripciona ekspresija Omega-AS gena, utvrđena primenom qRT-PCR tokom formiranja zrna, ukazala je da je najviši nivo ekspresije bio 17 dana posle cvetanja.

Autor za kontakt: Prof. Dr. Xingguo Ye, Institute of Crop Science, Chinese Academy of Agricultural Sciences, Beijing 100081, P.R. China, Phone/fax: +86-10-82105173, E-mail: yexingguo@caas.cn

Prof. Dr. Yueming Yan, College of Life Science, Capital Normal University, Beijing, XisanhuanBeilu 105, 100048 Beijing, P.R. China, Phone/fax: +86-10-68902777, E-mail: yanym@cnu.edu.cn

Dr. Slaven Prodanović, Poljoprivredni fakultet, Univerzitet u Beogradu, Nemanjina 6, 11080, Beograd, Srbija, Phone: +381638687246, Fax: +381113161987, e-mail: slavenp@agrif.bg.ac.rs

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 50, broj 2 (2018), str: 519-532

Srbija

UDC 575

https://doi.org/10.2298/GENSR1802519G

Originani naučni rad

MOLECULARNA TAKSONOMIJA I FILOGENIJA GLJIVE Daedaleopsis confragosa (Bolt.: Fr.) J. Schröt. NA DIVLJOJ TREŠNJI U SRBIJI

Vladislava GALOVIĆ¹*, Miroslav MARKOVIĆ¹, Predrag PAP¹, Martin MULETT⁴, Milana RAKIĆ², Aleksandar VASILJEVIĆ³, Saša PEKEČ¹

¹Univerzitet u Novom Sadu, Institut za nizijsko šumarstvo i životnu sredinu, Novi Sad, Serbia

²Univerzitet u Novom Sadu, PMF, Departman za biologiju i ekologiju, Novi Sad, Serbia

³Gljivarsko društvo Novi Sad, Novi Sad, Serbia

⁴Centar za šumarstvo i klimatske promene, Alice Holt Lodge Farnham Surrey GU104LH UK

Izvod

U radu su prikazani rezultati dve morfološki različite lignikolne gljive Daedaleopsis confragosa i Daedaleopsis tricolor izolovane iz matičnih populacija divlje trešnje (Prunus avium L.) pronađene na lokalitetima zaštićenih šuma Srbije čineći značajne ekonomske štete u dekompoziciji vrednog drveta ove biljne vrste. Morfološki izgled D. tricolor bio je prevalentan u poređenju sa vrstom D. confragosa. Uzorci iz Srbije analizirani su pomoću morfometrijskih i molekularnih metoda i upoređeni sa izolatima iz Velike Britanije i objavljenih sekvenci iz Švedske, Austrije, Mađarske, Nemačke, Kanade, Francuske, SAD i Češke da bi odredili taksonomsku pripadnosti i njihovu genetsku povezanost koristeći ITS rDNA barkod region u genomu istraživanih gljiva. Rezultati BLAST pretraživača sekvenci izolata potvrdili su morfološku karakterizaciju njihovoj taksonomskoj pripadnosti za vrstu D. confragosa dok je analiza sekvenci pokazala mutacije na polimorfnim pozicijama koje ukazuju na genetičku divergentnost za varijetet D. tricolor. Filogenetička analiza je pokazala usku genetsku srodnost srpskih izolata sa izolatima iz Velike Britanije, dok je razlika značajna u odnosu na sekvence izolata drugih zemalja uključenih u istraživanja. Za budući rad potrebno je umnožiti varijabilne regione obe vrste gljiva u cilju procenjivanja njihovih vrsnih granica ili primeniti nove NGS tehnologije za dublju i detaljniju analizu sekvenci.

Autor za kontakt: Vladislava Galović, University of Novi Sad, Institute of Lowland Forestry and Environment, Antona Čehova 13d, 21000 Novi Sad, Serbia, Phone: +381/21540383, E-mail: galovic@uns.ac.rs;

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 50, broj 2 (2018), str: 533–548

Srbija

UDC 575.

https://doi.org/10.2298/GENSR1802533A

Originani naučni rad

BIOSYSTEMATICS STUDY AND POPULATION GENETIC ANALYSIS

IN Lamium amplexicaule L. (LAMIOIDEAE, LAMIACEAE)

Fatemeh AZIMISHAD^1ʼ*, Masoud SHEIDAI¹, Seyed Mehdi TALEBI²,

Zahra NOORMOHAMMADI³

¹Fakultet za prirodne nauke i biotehnologiju, Departman za proučavanje biljaka i biotehnologiju, Shahid Beheshti Univerzitet, Teheran, Iran.

²Departman za biologiju, Fakultet za prirodne nauke, Arak Univerzitet, Arak 38156-8-8349, Iran

³Departman za biologiju, Ogranak za nauku i istraživanje, Islamski Azad Univerzitet, Teheran, Iran

Izvod

L. amplexicaule L. raste u različitim regionima u Iranu i formira nekoliko populacija koje mogu biti invazivne u nekim oblastima. Morfološke i genetske varijacije L. amplexicaule u Iranu su proučavane kako bi se procenila diferencijacija između tri taksona. Rezultati su pokazali da L. amplexicaule var. bornmuelleri Mennema ne formiraju ni jednu genetički različitu grupu. Genetičko proučavanje 103 biljna uzorka 13 različitih populacija korišćenjem ISSR molekularnih markera otkrila je visok stepen genetičke raznovrsnosti unutar populacije (67%) i između njih (33%). AMOVA i Gst analize su proizvele značajnu razliku. Procena Nm pokazala je određeni stepen protoka gena / zajedničkih alela između ovih populacija, što ukazuje na to da je L. amplexicaule pretežno netipična vrsta u Iranu. Mantelov test je pokazao značajnu korelaciju između genetičke distance i geografske udaljenosti proučavanih populacija (r = 0,097, P = 0,04). STRUCTURE je identifikovao dva osnovna genska pula za ovu vrstu u Iranu.

Autor za kontakt: Masoud Sheidai, Faculty of Life Sciences & Biotechnology, Department of Plant Sciences and Biotechnology, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran.

E-mail: msheidai@yahoo.com, tel : +98 2129902111

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 50, broj 2 (2018), str: 549–560

Srbija

UDC 575.630

https://doi.org/10.2298/GENSR1802549N

Originani naučni rad

VARIJABILOST I NASLEĐIVANJE NEKIH KVALITATIVNIH I KVANTITATIVNIH OSOBINA VINOVE LOZE

Dragan NIKOLIĆ¹, Tijana BANJANIN², Zorica RANKOVIĆ-VASIĆ¹

¹Univerzitet u Beogradu, Poljoprivredni fakultet, Beograd, Srbija

²Univerzitet u Istočnom Sarajevu, Poljoprivredni fakultet, Bosna i Hercegovina

Izvod

U ovom radu proučavani su varijabilnost i način nasleđivanja važnijih kvalitativnih i kvantitativnih osobina vinove loze kod 45 sejanaca F₁ generacije iz kombinacije ukrštanja Sejanac 113 x Muskat hamburg. Za sve ispitivane osobine sejanci F₁ generacije svrstani su u određen broj kategorija pomoću OIV metode. Kao pokazatelji varijabilnosti upotrebljeni su standardna devijacija (S) i koeficijent varijacije (V). Ocena načina nasleđivanja proučavanih osobina obavljena je pomoću testa i t-testa. Među proučavanim osobinama najveću varijabilnost ispoljio je prinos grožđa (V=58,9%), a najmanju sadržaj šećera u širi (V=16,3%). Za boju pokožice bobice, otpornost grozda na Botrytis cinerea i otpornost lista na Plasmopara viticola ustanovljeno je monogensko nasleđivanje. Odstupanje od monogenskog nasleđivanja utvrđeno je za ukus bobice. Prinos grožđa, masa grozda i masa bobice pokazali su negativan efekat heterozisa. Za sadržaj šećera u širi utvrđena je dominacija roditelja sa niskim sadržajem šećera u širi.

Autor za kontakt: Dragan Nikolić, University of Belgrade, Faculty of Agriculture, Nemanjina 6, 11080 Belgrade-Zemun, Serbia, phone: +381 2615 315, fax: +381 2193 659, e-mail: nikolicd@agrif.bg.ac.rs

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 50, broj 2(2018), str:561–574

Srbija

UDC 575.

https://doi.org/10.2298/GENSR1802561H

Originani naučni rad

OCENA ACUMULACIJE SUVE MATERIJE KOD TRITIKALEA RAZLIČITIM MODELIMA SIGMOIDALNOG RASTA U ZAPADNOJ ANADOLIJI U TURSKOJ

Onur HOCAOĞLU¹, Yalçın COŞKUN²

¹Çanakkale Onsekiz Mart Univerzitet, Poljoprivredni fakultet, Departman za poljoprivrednu strukturu i navodnjavanje, 17100 Çanakkale, Turska

²Çanakkale Onsekiz Mart Univerzitet, Lapseki Vocational koledž, Çanakkale, Turska

Izvod

Praćenje biološkog rasta poljskih useva je važno za planiranje i raspored primene agrotehničkih mera. U cilju procene biološkog rasta i načina akumulacije suve materije kod tritikalea, gajena je sorta Egeiildizi u uslovima Canakkale u periodu 2012-2013 i 2013-2014, sa neprekidnim uzorkovanjem biljaka, od pojave klijanaca do sazrevanja semena. Gompertz, Logistic, Logistic Power i Richards modeli rasta su prilagođeni stvarnim podacima o rastu i upoređena su njihovi predviđanja. Rezultati ukazuju da su svi modeli sigmoidnog rasta uspešno objasnili akumulaciju suve materije tritikalea iznad 98% R²vrednosti i niske srednje kvadratne greške, dok je Richards-ov model najbolji za obe godine sa vrednostima R² preko 99%. Akumulacija suve materije takođe je istraživana kao rezultat prosečne temperature, padavina, dana stepena rasta i kumulativnih dana stepena rasta sa stepenom regresije. Rezultati ukazuju da je prosečna temperatura bila slična tokom oba vegetacione sezone i da je imala najveći uticaj na akumulaciju suve materije. Zbog toga, Richards-ov model sigmoidnog rasta može biti adekvatan obrazac za opis na rast tritikalea sa generalno visokim R² i nižim vrednostima srednje kvadratne greške (MSE).

Autor za kontakt: Yalçın Coşkun, Çanakkale Onsekiz Mart University, Lapseki Vocational College, 17800 Çanakkale, Turkey, Phone: +90 286 522 61 04, Fax: +90 286 522 61 01

e-mail: ycoskun33@hotmail.com

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 50, broj 2 (2018), str: 575-590

Srbija

UDC 575

https://doi.org/10.2298/GENSR1802575B

Originani naučni rad

GENETIČKE RELACIJE INTRODUKOVANE GERMLAZME SOČIVA NA OSNOVU AGRONOMSKIH SVOJSTAVA I ISSR MARKERA

Sevda BABAYEVA¹, Zeynal AKPAROV¹, Litfer AMIROV^1,2, Kamila SHIKHALIYEVA¹, Saida HASANOVA¹, Khanbala RUSTAMOV¹, Rufat MIRZAYEV², Vusala IZZATULLAYEVA¹, Ilhama MIRZALIYEVA¹, Afig MAMMADOV¹, Mehraj ABBASOV^{1, 3}

¹Institut za genetičke resurse ANAS, Baku, Azerbedžijan

²Azerberdžijan institute za poljske useve, Baku, Azerbedžijan

³Baku Državni Univerzitet, Baku, Azerbedžijan

Izvod

Sočivo (Lens culinaris Medik.) je jednogodišnja, leguminoza za hladnu sezonu koja igra važnu ulogu u ishrani ljudi i životinja, kao i održavanje plodnosti zemljišta. Nacionalni program poboljšanja sočiva u Azerbejdžanu trenutno se fokusira na proširenje genetičke osnove kolekcije sočiva sakupljanjem novih linija iz ICARDA-e i njihovog uključivanja u oplemenjivanje. Cilj ovog rada bio je ocena performansi kolekcije sočiva, koja se uglavnom sastoji od linija dobijenih iz ICARDA-e, za osobine prinosa u uslovima Azerbejdžana, kao i ocena njihovog genetičkog diverziteta korišćenjem ISSR markera. Mnoge linije iz ICARDA-e pokazale su superiornije agro-morfološke performanse u odnosu na lokalne poboljšane sorte. Ukupno 71 traka je dobijena korišćenjem 7 ISSR prajmera kod 47 genotipova sočiva, od kojih su 62 bile polimorfne. Opseg genetičkog diverziteta je bio od 0.61(UBC 848) do 0.95 (UBC 835), sa prosekom od 0.81. ISSR dendrogram je jasno razdvojio uzorke sočiva. Uočena je jasna tendencija grupisanja uzoraka u klastere na osnovu porekla, osim nekoliko izuzetaka. Rezultati dobijeni PCA analizom bili su saglasni rezultatima klaster anlize. Proučavane linijesu sa dobrim agronomskim performansama i dovoljno genetički udaljene da mogu biti koriščene kao roditelji za dobijanje još više heterotičnih rekombinacija. Ovo će ubrzati stvaranje novih sortata dobro prilagođenih eko-geografskim uslovima Azerbejdžana sa stabilnim i visokim prinosom.

Autor za kontakt: Mehraj Abbasov, Genetic Resources Institute of National Academy of Sciences of Azerbaijan, Azadliq Ave 155, AZ1106, Baku, Azerbaijan, e-mail: mehraj_genetic@yahoo.com

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 50, broj 2 (2018), str: 591-602

Srbija

UDC 575.633.11

https://doi.org/10.2298/GENSR1802591M

Originani naučni rad

Agronomske osobine sorti pšenice i njihova molekularna karakterizacija

Velimir MLADENOV¹, Miodrag DIMITRIJEVIĆ¹, Sofija PETROVIĆ¹, Jan Boćanski¹, Ankica KONDIĆ-ŠPIKA², Dragana TRKULJA², Borislav BANJAC¹*

¹Univerzitet u Novom Sadu, Poljoprivredni fakultet, Novi Sad

²Institut za ratarstvo i povrtarstvo, Novi Sad

Izvod

Stvaranje novih prinosnijih sorti pšenice, otpornijih na bolesti i prilagođavanje istih globalnim promenama klime su samo neki od zadataka koje oplemenjivanje biljaka ima pred sobom. Ciljevi ovog rada su bili da se proceni GE interakcija u dve različite vegetacione sezone na dva lokaliteta i prikazati združenu analizu agronomskih ispitivanja kroz rezultate iz polja i molekularnih ispitivanja. U radu je korišćeno 96 genotipova pšenice, gajene tokom 2011/12 i 2012/13 na dva lokaliteta u južnom delu Panonske regije. Populacija je profilisana sa 28 molekularnih markera (mikrosatelita). Kod procene prinosa, udeo genotipa je bio visok i odneo je 24.84% ukupne fenotipske varijanse, dok je udeo agroekoloških sredina bio 21.06%. Udeo GE interakcije je takođe bio statistički značajan i izneo je 51.58% ukupne varijanse. Mikrosateliti koji su ostvarili jaku statističku vezu sa prinosom u dva modela (GLM i MLM) su bili: gwm357, gwm339, cfa2114, gwm631, gwm495, gwm190, barc1121 i gwm437. Mikrosateliti koji su iskazali jaku vezu i stabilnost sa prinosom u različitim agroekološkim uslovima mogu da se preporuče kao korisni u daljem oplemenjivačkom radu.

Autor za kontakt: Borislav Banjac, University of Novi Sad, Faculty of Agriculture Novi Sad, Sq. Dositeja Obradovića 8, 21 000 Novi Sad, phone: +381 (21) 485 32 99; e-mail:borislav.banjac@polj.edu.rs

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 50, broj 2 (2018), str: 603-616

Srbija

UDC 575.

https://doi.org/10.2298/GENSR1802603S

Originani naučni rad

GENOME-WIDE IDENTIFIKACIJA I ANALIZA RUBISCO VELIKE PROTEINSKE SUBJEDINICE KOD MORUS L. (MORACEAE) VRSTE

Emre SEVİNDİK

Poljoprivredni fakultet, Departman za poljoprivrednu biotehnologiju, Adnan Menderes Univerzitet, Južni kampus, Cakmar, Aydin, Turska

Izvod

U ovom radu izvršili smo sekvencionu, fizičkohemijsku, filogenetsku i komparativnu 3D (trodimenzionalnu) analizu RuBisCO velikih proteinskih subjedinica Morus vrste koristeći različite bioinformatičke metode. Dužina sekvence RuBisCO proteina varirala je od 140 do 475 amino kiselina sa molekulskom težinom od 15463.40 do 52667.95 Da. Najkiselije proteinske sekvence bile su u rodovima M. australis, M. rotundiloba, M. serrata i M. cathayana (pI=4.77). Koeficijenti ekstinkcije proteina na 280 nm kreću se od 21430 do 69830 M^-1 cm^-1, vrednosti indeksa nestabilnosti (II) kreću se od 26.06 do 42.17, a vrednosti GRAVY-a se kreću od -0.355 do -0.215. Najčešća aminokiselina RuBisCO proteina bila je Gli (9,5%), dok su najmanj zastupljeni bili Cis i Trp (1,5%). Na osnovu filogenetske analize, stablo izgrađeno korišćenjem RuBisCO proteina sastoji se od tri glavne klase. Analiza RAMPAGE pokazala je da je 96,1% - 98,5% ostataka bilo locirano u najboljoj regiji RuBisCO proteina. Za predviđanje trodimenzionalnih (3D) struktura RuBisCO proteina korišćen je PYMOL. Najveći broj Gly ostataka je otkriven u M.mongolica, M. indica, M.notabilis, M. alba var. atropurpurea i M. alba var. multicaulis, dok je najmanje Gly ostataka otkriveno u M. australis, M.rotundiloba, M. serrata i M.cathaiana. Rezultati našeg istraživanja pružaju uvid u osnovne karakteristike RuBisCO proteina u Morus vrsti.

Autor za kontakt: Emre sevindik,Faculty of Agriculture, Department of Agricultural Biotechnology, Adnan Menderes University, South Campus, Cakmar, Aydin, Turkey, e-mail: ph.d-emre@hotmail.com

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 50, broj 2 (2018), str: 617-626

Srbija

UDC 575

https://doi.org/10.2298/GENSR1802617F

Originani naučni rad

ASOCIATIVNA ANALIZA IZMEĐU GENETIČKOG DIVERZITETA MELANOCORTIN4 RECEPTORA (MC4R) I PROIZVODNIH OSOBINA ĆURKE

Mehrangiz FATHI¹, Ali HASHEMI^1*, Ghorban ELYASEI ZARRIN GHOBAYI²

¹Departman za stočarstvo, Fakultet poljoprivrednih nauka, Univerzitet Urmia, Iran

²Departman poljoprivrednog istraživačkog centra istočnog Azerbejdžana, Tabriz, Iran

Izvod

Melanocortin receptor (MC4R) igra važnu ulogu u centralnom sistemu melanokortina i reguliše ponašanje u ishrani ljudi i ptica. Ovaj rad je dizajniran da proceni učestalost polimorfizma MC4R gena i ispita da li njihovi polimorfizmi imaju povezanost sa proizvodnim osobinama divlje ćurke (Meleagris gallopavo) metodom PCR-SSCP. Za ovu svrhu je slučajno odabrano više od 100 ćuraka i uzeti su uzorci krvi. DNK je ekstrahovana iz uzoraka krvi i amlifikovan je fragment od 469 bp od MC4R gena. Elektroforeza proizvoda SSCP-PCR na 6% poliakrilamidnom gelu pokazala je polimorfizam MC4R gena. Takođe, rezultati elektroforeze su pokazali da su tri genotipa AA, AB i BB, bili sa sa frekvencijama od 0.2397, 0.4998 i 0.2605. Izračunat je Shanon indeks, Nei indeks i utvrđena je heterozigotnost sa frekvencijama od 0.6929, 0.4998 i 0.5208. Značajne asocijacije (P <0.01) su dobijene kod genotipova sa svežom telesnom težinom. Međutim, ne postoji značajna veza genotipova sa performansama jaja (masa jaja, težina jajeta i broj jaja). Ovi rezultati sugerišu da MC4R gen ćurke može biti odabran kao glavni kandidatni gen za osobine trupa kao što je telesna težina, a u budućnosti je potrebno više istraživanja da bi se potvrdili dobijeni rezultati.

Autor za kontakt: Ali Hashemi, Department of Animal Science, Faculty of Agriculture Science, University of Urmia, Iran, e-mail a.hashemi50@gmail.com, Tel:091434411702

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 50, broj 2 (2018), str: 627-634

Srbija

UDC 575

https://doi.org/10.2298/GENSR1802627F

Originani naučni rad

GENETIČA ANALIZA KULTIVARA PAMUKA ISSR MOLEKULARNIM MARKERIMA

Farah FARAHANI^1*, Masoud sheidai², Fahimeh koohdar²

¹Departman za mikrobiologiju, Qom Branch, Islamski Azad Univerzitet, Qom, Iran.

²Fakultet za prirodne nauke i biotehnologiju, Shahid Beheshti Univerzitet, Teheran, Iran.

Izvod

Gossypium hirsutum je jedna od glavnih tetraploidnih vrsta pamuka koja se gaji u širom sveta. Zbog kontinuirane selekcije sorti pamuka za specifične agronomske osobine, smanjuje se genetička varijabilnost što dovodi do genetske erozije. Da bismo se suočili sa problemom smanjene genetičke varijabilnosti, trebalo bi da pratimo dostupnu genetičku raznovrsnost germplazme pamuka i da je koristimo za hibridizaciju unutar I između vrste i proizvodnju novih sorti pamuka. Stoga je ova studija koristila ISSR molekularne markere za ilustraciju genetičke varijabilnosti kod 13 tetraploidnih pamučnih genotipova (Gossipium hirsutum L.) i kategorizaciju ovih genotipova. Rezultati su identifikovali posebne trake u proučavanim genotipovima, dok su Network i STRUCTURE analize grupisale genotipove na osnovu dobijenih molekularnih podataka. Neki od genotipova su se razlikovali u genetičkom sadržaju od drugih; stoga, proučavanje genetičke i agronomske varijabilnosti unutar dostupnih sorti je veoma važno i dobijeni su podaci kako bi se proširio genski pool za planiranje dalje hibridizacije kod pamuka.

Autor za kontakt: Farah Farahani, Department of Microbiology, Qom Branch, Islamic Azad University, Qom, Iran.E-mail: farahfarahani2000@yahoo.com

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 50, broj 2 (2018), str: 635-646

Srbija

UDC 575.633.11

https://doi.org/10.2298/GENSR1802635U

Originani naučni rad

ANALIZA VARJABILNOSTI KRUPNIKA (Triticum spelta L) GAJENOG U RAZLIČITIM USLOVIMA SRBIJE, PO ORGANSKIM METODAMA

Vladan ugrenović¹, Marija bodroža solarov², Pezo lato³, Jovana đisalov², Vera popović⁴, Boško marić², Vladimir filipović⁵

¹Institut „Tamiš”, Pančevo, Srbija

²Naučni institut za prehrambene tehnologije u Novom Sadu, Novi Sad, Srbija

³Institut za opštu i fizičku hemiju, Univerzitet u Beogradu, Beograd, Srbija

⁴Institut za ratarstvo i povrtarstvo, Novi Sad, Srbija

⁵Institut za proučavanje lekovitog bilja „Dr Josif Pančić”, Beograd, Srbija

Izvod

Cilj ovog istraživanja bio je proučavanje uticaja sorte, lokaliteta i godine na morfološke i produktivne osobine pšenice krupnik, dobijenih u sistemu organske proizvodnje. Četiri sorte su gajene na tri različita lokaliteta Srbije (Pančevo, Bogdanica i Zlatar), da bi se utvrdila njihova opšta prilagodljivost u različitim uslovima životne sredine u tri godine istraživanja (2014-2016).

Analiza odabranih osobina krupnika, u odnosu na proučavane faktore, izvedena pomoću glavnih komponenti (engl. Principal Component Analysis - PCA), ukazala je da su prve dve komponente predstavljale 86,02% od ukupne varijanse u faktorskom prostoru od jedanaest promenljivih. Rezultati isrživanja su pokazali da su vrednosti promenljivih: broj biljaka, broj stabljika, broj klasova, visina biljke, broj zrna u klasu, masa zrna u klasu, prinos nadzemne biomase, žetveni indeks i prinos oljuštenog zrna bile najveće u Pančevu, bez obzira na sortu i godinu. Uzorci gajani u Bogdanici pokazali su se veoma osetljivim na sortu, uzimajući u obzir vrednost žetvenog indeksa, dok je vrednost mortaliteta stabala bila najveća na Zlataru, bez obzira na sortu krupnika ili godinu.

Autor za kontakt: Vladan Ugrenović, Institute "Tamis" Pančevo, Serbia (e-mail: vladan.ugrenovic@gmail.com) and dr Lato Pezo Institute of General and Physical Chemistry, University of Belgrade, Belgrade, Serbia, (e- mail: latopezo@yahoo.co.uk)

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 50, broj 2 (2018), str: 647-657

Srbija

UDC 575.

https://doi.org/10.2298/GENSR1802647S

Originani naučni rad

OCENA EFEKTA AMIGDALINA NA EKSPRESIJU GENA survivin KOD MCF-7 ĆELIJA KARCINOMA DOJKE

Iman SHAHROKHIYAN¹, Abbas DOOSTI^2*, Hossein SAZEGAR¹

¹Departman za biologiju, Fakultet za osnovna istraživanja, Shahrekord ogranak, Islamski Azad Univerzitet, Shahrekord, Iran

²Biotehnološki istraživački centar, Shahrekord ogranak, Islamski Azad Univerzitet, Shahrekord, Iran

Izvod

U radu su prikazani efekti amigdalina kao biljne supstance na sprečavanje proliferacije ćelija karcinoma. Survivin gen je jedan od važnijih gena za inhibiciju apoptoze i kontrolisanje ćelijskog ciklusa u ćelijama karcinoma. U tu svrhu, ova studija je prvi put izvedena da bi se procenili efekti amigdalina na ekspresiju gena survivin u MCF-7 i HDF. MCF-7 (ćelije karcinoma dojke) i normalni HDF tretirani su različitim dozama amigdalina (0.5 do 10 mg / ml). Zatim je MTT test izvršen na svakoj grupi ćelija na 24, 48 i 72 h posle tretmana. U svakom periodu ćelije su odvojene i korišćene za ekstrakciju RNK i sintezu cDNK. Konačno, ekspresija survivin gena u svakoj ćelijskoj grupi procenjena je pomoću kvantitativne PCR (q-RT-PCR) analize. MTT test je pokazao da je 5 mg/ml koncentracije amigdalina 48 sati nakon tretmana pogodno za procenu efekta ovog jedinjenja na ćelije MCF-7 i HDF. Prikazani su rezultati q-RT-PCR u tretmanu amigdalinom MCF-7 (MCF-7 + AMG) i u tretiranim HDF (HDF-AMG kao kontrolnom grupom). Nivo ekspresije survivin gena se smanjio, ali ova redukcija je samo u MCF-7 + AMG grupi bila statistički značajna (p <0.05). Naši rezultati su pokazali da je amigdalin smanjio survivin mRNA u MCF-7 ćelijama karcinoma dojke upoređujući se sa normalnim zdravim ćelijama i doveo do apoptoze i smrti ćelija karcinoma. Predloženo je da u budućoj studiji efekat amigdalina bude dopunjen istraživanjem površinski aktivne supstance protiv drugih ćelija raka i da se primeni više molekularnih markera kako bi se odredio potencijal za aktivaciju anti-karcinom efekta ovog biljnog jedinjenja.

Autor za kontakt: Abbas Doosti, Biotechnology Research Center, Shahrekord Branch, Islamic Azad University, Shahrekord, Iran, Postal box: 166, E-mail: biologyshki@yahoo.com

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 50, broj 2 (2018), str: 659-668

Srbija

UDC 575

https://doi.org/10.2298/GENSR1802659N

Originani naučni rad

POLIMORFIZAN Κ-KAZEINA I Β-LAKTOGLOBULINA KOD SIMENTALSE RASE GOVEDA U SRBIJI

Dragan nikšić¹, Vlada pantelić¹, Dušica ostojić-andrić¹,Predrag perišić²,

Veselin petričević¹, Marina lazarević¹, Maja petričević¹

¹Institut za stočarstvo, Beograd-Zemun, Srbija

²Poljoprivedni fakultet, Univerzitet u Beogradu, Beograd-Zemun, Srbija

Izvod

Cilj ovog istraživanja bio je da se utvrdi frekvencija genotipova κ-kazeina i β-laktoglobulina u simentalskoj rasi goveda u Srbiji i da se uporedi sa frekvencijom po Hardy-Weinbergovom zakonu ravnoteže. Uzorci krvi uzeti su iz ukupno 157 krava simentalske rase u Topličkom i Rasinskom okrugu. Od 157 krava koje su uključene u ovo istraživanje, genotip AA κ-kazeina ustanovljen je kod 53 krave što čini frekvenciju od 33.80%, genotip AB imala je 81 krava ili 51.60% i genotip BB 23 krave ili 14.60%. Frekvencija alela A iznosila je 59.60%, dok je alel B imao frekvenciju od 40.40%. Što se tiče frekvencije genotipova i alela β-laktoglobulina za ukupnu ispitivanu populaciju krava dobijena za genotipove AA, AB i BB za β-laktoglobulin iznosila je 33.10%, 49.70% i 17.20%, što znači da su 52 imale genotip AA, 78 genotip AB i 27 genotip BB. Učestalost alela A i B koja proizilazi iz učestalosti genotipova, iznosila je 58.00% za alel A i 42.00% za alel B. Utvrđene frekvencije za obe frakcije proteina statistički su se značajno razlikovale od frekvencije po Hardy-Weinbergovom zakonu ravnoteže, čime je potvrđeno odsustvo ravnoteže u ispitivanoj populaciji.

Autor za kontakt: Dragan Niksic, Institute for Animal Husbandry, Autoput 16, 11080, Belgrade-Zemun, Republic of Serbia, e-mail: draganniksic84@gmail.com

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 50, broj 2 (2018), str: 669-686

Srbija

UDC 575.630

https://doi.org/10.2298/GENSR1802669A

Originani naučni rad

PRELIMINARNI REZULTATI ISPITIVANJA KARAKTERISTIKA PLODA KOD POPULACIJE TURSKOG LEŠNIKA (Corylus colurna L.)

Sezgin AYAN^1*, Erkan ÜNALAN², Oytun Emre SAKICI¹, Esra Nurten YER¹,

Fulvio DUCCI³, Vasilije V. ISAJEV⁴, Halil Barıs OZEL⁵

¹Kastamonu Univerzitet, Fakultet za šumarstvo, departman za šumarski inžinjering, Kastamonu, Turska

² Direktorat za hranu, poljoprivredu i stočarstvo provincije Kastamonu, Turska

³Consiglio per la ricerca in agricoltura e l’analisi dell’economia agraria – Istraživački centar za šumarstvo i drvo (CREA FL), Arezzo, Italija

⁴Institut za šumarstvo, Beograd, Srbija

⁵Bartın Univerzitet, Fakultet za šumarstvo, Silviculture Departman, Bartın, Turska

Izvod

Ovaj rad ima za cilj da identifikuje karakteristike lešnika četiri različite populacije (Aglı-Tunuslar, Aglı-Musellimler, Arac-Guzluk i Tosia-Kucuksekiler) u severozapadnom regionu crnomorske regije Turske, jednoj od najvažnijih oblasti od ekonomskog interesa za ovu vrstu.

Tamo, Turski lešnik (Corylus colurna L.) raste u optimalnim uslovima i otkriva relativno visoku među-populacionu i intra-populacionu varijaciju u pogledu karakteristika ploda. U cilju procene varijacije, izvršene su merenja u četiri populacije u okrugu Kastamonu za 14 različitih karakteristika ploda (broj matica po klasteru, dužina lešnika (mm), širina lešnika (mm), debljina lešnika (mm), debljina školjke (mm), veličina lešnika (mm), oblik lešnika, indeks kompresije, težina matice (g), dužina jezgra (mm), širina jezgra (mm), debljina jezgra (mm), težina jezgra (g) i odnos jezgra (%) na reprezentativnim uzorcima populacije. Značajne razlike su utvrđene među populacijama u odnosu na sve karakteristike lešnika (p <0,05). Prema klaster analizi četiri populacije su stvorile dve grupe, populaciju Aglı-Tunuslar i ostale. Najbliže populacije bile su Tosia-Kucuksekiler i Arac-Guzluk u pogledu karakteristika lešnika. Prema rezultatima dobijenim bilo na osnovu populacije ili bez diskriminacijepopulacije, utvrđene su značajne korelacije između većine osobina lešnika. Populacija Arac-Guzluk je imala najveće lešnike među onima koji su ispitivani i to je populacija koja je imala najviše vrednosti u pogledu karakteristika veličine oraha dok je provincija Tosia-Kucuksekiler pokazala najviše vrednosti, sa prosečnim vrijednostima od 5, 15,92 mm, 1,32 i 11,75 mm respektivno za lešnike po klasteru, širinu lešnika, indeks kompresije i širinu jezgra. Populacija Aglı-Tunuslar je pokazala najviši odnos jezgra sa 38,2%.

Autor za kontakt: Sezgin Ayan, Kastamonu University, Faculty of Forestry, Forest Engineering Department, Kastamonu, Turkey, Phone: +90 366 280 1009 Fax: +90 366 280 1004, sezginayan@gmail.com

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 50, broj 2 (2018), str: 687-703

Srbija

UDC 575.

https://doi.org/10.2298/GENSR1802687B

Originani naučni rad

POTRAGA ZA EST-SSR MARKERIMA NA OSNOVU PODATAKA DE NOVO SEKVENCIRANJA TRANSKRIPTOMA TETRAPLOIDNE MODEL VRSTE

Tijana Banjanac¹, Marijana Skorić¹, Mario Belamarić², Jasmina Nestorović Živković¹, Danijela Mišić¹, Mihailo Jelić², Slavica Dmitrović¹, Branislav Šiler¹

¹Institut za biološka istraživanja “Siniša Stanković”, Univerzitet u Beogradu, Beograd

²Biološki fakultet, Univerzitet u Beogradu, Beograd

Izvod

U modernoj naučnoj literaturi postoji svega nekoliko naučnih publikacija koje se bave razvijanjem mikrosatelitskih markera na osnovu transkriptoma ili genoma tetraploidnih vrsta. Dobijanje mikrosatelitskih markera obično predstavlja poseban računarski izazov usled komplikovane i obimne kombinatorike tokom slaganja (eng.: assembly) sekvenciranog materijala u kontige (duže nizove); izazov koji se još dodatno uvećava kada su u pitanju poliploidne vrste. U okviru ovog istraživanja predstavljen je inovativan bioinformatički pristup pronalaženju polimorfnih mikrosatelitskih lokusa u okviru transkriptoma tetraploidne vrste za koju ne postoji referentni genom. Osobenost primenjenog pristupa se ogleda u kreiranju kratkih kontiga, dužine od 170 do 200 baznih parova, na osnovu takođe kratkih (114 bp) uparenih sekvenci (tzv. „ridova“; eng.: read) de novo sekvenciranog transkriptoma vrste Centaurium erythraea. Visoka tačnost uparivanja kratkih sekvenci je postignuta minimalnim preklapanjem od 14 baznih parova. Bioinformatički pristup obradi podataka je podeljen u šest faza za koje su upotrebljeni isključivo besplatni softveri otvorenog koda koji su, takođe, omogućavali i celokupnu obradu podataka na prosečnom personalnom računaru. Kao krajnji rezultat primenjenog pristupa dobijen je set od 13 150 kratkih kontiga koje sadrže mikrosatelitske ponovke od kojih je, po principu slučajnosti, odabrano 16 neredundantnih koje su poslužile za konstrukciju prajmera i potvrdu samog pristupa. Za 9 od 16 konstruisanih lokusa pokazana je polimorfnost i/ili transferabilnost u okviru osam različitih taksona roda Centaurium. Ukupno su zabeležena 54 različita alela, dok je broj alela po lokusu varirao u rasponu od 2 do 14. Najveći broj alela je zabeležen kod jedinki C. erythraea, C. littorale i kod hibridogenog taksona C. pannonicum. Dobijeni EST-SSR markeri se mogu iskoristiti u populaciono-genetičkim istraživanjima prirodnih populacija roda Centaurium te tako pružiti i dragocene informacije konzervacionim i evolucionim biolozima. Primenjena metodologija je obezbedila veoma veliku bazu podatak de novo asemblovanih i odabranih kontiga koja može biti osnova za konstruisanje još velikog broja EST-SSR markera za primenu u obimnijim populaciono-genetičkim istraživanjima tetraploidnih taksona u okviru roda Centaurium.

Autor za kontakt: Tijana Banjanac, Institute for Biological Research “Siniša Stanković”, Bul. despota Stefana 142, Belgrade, Serbia; tel/fax: +381112078404; e-mail: tbanjanac@ibiss.bg.ac.rs; orcid.org/0000-0001-9023-9135

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 50, broj 2 (2018), str:705-716

Srbija

UDC 575

https://doi.org/10.2298/GENSR1802705P

Originani naučni rad

UTICAJ KADMIJUM HLORIDA NA UČESTALOST MIKRONUKLEUSA KOD AO I DA PACOVA

Slavica POPOVIĆ BUBUJUK¹, Ninoslav DJELIĆ^2*, Adrian MUSTER³, Dragan KATARANOVSKI⁴,

Marko ANDJELKOVIĆ⁵

¹Fakultet za biofarming, Megatrend Univerzitet, BačkaTopola, Srbija

²Fakultet veterinarske medicine, Univerzitet u Beogradu, Beograd, Srbija

³Mašinski fakultet, Univerzitet u Beogradu, Beograd, Srbija

⁴Biološki fakultet, Univerzitet u Beogradu, Beograd, Srbija

⁵Srpska Akademija nauka i umetnosti, Beograd, Srbija

Izvod

Teški metal kadmijum (Cd), predstavlja opasnost iz životne sredine sa brojnim toksičnim i genotoksičnim efektima. Eksperimentalne životinje Albino Oxford (AO) i Dark August (DA) sojevi pacova tretirani su intraperitonealno sa tri različite koncentracije kadmijum hlorida (CdCl₂): 0.5, 1 i 2 mg CdCl₂ po kg telesne mase, dok su kontrolne životinje dobijale istu zapreminu sterilnog fosfatnog pufera. U ovim istraživanjima korišćene su jedinke oba pola stare 3, 6 i 12 meseci. Učestalost stvaranja mikronukleusa evaluirana je na polihromatskim eritrocitima (PCE) nakon tretmana od 24 h. Rezultati su pokazali da je kadmijum hlorid (CdCl₂) ispoljio genotoksične efekte prouzrokujući povaćanu učestalost mikronukleusa zavisno od koncentracije, pola, uzrasta i soja ispitivanih pacova.

Autor za kontakt: Ninoslav Djelić, Department of Biology, Faculty of Veterinary Medicine,University of Belgrade, Oslobodjenja Blvd. 18, Belgrade, Serbia, Phone: +381 11 36 71 721, Fax: +381 11 268 59 36, E-mail: ndjelic@vet.bg.ac.rs

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 50, broj 2 (2018), str: 717-730

Srbija

UDC 575

https://doi.org/10.2298/GENSR1802717M

Originani naučni rad

GENETIČKI ODNOS IZMEĐU FAMILIJA NEUROPTERA (INSECTA, NEUROPTERIDA, NEUROPTERA) NA OSNOVU SEKVENCI CITOCHROM OKSIDASE-I

Alinaghi MIRMOAYEDI^1*, Fatemeh RASHIDIKHAH¹, Danial KAHRIZI^2,4

Kheirullah YARI^3,4

Department za zaštitu bilja, Razi Univerzitet, Kermanshah, Iran

Department za agronomiju i oplemenjivanje, Razi Univerzitet, Kermanshah, Iran

Medicinski biološki istraživački centar, Kermanshah Univerzitet medicine, Kermanshah, Iran.

Zagros Bioidea kompanija, Razi Univezitet,Kermanshah, Iran

Izvod

Proučavani uzorci pripadali su vrstama iz tri familije Chrisopidae, Mirmeleontidae i Ascalaphidae (reda Neuroptera). Prikupljeni su u Šuši i Dezfulu, u južnom Iranu. Ovi insekti su korisni u biološkoj kontroli kao važni predatori apsida, psilida, gusenica, mrava i drugih insekata. Urađeno je upoređivanje sekvenci delova gena citohrom oksidaze-I (COI) ovih vrsta. Tela insekta su bila u potpunosti usitnjena u mikrotube. PCR proizvodi COI su sekvencirani. Poravnavanje parova nukleotidnih sekvenci koje pripadaju ispitivanim vrstama Neuroptera izvršeno je korišćenjem softverskih programa MegAlign i EditSek. Rezultat sekvenciranja Palpares solidus i Creoleon remanei su pokazali potencijalne mutacije na lokacijama 699, 702, 726, 735 i 750 COI gena mtDNA. Prema sekvencama COI gena, Chrisopa palen i Palpares solidus su pokazali maksimalnu genetičku sličnost (98,2%). Postojala je minimalna genetička sličnost (75,9%) između vrste Chrisopa viridana i Creoleon remanei.

Autor za kontakt: Alinaghi Mirmoayedi, Department of Plant Protection, Razi University, Kermanshah, alimrmoayedi@gmail.com, Tel: 09181317087

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 50, broj 2 (2018), str: 731-745

Srbija

UDC 575.

https://doi.org/10.2298/GENSR1802731M

Pregledni rad

DEREGULACIJA c-Myc GENA INICIRA KOMPLEKSAN PROCES GENOMSKE NESTABILNOSTI

Dragan marinković¹, Tatjana marinković²

¹Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju, Univerzitet u Beogradu, Beograd, Srbija

² Visoka zdravstveno-sanitarna škola strukovnih studija VISAN, Beograd, Srbija

Izvod

Genetička stabilnost je ključna za integritet ćelije, a nemogućnost njenog održavanja dovodi do nagomilavanja grešaka usled procesa replikacije DNK, ćelijskog metabolizma, dejstva endogenih i egzogenih faktora koji oštećuju DNK, i konsekventno do inicijacije i napredovanja tumora. Široko prisutna deregulacija c-Myc gena u mnogim tumorima i različiti mehanizmi njegovog dejstva na genomsku stabilnost sugerišu centralnu ulogu ovog gena u destabilizaciji genoma. Studije izvedene primenom DNK mikročipova i pristupom funkcionalne genomike navele su nas na zaključak da c-Myc vrši globalnu kontrolu nuklearne arhitekture uzevši u obzir činjenicu da je oko 15% svih ćelijskih gena kontrolisano putem ovog transkripcionog faktora. Deregulacija c-Myc gena inicijalni je signal za složen process genomske nestabilnosti koji može da rezultira različitim ishodima kao što su: lokus-specifična amplifikacija, formacija ekstrahromozomalnih elemenata, hromoszomska nestabilnost, razmene delova nehomologih hromozoma, tačkaste mutacije, DNK prekidi i jedarska reorganizacija. Ovaj pregledni rad razmatra narastajuće dokaze da c-Myc onkogen inicira kompleksan process genomske nestabilnosti i diskutuje sisteme i uslove pod kojima promena regulacije ekspresije c-Myc gena ishoduje specifičnim tipovima genomskih promena.

Autor za kontakt: Dragan Marinković, Faculty for Special Education and Rehabilitation, University of Belgrade, Visokog Stevana 2, Belgrade, Serbia, e-mail: dragan.marinkovic@hotmail.com; tel. ++381 64 503 97 64

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 50, broj 2 (2018), str: 747-753

Srbija

UDC 575.633.11

https://doi.org/10.2298/GENSR180274H

Kratko saopštenje

UTICAJ TERMINALNE SUŠE NA PRINOS I FIZIOLOŠKE KARAKTERISTIKE OZIME PŠENICE

Ivanka HABUŠ JERČIĆ¹, Marijana BARIĆ¹, Snježana KEREŠA¹, Anita BOŠNJAK MIHOVILOVIĆ¹, Milan POLJAK², Boris LAZAREVIĆ²*

¹Zavod za oplemenjivanje bilja, genetiku i biometriku, Agronomski fakulteta, Sveučilište u Zagrebu, Zagreb, Republika Hrvatska

²Zavod za ishranu bilja Agronomski fakulteta, Sveučilište u Zagrebu, Zagreb, Republika Hrvatska

Izvod

Terminalna suša tj. suša tokom faze nalevanja zrna predstavlja najvažniji okolinski stresni faktor u proizvodnji pšenice. U ovom radu istraživan je uticaj terminalne suše na fiziološke karakteristike te na prinos i komponente prinosa kod dve sorte pšenice (Kuna i Karla). Tretman terminalne suše primenjen je od početka klasanja postavljanjem plastične folije iznad useva. Parametri izmene gasova, indeks sadržaja hlorofila (CCI), relativni sadržaj vode u listu (RWC) i koncentracija azota u listu (N) mereni su tri puta tokom faze nalevanja zrna, u ranoj mlečnoj zrelosti (EMM), kasnoj mlečnoj zrelosti (LMM) i ranoj voštanoj zrelosti (EWM). U tehnološkoj zrelosti određen je prinos i masa 1000 zrna. Terminalna suša ubrzala je proces senescencije lista te izazvala redukciju RWC, CCI, neto fotosinteze (A), stomatalne provodljivosti (g_s) i transpiracije (E), kao i prinos i sve merene komponente prinosa. Međutim, terminalna suša manje je uticala na smanjenje prinosa zrna i mase zrna po klasu kod sorte Karla u odnosu na sortu Kuna, što ukazuje na prisutnost određene tolerantnosti kod ove sorte. Tolerantost sorte Karla na terminalnu sušu temelji se na “stay green” strategiji. Ova karakteristika sorte Karla imaj potencijal za korištenje u oplemenjivačke svrhe sa ciljem stvaranja sorata sa većom potencijalnom rodnošću u uvetima terminalne suše.

Autor za kontakt: Boris Lazarević, Department of Plant Nutrition, Faculty of Agriculture, University of Zagreb, Svetošimunska 25, 10000 Zagreb, Croatia, e-mail: blazarevic@agr.hr, tel.: +385 01 239 3961

Povratak na sadržaj

Štampano u „GENETIKA“ Vol. 50, broj 2 (2018)

Srbija

Dragoslav Marinković

DRUŠTVO GENETIČARA SRBIJE (1968 – 2018)

Povratak na sadržaj