GENETIKA, Vol. 7, broj 1 (1975)
G. JANSSON
NEKI METODOLOŠKI ASPEKTI ODABIRANJA NA KVALITET PROTEINA ZA POTREBE OPLEMENJAVANJA BILJAKA [Izvod]
R. SIMIĆ i M. DENIĆ
ODNOS IZMEĐU SASTAVA PROTEINA I SLOBODNIH AMINOKISELINA U ENDOSPERMU NORMALNOG GENOTIPA I OPAQUE-2 MUTANTA KUKURUZA [Izvod]
B.K. MUKHERJEE, R.D. SINGH i Rajpal SINGH
ISPITIVANJE MORFOLOŠKE SRODNOSTI IZMEĐU INDIJSKIH I EGZOTIČNIH GENOTIPOVA KUKURUZA [Izvod]
D. HRANUELP i Božanka HRANUELP
KARAKTERIZACIJA I MAPIRANJE ŠESNAEST NOVOIZOLIRANIH ASPOROGEMIH MUTANATA [Izvod]
M. VELISAVLJEV, M. MILETIĆ, Ljiljana NIKOLIĆ, Ž. GAVRILOVIĆ, P. MIKIĆ, Zorica PRODANOVIĆ, Olga ĆURČIĆ, Danica OBRADOVIĆ, Ruža KLEUT - JELIĆ, Jesenka STANKOVIĆ, D. VUKOVIĆ, M. STANULOVIĆ, Branislava MIJATOVIĆ, V. BAŠIČEVIĆ, Branka BOGDANOV, Milica BANIĆ, V. KIKINĐANIN, Vera NIKOLIĆ - DOVAT i A. KRSTIĆ
UROĐENE I PRIROĐENE MANE U DECE JUŽNE BAČKE 1968 - 1972 [Izvod]
D. EFINSKI i Milka ŠOPOVA
PRILOG PROUČAVANjU VARIRANJA DERMATOGLIFA KOD MUŠKARACA SA 47, XYY [Izvod]
Tatjana MATEJIĆ
UTICAJ GENETIČKIH FAKTORA NA DETERMINACIJU RAZVIĆA ERITROCITNE I MIELOIDNE LOZE U KOŠTNOJ SRŽI NEKIH SOJEVA MIŠEVA [Izvod]
D. MARINKOVIĆ
TIPOVI DELOVANJA BALANSNE SELEKCIJE NA ODRŽAVANjE GENETIČKE POLIMORFNOSTI [Izvod]
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 7, broj 1 (1975),
str: 1-23
© 1975 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
Originalni naučni rad
NEKI METODOLOŠKI ASPEKTI ODABIRANJA NA KVALITET PROTEINA ZA POTREBE OPLEMENJAVANJA BILJAKA
G. JANSSON
Laboratories of the International Atomic Energy Agency Seibersdorf, Austria
Izvod
U radu su prikazane metode za kvantitativno određivanje nekih esencijelnih aminokiselina u zrnu poljoprivrednih biljaka, posebno sa gledišta mogućnosti njihove primene za potrebe oplemenjivanja na poboljšani kvalitet proteina.
Prikazan je postupak za određivanje količine lizina bez hidrolize uzorka. Metod je veoma jednostavan, a zasniva se na mešanju uzorka brašna sa puferisanim rastvorom 2.4.6-trinitrobenzensumporaste kiseline (TNBS). Nađena je visoka korelacija (r = 0,90) između nastale TNBS boje i količine lizina u uzorcima brašna pšenice i ječma.
U radu je, takođe, prikazana i metoda za određivanje količine triptofana u uzorcima brašna pšenice koji nisu hidrolizovani. Korišćenjem modifikovanog Adamkievicz-Hopkin-Cole-ovog reagensa nađeno je u proseku 95% od ukupnog triptofana (uz standardnu devijaciju od 1-2%). Korišćenjem istog postupka na istim uzorcima koji su enzimatski hidrolizovani, utvrđeno je 85% od ukupnog triptofana (uz standardnu devijaciju od 4'%).
Model eksperimenti sa čistim aminokiselinama su pokazali da jodsirćetna kiselina vrši alkiliranje metionina i cisteina, naročito pri pH vrednostima nižim od 3. Korišćenjem reagensa obeleženog sa 14C utvrđena je korelacija vezane radioaktivnosti i količine metionina. Koeficijent korelacije za različite uzorke semena je iznosio od 0,73 do 0,97.
U radu je prikazana i druga metoda za određivanje količine lizina korišćenjem specijalnog postupka koji se zasniva na merenju količine nastalog ugljendioksida usled dejstva specifičnog enzima lizin-dekarboksilaze. Ovo se postiže na taj način što se nastali ugljendioksid apsorbuje u rastvoru natrijumkarbonata koji sadrži indikator za kiselu - baznu sredinu. Količina nastalog gasa za vreme reakcije je merena kolorimetrijski, preko promene optičke gustine medijuma u kome je apsorbovan ugljendioksid. Reakcioni sud je konstruisan tako da sprečava pristup atmosferskog ugljendioksida u toku reakcije, kao i za vreme merenja optičke gustine. Standardna devijacija u ponovljenim analizama je iznosila oko 5% pri koncentraciji lizina od 34 mM.
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 7, broj 1 (1975),
str: 25-40
© 1975 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
Originalni naučni rad
ODNOS IZMEĐU SASTAVA PROTEINA I SLOBODNIH AMINOKISELINA U ENDOSPERMU NORMALNOG GENOTIPA I OPAQUE-2 MUTANTA KUKURUZA
R. SIMIĆ i M. DENIĆ
Department of Genetics, INEP, 11080 Zemun, Yugoslavia
Izvod
U ovom radu je proučavan sastav proteinskog kompleksa endosperma opaque-2 mutanta i normalnog genotipa kukuruza korišćenjem Osborne - Mendel-ove metode, koja je modifikovana uvođenjem 2-merkaptoetanola. U ovim ispitivanjima je takođe proučavan odnos između sastava proteina i slobodnih aminokiselina u endospermu navedenih genotipova.
Frakcionisanjem proteina pomenutim postupkom nađena je veća količina zeina-1, zeina-2 i rezidualnih proteina u endospermu normalnog genotipa 7.0. vreme razvoja zrna. Međutim, količina drugih frakcija proteina (albumini, globulini, glutelini) i slobodnih aminokiselina je bila veća u endospermu mutanta u poređenju sa normalnim genotipom. Dalja ispitivanja su pokazala veću apsolutnu količinu svih 19 ispitivanih aminokiselina u endospermu mutanta. Međutim, takve razlike u pogledu relativnih količina slobodnih aminokiselina nisu nadene između genotipova. Na osnovu ovoga proizlazi da niži sadržaj nekih vezanih aminokiselina u mutantu ili normalnom genotipu nije posledica njihovog niskog sadržaja kao slobodnih - aminokiselina i obrnuto. Ovo ujedno sugerira da su razlike između ispitivanih genotipa na nivou slobodnih aminokiselina posledica sekundarnog dejstva opaque-2.
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 7, broj 1 (1975),
str: 41-46
© 1975 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
Originalni naučni rad
ISPITIVANJE MORFOLOŠKE SRODNOSTI IZMEĐU INDIJSKIH I EGZOTIČNIH GENOTIPOVA KUKURUZA
B.K. MUKHERJEE, R.D. SINGH i Rajpal SINGH
Division of Genetics Indian Agricultural Research Institute, New Delhi, India
Izvod
U ovom radu prikazana su ispitivanja morfološke srodnosti tipova kukuruza koji se gaje u ravnici Indo-Ganga sa genotipovima iz Meksika i Kolumbije. Za ispitivanja su uzete sorte iz ravničarskog dela Indije koji predstavlja kukuruzni pojas i u kome je najveća varijabilnost tipova kukuruza. 32 sorte iz ove oblasti upoređeno je sa 32 sorte iz Meksika i Kolumbije u odnosu na morfološke osobine. Rezultati su prikazani po semigrafičkoj metodi A n d e r s o n-a (195.7). Na osnovu dužine vegetacije sorte dele se u dve grupe. Rana grupa sorta razlikuje se od srednjestasnih i kasnih, koje pokazuju vise sličnosti sa egzotičnom grupom. Rana grupa izgleda da vodi poreklo od nekog drugog tipa, a ne od meksikansko-kolumbijskih genotipova.
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 7, broj 1 (1975),
str: 47-60
© 1975 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
Originalni naučni rad
KARAKTERIZACIJA I MAPIRANJE ŠESNAEST NOVOIZOLIRANIH ASPOROGEMIH MUTANATA
D. HRANUELP i Božanka HRANUELP
Microbiology Unit, Department of Biochemistry, University of Oxford, England
Izvod
Izvod je štampan samo na engleskom jeziku.
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 7, broj 1 (1975),
str: 61-76
© 1975 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
Originalni naučni rad
UROĐENE I PRIROĐENE MANE U DECE JUŽNE BAČKE 1968 - 1972
M. VELISAVLJEV, M. MILETIĆ, Ljiljana NIKOLIĆ, Ž. GAVRILOVIĆ, P. MIKIĆ, Zorica PRODANOVIĆ, Olga ĆURČIĆ, Danica OBRADOVIĆ, Ruža KLEUT - JELIĆ, Jesenka STANKOVIĆ, D. VUKOVIĆ, M. STANULOVIĆ, Branislava MIJATOVIĆ, V. BAŠIČEVIĆ, Branka BOGDANOV, Milica BANIĆ, V. KIKINĐANIN, Vera NIKOLIĆ - DOVAT i A. KRSTIĆ
Institut za zdravstvenu zaštitu majke i deteta, 2100 Novi Sad, Jugoslavija
Izvod
Izvod je štampan samo na engleskom jeziku.
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 7, broj 1 (1975),
str: 77-84
© 1975 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
Originalni naučni rad
PRILOG PROUČAVANjU VARIRANJA DERMATOGLIFA KOD MUŠKARACA SA 47, XYY
D. EFINSKI i Milka ŠOPOVA
Rehabilitating Center for Mental Retardation, 91000 Skopje, Yugoslavia
Izvod
Kod Down-ovog sindroma, trisomije 13 i 18 kao i kod Bp-sindroma dermatoglifska slika je veoma karakteristična i specifična. To je i razlog što se kod ovih sindroma dermatoglifski nalaz koristi u dijagnostičke svrhe. Sličan primer je sa Tarnerovim i Klinefelterovim sindromom.
Cilj naših ispitivanja je da se utvrdi stepen alteriranosti dermatoglifskog modela kod pacijenata sa hromozomskom konstitucijom 47, X\Y. Analizom kariotipova kod 68 maloletnih delikvenata konstatovali smo samo tri slučaja sa prekobrojnim Y hromozomom. Proučavanjem njihovih dermatoglifa došli smo do zaključka da su osnovanije teze autora, koji smatraju da ne postoji specifična distorzija dermatoglifskog modela kod pacijenata sa XYY konstitucijom, te na osnovu specifičnosti tog modela, zasada nije moguće sa sigurnošću diskriminisati individue sa XYY sindromom od ostalih muškaraca.
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 7, broj 1 (1975),
str: 85-94
© 1975 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
Originalni naučni rad
UTICAJ GENETIČKIH FAKTORA NA DETERMINACIJU RAZVIĆA ERITROCITNE I MIELOIDNE LOZE U KOŠTNOJ SRŽI NEKIH SOJEVA MIŠEVA
Tatjana MATEJIĆ
Institut za medicinska istraživanja, 11000 Beograd, Jugoslavija Laboratorija za eksperimentalnu hematologiju
Izvod
Izvod je štampan samo na engleskom jeziku.
Štampano u „GENETIKA“ Vol. 7, broj 1 (1975),
str: 95-107
© 1975 Društvo genetičara Srbije
S. Bajića 1, 11185 Beograd – Zemun
Srbija
Originalni naučni rad
TIPOVI DELOVANJA BALANSNE SELEKCIJE NA ODRŽAVANjE GENETIČKE POLIMORFNOSTI
D. MARINKOVIĆ
Faculty of Science and Institute for Biological Research, Belgrade, Yugoslavia
Izvod
Varijabilnost alela izučavana je kod vinske mušice Drosophila pseudoobscura za pet različitih genskih lokusa (Pgm-1 i Est-5 na X-hromozomu, Me-2 i Odh na II hromozomu, Mdh-2 na IV hromozomu). Ovi geni determinišu stvaranje odgovarajućih enzima, i to: fosfoglukomutaze-1, esteraze-5, malidnog enzima-2, oktanoldehidrogenaze i malične dehidrogenaze-2. Nađeno je da različite kombinacije alela na izučavanim lokusima doprinose na različit način variranju u komponentama adaptivne vrednosti svojih nosilaca. Međutim, ni jedan genotip nije najbolji u svakom pogledu, već je pre svaki od njih u prednosti na određenom stupnju razvića, ili pod određenim uslovima sredine. Utvrđeno je da najmanje pet tipova balansne selekcije doprinosi održavanju alozimskog polimorfizma na izučavanim genskim lokusima. Njihovim delovanjem mogu se objasniti i sezonske fluktuacije u učestalosti genskih alela u prirodi, koje su u D. pseudoobscura opisali Dobzhansky i Ayala (1973).